- 24 Temmuz 2011
- 2.768
- 3.626
- 448
Teşekkür ederim. Ben üzülüyorum onun haline. Bundan sonra yaşlılığında rahat edecekti, torunlarını sevecekti. Her şeyden mahrum etti kendini, yazık etti, çok yazık hemde.
Ayni seyleri benim annem de babasindan yasadi, amcam cocuklarina ve esine yasatti. Neler yasadiginizi az cok tahmin edebiliyorum. Baba demek her seye ragmen affedilecek canli demek degil benim gozumde. Anne de ayni sekilde. Bilemiyorum, ben affedemezdim. Sizin gucunuz var ise affedin tabii ki kafaniz daha rahat olur. Nefret insanin kendisine zarar veren bir sey sonucta. Ama zor bir durum. Allah yardimciniz olsun, babaniza da vicdan versin.
canım daha fazla ayrıntı verseydin..ben benzer şey yaşadım ama küs değilim..normal konuşuyorum..pişman falanda değil..bazen öyle numaradan falan ağlar söyler birşeyler işte..Selam kızlar,
Sorunum babam. Şu hayatta ki en büyük sorunum kendisi zaten.
Hiç kolay bir çocukluk geçirmedim. Zaten en sonunda boşanma kaçınılmaz oldu.
Annemin çektikleri kolay değildi, ve ben artık çok yorulmuş durumdayım. Demin uzun uzun yazmıştım ama baktım gerek yok bunlara. Sormak istediğim şey şu:
Baştan sona hatalı olan, ve gerçekten pişman olmadığından emin olduğunuz bir babanız olsa, her konuşmanız, her sohbetiniz kavgayla bitse, ve anneniz illaki barış dese, ne yaparsınız?
NOT: Annem de bizim için barış diyor biliyorum, ilerde vicdan azabı çekmeyelim diye. Ama artık kalbim kaldırmıyor.
Sadece görüşün bence bir beklenti içinde olmayın.
canım daha fazla ayrıntı verseydin..ben benzer şey yaşadım ama küs değilim..normal konuşuyorum..pişman falanda değil..bazen öyle numaradan falan ağlar söyler birşeyler işte..
Boşanma sürecindeler. Dava bitmeden malesef gelemez annem yanıma. Mal paylaşımı yapılmadı, buraya gelse oradakinden daha zor duruma düşer. Ama bu süreç bitince annem taşınacak buraya.
Bu da başka bir sorun doğuruyor. O memlekette tek başına kalacak, annem kardeşimin ve benim olduğum şehirde yaşayacak. Annem bunu da düşünüyor sanırım, tek başına kalacak, küsmesinler, ilgilenelim diye. Ama babam evlenir, sonra zaten bizi kesin ve kesin unutur. Eminim bundan.
genelde öyle derlerki zatenİlk başta detaylı yazdım ama sonra herkesin benimle hem fikir olmasını istemedim. İstedim ki birileri o senin baban ne olursa olsun görüş desin. Bunun bende nasıl hissetireceğini görmek istedim sadece.
Ben konuşmuyorum bi kaç aydırSenin adına çok üzüldüm. İnşallah yoluna girer her şey.
Babamın kalbi sevgi doludur, ama bize karşı değil malesef. Sadece annesini, babasını, kardeşlerini sever. Bu hep böyle oldu. Bizi üzer, yaralar, kızdırır, incitir. Öyle işte..
Bakin benim dedem anneme, teyzeme, dayima, anneanneme neler yapti neler. Mallarini hep baskalarina verdi. Anneannemin bir evi bile yok hadi annemleri gectim. Ve dedem 2 senedir yatalak hasta. Konusamiyor, yuruyemiyor. Allah biliyor uzulmuyorum. Cunku annemlerin, anneannemlerin neler yasadigini biliyorum. Anneannemin aglamalari, annemin stresten vucudunun cikardigi yaralari... oteki tarafa kalmiyor hicbir sey. Su an annemler hala gidiyor babalarina. Anneannem bakiyor hala dedeme. Ustelik dedem olse oturduklari ev bile anneannemin degil baskasinin. Avutkatlariyla gorusup kendisi oldukten sonra mahkemeye verip alamasinlar diye de cesitli yontemler kullandi dedem. Ben annem, teyzem ve anneannem gibi olamazdim sanirim. Ama onlar gibi olmanin da yuce gonulluluk oldugunu biliyorum. Olmamanin da suc, hata olmadigini biliyorum.Teşekkür ederim. Ben üzülüyorum onun haline. Bundan sonra yaşlılığında rahat edecekti, torunlarını sevecekti. Her şeyden mahrum etti kendini, yazık etti, çok yazık hemde.
Bizimkiler 7 sene önce dayaklar, kavgalar, aldatma sonucunda boşandı, seni çok çok iyi anlarım. Babam kendinden 21 yaş küçük benden 5 yaş büyük biriyle evlendi ve bizi unutmadı, ben kaçtıkça o eziyetlerine, laf sokmalarına, sebepsiz kavgalarına devam etti.
Babaya karşı ne yaparsak yapalım tam bir nefret besleyemiyoruz ama şunu düşün bugün iyi yarın kötü diye diye gitmez böyle. O adam değişmeyecek, sen üzülmeye devam edeceksin. Konuşmak istersen nasılsın iyiyim hadi görüşürüz tarzında bir diyalog hep en iyisi bana göre, anneciğin annem gibi aynı şeyleri benimki de düşündü ama şimdi bana görüşmek istemediğim için hak veriyor. Ne olursa olsun seni huzursuz etmesine izin verme gerekirse çıksın hayatından gitsin. Kendini sakın üzme sakın suçlama, annene sarıl sımsıkı, siz birbirinize yetersiniz :)
Bakin benim dedem anneme, teyzeme, dayima, anneanneme neler yapti neler. Mallarini hep baskalarina verdi. Anneannemin bir evi bile yok hadi annemleri gectim. Ve dedem 2 senedir yatalak hasta. Konusamiyor, yuruyemiyor. Allah biliyor uzulmuyorum. Cunku annemlerin, anneannemlerin neler yasadigini biliyorum. Anneannemin aglamalari, annemin stresten vucudunun cikardigi yaralari... oteki tarafa kalmiyor hicbir sey. Su an annemler hala gidiyor babalarina. Anneannem bakiyor hala dedeme. Ustelik dedem olse oturduklari ev bile anneannemin degil baskasinin. Avutkatlariyla gorusup kendisi oldukten sonra mahkemeye verip alamasinlar diye de cesitli yontemler kullandi dedem. Ben annem, teyzem ve anneannem gibi olamazdim sanirim. Ama onlar gibi olmanin da yuce gonulluluk oldugunu biliyorum. Olmamanin da suc, hata olmadigini biliyorum.
Beklentim yok ki zaten, sadece görüşsekte yine bozulacağını biliyorum. Ve her defasında bir kere daha üzülüyorum.
Seni üzdüğünü biliyor mu? Bilerek mi yapıyor...
bizler varızBen konuşmuyorum bi kaç aydır
Annemi ezdirmedim korudum
Annemi aldatmalarını, yaptığı pislikleri ortaya çıkardım herkes öğrendi diye üzerime yürüdü beni evden kovdu
Hiç affetmicem onu
Bende evlatsam ki ona göre hiç bişiyim benimde hakkım olmalı
Haklıysamda babamı tanımam
İnsanin ailesinin böyle olması okadar zor ki
Kendimi yalnız hissediyorum kimsem yok
Fiziksel şiddet, kv,kp derdi, maddi sıkıntı her şey var. Annemi koruyunca bizimde üzerimize yürürdü ama annem araya girer engel olurdu. Bazen ben girerdim aralarına vurmasın anneme diye.tam anlamıyla babanızla olan problemleri bilmiyorum
ama babada olsa biraz süründürmek iyidir
hatasını anlamasını saglayın bence
bi süre görüşmeyin konuşmayın
elbette sonunda af ederisniz ama kimse kimseye anne baba diye, eziyet etme hakkına sahip değil
Selam kızlar,
Sorunum babam. Şu hayatta ki en büyük sorunum kendisi zaten.
Hiç kolay bir çocukluk geçirmedim. Zaten en sonunda boşanma kaçınılmaz oldu.
Annemin çektikleri kolay değildi, ve ben artık çok yorulmuş durumdayım. Demin uzun uzun yazmıştım ama baktım gerek yok bunlara. Sormak istediğim şey şu:
Baştan sona hatalı olan, ve gerçekten pişman olmadığından emin olduğunuz bir babanız olsa, her konuşmanız, her sohbetiniz kavgayla bitse, ve anneniz illaki barış dese, ne yaparsınız?
NOT: Annem de bizim için barış diyor biliyorum, ilerde vicdan azabı çekmeyelim diye. Ama artık kalbim kaldırmıyor.
babamda hep yaptı aynını kendi huzursuzluğuna bizide ortak etti..Fiziksel şiddet, kv,kp derdi, maddi sıkıntı her şey var. Annemi koruyunca bizimde üzerimize yürürdü ama annem araya girer engel olurdu. Bazen ben girerdim aralarına vurmasın anneme diye.
Küçücük çocukken şiş gözlere okula giderdim. Bazen dışarda oyun oynarken arkadaşlarımla, bizim evden tartışma sesleri gelirdi, utanarak ve korkuyla eve giderdim. Bize bunları yaşatan insanı affedemiyorum ben.
seni öle iyi anlıyorum kiFiziksel şiddet, kv,kp derdi, maddi sıkıntı her şey var. Annemi koruyunca bizimde üzerimize yürürdü ama annem araya girer engel olurdu. Bazen ben girerdim aralarına vurmasın anneme diye.
Küçücük çocukken şiş gözlere okula giderdim. Bazen dışarda oyun oynarken arkadaşlarımla, bizim evden tartışma sesleri gelirdi, utanarak ve korkuyla eve giderdim. Bize bunları yaşatan insanı affedemiyorum ben.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?