- 30 Ekim 2015
- 76
- 74
- 8
- Konu Sahibi yildizz_han
-
- #1
Merhaba kızlarr
Şimdiye kadar böyle ailevi konularını internette konuşanları yadırgardım ama insan bazen dertleşme, fikir alma ihtiyacı duyuyormuş insan.
Şimdii biraz geriye sarmamız gerek.
Ben garip bir ailede büyüdüm.
Biz iki kardeşiz. Benden 5 yaş büyük bir abim var.
Babamdan daha ilgilidir benimle.
Annem yapı olarak sakin bir kadındır. Hayatı çocuklarının etrafında dönen sıradan bir kadın işte.
Babam ise... Ah işte sorun tamda burda başlıyor! Doğrusunu söylemek gerekirse babam dindar geçinir. Bana kapanmam için çok baskı yaptı. Abimde bende muhafazakar bir şekilde büyüdük anlayacağınız. Babam dindardır dindar olmasına ama dinin işine gelen tarafını kaale alır.
Annemi hizmetçi gibi kullanıyor ağzından bir sevgi sözü duymadım kendimi bildim bileli. Sürekli bir hakaret, şiddet. Annem bizim icin tüm bunlara katlandı. Hatta aklımız ermeye başlayınca abim ve ben anneme çok yalvardık ayrılması için. Ama sonra cok pişman olursunuz bana kızarsınız diye ayrılmadı. Babam bize karşıda hiçbir zaman yumuşak davranmadı. size yatacak yer veriyorum diye evi bile başımıza kakardı. Arkadaş edinmemize bile izin vermezdi. Aklınızı çelerler diye. Zaten diger çocuklarda tuhaf olduğumu söyleyerek benden uzak dururdu:)
Ben babamın bir güne bir gün beni sevdiğini anımsamam. Daima kendi doğrularını bize dayatırdı. 16 yaşıma geldiğimde beni evlendirmek icin baskı yapmaya başladı. Sürekli eve görücü getirmeye başladı. Ben onları reddettikçe beni dövdü. Sonunda eşimle tanıştım. Onunla evlenmek istediğimde beni bayıltana kadar dövdü. ama hayatımda ilk defa ona boyun eğmedim ve akrabalarımızında araya girmesiyle 1 yıl önce eşimle evlendim. Şimdi eşim beni babamla görüstürmüyor. O sorun değil ama beni aileme göndermiyor. Babam emekli olduğundan sürekli evde oluyor çünkü. 1 yıldır ailemi görmedim
Şimdiye kadar böyle ailevi konularını internette konuşanları yadırgardım ama insan bazen dertleşme, fikir alma ihtiyacı duyuyormuş insan.
Şimdii biraz geriye sarmamız gerek.
Ben garip bir ailede büyüdüm.
Biz iki kardeşiz. Benden 5 yaş büyük bir abim var.
Babamdan daha ilgilidir benimle.
Annem yapı olarak sakin bir kadındır. Hayatı çocuklarının etrafında dönen sıradan bir kadın işte.
Babam ise... Ah işte sorun tamda burda başlıyor! Doğrusunu söylemek gerekirse babam dindar geçinir. Bana kapanmam için çok baskı yaptı. Abimde bende muhafazakar bir şekilde büyüdük anlayacağınız. Babam dindardır dindar olmasına ama dinin işine gelen tarafını kaale alır.
Annemi hizmetçi gibi kullanıyor ağzından bir sevgi sözü duymadım kendimi bildim bileli. Sürekli bir hakaret, şiddet. Annem bizim icin tüm bunlara katlandı. Hatta aklımız ermeye başlayınca abim ve ben anneme çok yalvardık ayrılması için. Ama sonra cok pişman olursunuz bana kızarsınız diye ayrılmadı. Babam bize karşıda hiçbir zaman yumuşak davranmadı. size yatacak yer veriyorum diye evi bile başımıza kakardı. Arkadaş edinmemize bile izin vermezdi. Aklınızı çelerler diye. Zaten diger çocuklarda tuhaf olduğumu söyleyerek benden uzak dururdu:)
Ben babamın bir güne bir gün beni sevdiğini anımsamam. Daima kendi doğrularını bize dayatırdı. 16 yaşıma geldiğimde beni evlendirmek icin baskı yapmaya başladı. Sürekli eve görücü getirmeye başladı. Ben onları reddettikçe beni dövdü. Sonunda eşimle tanıştım. Onunla evlenmek istediğimde beni bayıltana kadar dövdü. ama hayatımda ilk defa ona boyun eğmedim ve akrabalarımızında araya girmesiyle 1 yıl önce eşimle evlendim. Şimdi eşim beni babamla görüstürmüyor. O sorun değil ama beni aileme göndermiyor. Babam emekli olduğundan sürekli evde oluyor çünkü. 1 yıldır ailemi görmedim