beni anlayan birilerine cok ihtiyacim var gercekten.
Kendimi cok kotu hissediyorum.
ben 28 yasima yaklastim canim. Bu zamana kadar ben de epey yol katettim.. Fazlasiyla sıkıntılar yasadim. Ozguvenim nasil gitti zaman zaman yerinden. Sonra toparlamaya calistim. Sana da sabirlar diliyorum. Hala oyle mi baban? Annenle arasi nasil? Sen okuyor musun? Her aksam gorusuyor musunuz?
Suanda ben en ufak problemi bile kaldiramiyorum. Cocukken yasadigim olaylardan sonra.
Hep huzur, sakinlik, mutluluk, sakalasmali ve eglenceli bir ortam olsun istiyorum. Bunun disindaki seyleri cekemiyorum. Hele ki stres, samimiyetsiz ortam, bunlari kaldiramiyorum. Hemen bunaliyorum depresif oluyorum ..
Sen de kendine bir yol bul. sıkma canini..
esinin iyi olacagina inaniyorum canim.. Cunku baban gibi bir adami hemen anlarsin gibi geliyor. Ben isyerinde ya da baska biryerlerde erkeklerin bu tarz olup olmadiklarini hemen anliyorum..
Ne kadar da tatli bir meslegin varmis.
Ayni küfürler vs. benimkinde de varne sacma ne ayip seyler. Nefret ediyorum bunlardan.. Ne hoş ki gunduzleri minik bıcır bıcir cocuklarin arasindasin.. var mi eş adayin?
Umarim evlenir de kendi yuvani kurarsin mutlu huzurlu olursun.
Baba ile ilgili içimdeki yarım kalmışlığı ne şekilde tamamlayabilirim fikirsizim. Gün geçtikçe baba kız samimiyeti duydukça özlem duygum dürtülüyor sanki.
Önceleri yazmaktan da çekinirdim. Duygumu hatırlamadan teğet geçmesini isterdim belki de.
Yazdıkça, birbirine yakın duyguları yaşayan ile halleştikçe, içinden dışarı çıkardıkça sanırım ilgi hissettiği için iyi hissediyor insan kendini.
Baba ile annem de ergen yaşlarımdayken ayrılmışlardı. Baba kişisi bizleri çok acıttı. Evleninceye kadar psikolojik şiddet fiziksel şiddet, dayak, taciz, hakaret,
öz güvensizliğini sürekli bizleri suçlayarak içinden çıkartmaya çalışırdı.
Genç adamlara ilgi hissetmememin, yaşımdan çok çok büyük adamlardan ilgi beklememin
aşk hissi değil, şevkat hissine öncelik vermemin, nedenlerini sonra sonra farkettim.
Diğer kardeşim ise ruhsal dengesizlikler ile boğuşuyor. Ebeveyn yönünden şanssız yetişen taraftayız. Babadan kaçmak, görmek istemediğim zamanlarda
odama çekilip hiç çıkmazdım. Ama sürekli tekrar çağıracak, birşey olucak endişesi ile anksiyeteye yenildim. Ve daha başka denge sizlikler ..
Görmemeye çalışmak. Kaçmak. Söylediğin gibi dışarı da olmak. Belki arkadaşın varsa yanına gitmek. Akşamdan akşama, üç dört akşam. Erkenden de uyursan. ..
of of tam benlik konu baban en azından sizi dövmemiş ben ve kardeşlerim hem sözlü hemde fiziki şiddete maruz kaldık hemde o kadar saçma sebeblerden evlendim 30 yaşındayım annemlere her gittiğimde görmek bile istemiyorum ölse hayat bizim için daha iyi olacak gibi geliyor eşim çok iyi sağolsun birde kızım var baba kız ilişkileri çoook güzel onları öyle görünce ondan daha çok nefret ediyorum
ilk cümlelerinle hislerime tercuman olmussun.. Cok iyi anliyorum "duygumu hatirlamadan teget gecmesini isterdim belki de"
Şevkat hissine öncelik vermek..
aynen iste evde ondan uzak kaldigim zaman da. Surekli cagiracak, bir sey olacak endishesi icerisindeyim. hic birsey olmasa Sen bana deger vermiyorsun, onem vermiyorsun diye tartisma cikartmaya basliyor. Sabahlara kadar psikolojik baski goruyorum. Annem de oyle.. Hele ki o neler yasadi. Gozumun onunden gitmiyorhakaretlerin zaten haddi hesabi yok.
En guzel en mutlu gunlerimi bile zehir etmeyi basardi. Cocukken insan daha guclu direncli sabirli oluyor heralde. Simdi kocaman kiz oldum tasiyamiyorum.
Kişisel terapi alıyordum uzun zaman önce. İl değiştirdiğimiz sebebiyle yarım kaldı. Etkisini gördüğüme şaşırdığım, içimde bitirebildiğim, işlenen konu ile ilgili artık eskisi gibi duygu yoğunluğu yaşamıyorum diyordum o dönemde. Yarım kaldı işte.
Küçükken galiba idrak yeteneğinden aciziz sevgili Arpa. Şimdi şimdi neler diyorum kendime düşündükçe. Ne pişmanlıklarım oluyor. Kavrama yeteneğine sahip olmayınca pişmanlıklar gayet de yerinde aslında.
Senin gibi düşünüyorum ben de. Baba kişisinin ruhu göğe ermedikçe kaygı endişe telâş hali devam edicek. Sürecek.
Kişisel terapi almak, duyguları onarmaya çalışmak, ilerisi için içsel eğitim görmek, üzüntü halini bilinçli olarak yaşamak için çok gerekli. Başka türlü azalmıyor, artıyor.
çok zor canım bilmezmiyim her an kavgamı çıkacak psikolojisi benim babam hiç unutmam bi arkadaşımın ablası evlenmişti düğünden sonra arkadaşımın evine gitmiştik beni aradı eve çağırdı habersiz gitmişim diye dövdü sonrada istersen şimdi artık git dedi bilmezmiyim daha neler neler Allahtan eşim çok anlayışlı ve iyi bir insan ama ben sorma eşim bazen kızıma kızar 11 yaşında bazen kızdırıyo ben okadar kötü oluyorumki eşimde kızsada asla kızına kıyamaz ama benim psikolojim yerlerde kardeşlerimde öyle aynı evde konuşmadan geçen günler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?