Arkadaşım evlendi yakın zaman önce. Düğünün hissiyatına kapılmadım. Duygulanmadım ama. Babası kızın kuşağını bağlamaya geldiğinde, Öyle işte.
Kızına karşı, babasının kızmasına etkilenmen okuyunca şaşırttı beni. Birikimlerin hala taze demek ki.
Allah eşinle mutluluğunuzu artarak devam ettirsin inşallah.
of of tam benlik konu baban en azından sizi dövmemiş ben ve kardeşlerim hem sözlü hemde fiziki şiddete maruz kaldık hemde o kadar saçma sebeblerden evlendim 30 yaşındayım annemlere her gittiğimde görmek bile istemiyorum ölse hayat bizim için daha iyi olacak gibi geliyor eşim çok iyi sağolsun birde kızım var baba kız ilişkileri çoook güzel onları öyle görünce ondan daha çok nefret ediyorum
çok zor canım bilmezmiyim her an kavgamı çıkacak psikolojisi benim babam hiç unutmam bi arkadaşımın ablası evlenmişti düğünden sonra arkadaşımın evine gitmiştik beni aradı eve çağırdı habersiz gitmişim diye dövdü sonrada istersen şimdi artık git dedi bilmezmiyim daha neler neler Allahtan eşim çok anlayışlı ve iyi bir insan ama ben sorma eşim bazen kızıma kızar 11 yaşında bazen kızdırıyo ben okadar kötü oluyorumki eşimde kızsada asla kızına kıyamaz ama benim psikolojim yerlerde kardeşlerimde öyle aynı evde konuşmadan geçen günler[/QUOTE
sizin adınıza çok sevindim inş bizlerede rabbim iyi bir şey nasip eder AMİN...
merhaba arpa
benim babamda böyleydi kendisini tek kalemde sildim kesinlikle görüşmüyorum hiç aklımada gelmiyor.umrumdada değil.herhalde 10yıl olmuştur görüşmeyeli yüzünü görsem kusarım gibi geliyor.allah korusun karşılaşmayalım sevmem kendisini.afetmeyecem asla.afedince yine tepene çıkar benden söylemesi.kafam rahat bu konuda enazından.hiç ama hiç pişmanlık duydugumu hatırlamam.iyikide uzaklaştırdım kendimden.dünyaya yine gelsem aynı şeyi yapardım.luzümsüz bir insan.onsuz hayat süperrrrr.psikologa felende gerek yok çıkar hayatından mutlu ol.yani ben olsam öyle yaparım hayatımdaki negatifleri atıyorum.gerek yok mutlu olmak istiyorum.
merhaba arpa
benim babamda böyleydi kendisini tek kalemde sildim kesinlikle görüşmüyorum hiç aklımada gelmiyor.umrumdada değil.herhalde 10yıl olmuştur görüşmeyeli yüzünü görsem kusarım gibi geliyor.allah korusun karşılaşmayalım sevmem kendisini.afetmeyecem asla.afedince yine tepene çıkar benden söylemesi.kafam rahat bu konuda enazından.hiç ama hiç pişmanlık duydugumu hatırlamam.iyikide uzaklaştırdım kendimden.dünyaya yine gelsem aynı şeyi yapardım.luzümsüz bir insan.onsuz hayat süperrrrr.psikologa felende gerek yok çıkar hayatından mutlu ol.yani ben olsam öyle yaparım hayatımdaki negatifleri atıyorum.gerek yok mutlu olmak istiyorum.
baba... boş bi kavram benim için kelimeden ibaret. kardeşim için öyle bir kavram yok bile... küçüklüğüme dair hatırladığım tek şey annemi dövmeleri! en son geçen yıl saçma sebepden dövcekken ben girdim araya öyle engelledim sonra banada dedi bidaha girersen senide döverim diye! çekip gidemiyoruz borçlar var onun yüzünden olan borçlar. geçen sene ameliyat olduda durulmak zorunda kaldı ama hala anneme laf sçyleyip duruyo. onunla birlikte masaya oturan yok, onun olduğu odada oturanda yok tek başına gibi en iyi ceza bu ona. ve imkanımız olsa bir an durmaz çekip giderdik çünkü ne baba olabildi ne koca. o anca (üvey) abimlerin babası buraya yazdıkça bile sinirim artıyo neyse tek değilsin malesef ve benim annemde hala sağlığını düşünüp durur terslemesine rağmen annemi! Allah sabır ve biran önce onlardan kurtulma imkanı versin. ondan uzakda bizbize hayat tek dileğimiz duamız...
baba.....
amca der gibi baba...
öylesine...mecburiyet ...
nefret ediyorum...........
görmesem özlemem aramasa özlemem.sesini duyunca tüylerim diken diken oluyo.en ufak bişeye bagırır.onun yanında annemle sohbet edemiyoruz her şeyimiz batıyo.karı gibi herşeye karışıyo.
ya aslında o kadar uzun ki.kısacası; ölsün ya ölsünnn
hem babanızı seviyorsunuz hemde yaptıklarını affedemıyorsunuz affedemediğiniz içinde kendınızı suçluyorsunuz sizi o kadar ıyı anlıyorum kı benımde buna benzer bir babam var gerçi bizimkiler boşandı... Ben de benzer şeyler yaşadım zamanında. Size tavsiyem kendınızı yıpratmayın. Siz, babanızı değiştiremezsiniz geçmişi değiştiremezsiniz. Siz kendı ruh saglınızı düşünün. Bırakın babanız da oyle olsun o oyle geldi öyle de gidecek bu hayattan. Alkol malesef cok lanet bir şey üstüne de pskoloik sorunlar eklenınce daha da lanet. Geçmişe takılı kaldıkca kendızı yıpratırsınız gelecege umutla bakın. Babanızı siz seçmediniz ama eşinizi, dostlarınızı siz seçeceksiniz. Sadece aile olarak dusunmeyın hayatta hep boyle ınsanlar var kötü ınsanlar var alkolıkler dengesizler hep var onemlı olan bizim güçlü durmamız onlara karşı....Sevgiler.
inanamiyorum ne kadar ayni.
Senin cocuklarla aran daha iyi, seni daha cok seviyolar diye kiskaniyomus annemi. Sen sogutuyosun beni cocuklardan diyo...
eskiden annem için üzülürdüm,mesleğimizi elimize alınca yanımıza alalım dedik.annem korkuyorum vs birşeyler dedi.sonra babam bizlreden para istedi özellikle benden..bende ona birkaç hareket yapıp vermedim:))))))))))adam delirdi beni hastanelik etti ama vermedim inadım inat.sonra evi terketti bende evi terkettim.annem kurtuldu o pislikten diye düşünürken annem bzileri suçlamaya başladı kocası biizm yüzümüzden gitmiş vs..artık annemide pek aramıyorum ona para yolluyordum kocasına götürdüğünü öğrendim.amaan böyle işte diyecem şuki kendi hayatınıza bakın.arpa sakın acıma babana derim ben.sürekli onun kahrını çekmek zorunda kalabilrisin benden söylemesi.yinede siz bilrisiniz.
evet, affetmek gerekiyor onlari kendi icimizde ama mumkun degil gercekten de. Oldugu gibi kabul edemiyorum onu malesef.
Oturup dertelesebilecegim, acisina icten uzulebilecegim, anlayabilecegim bir babam olsun isterdim...
Ben cocukken savas yasadim. Cok derin mutsuzluklar yasadim. Cocuk gibi hissedemedim. Simdilerde hissettigim seyler gibiydi cocukken hissettiklerim. Hep gulen oynayan arkadaslarima ozenirdim. Herkesin evi sanki bizden daha huzurlu gibi gelirdi. Hickimsenin babasi benim babam gibi olamaz diye dusunurdum...
Hic unutmuyorum bir gun babamin bir arkadasi bizim evimizdeyken kavga cikmisti. Babam kardesimi benim yanimdan almak istemisti goturecekmis... Onu almasin diye o kadar sıkı tutmustum ki, bir de Nihat Amcaa diye bagirmistim yardim etsin diye.. Insan baba diye bagirmak ister degil mi? Butun sevdiklerimi babamdan korumak isterken ona nasil siginip, guvenle dizinde uyuyayim ben? Saclarimi oksamasi bile bana o kadar sinir bozucu geliyor ki suanda.. Onunla temas bile etmek istemiyorum.
Peki terapi gorenler minicik ipuclari verebilirler mi ki kendimizi nasil biraz daha iyi hissedebilecegimiz ile ilgili?
Nasil endiseden kacabiliriz? vs.
bence anneninde payı var babanın bu rolünde.eteklerinde de ayrılamazlar eşlerinin.terapist şunu der affet ve özgür ol!bu affetmek barışma anlamında değil.kişinin aldığı eğitim,çocukken ailesinin ona takındığı tavır.aslında oda bir öncekilerin eseri.yalnızlar içlerinde.annnende iyi politikalar izleyemedi belkide.doğru zamanda uzaklaş ve mümkün olduğunca görme.kötü bir cinsel hayatıda olabilir.babam olarak yanımda yok,burda niye böyle yaptı?bu melenkonileri bırakmak gerekiyor.kendi yolunu bulmak zorundasın.tek başına.bu öfkeyi milimize edersen her şey düzlüğe çıkar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?