- 27 Haziran 2017
- 4.035
- 8.528
- 158
Kesinlikle haklısın başa gelmeden bilinmiyorBaşa gelmeden anlayamıyor insan aklina gelmiyor hasta değildi hasta gibi bile değildi kalp krizi gecirdi onu da ayakta gecirdi kendi gitti hastaneye 3 damar tikali dendi ameliyat olmasi gerekiyor klasik ne bir risk soylendi ne baska bir sey ameliyat oldu bitti iyi gecti babam ertesi gun ayaklandi yuruyor espiri yapiyor yemek yiyor 6. Gun taburcu oldu evde kalbi durdu cehenneme döndü hayatimiz
Allah rahmet eylesin inşallah. Başınız sağ olsun.1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
annemde artık herşey yoluna girdi denilip tüm birimlerden olumlu raporlar alındıktan sonra bir anda acillik oldu ve 2 gün önce ciğerleri tertemiz denilen kadının bir anda iki ciğeri de enfeksiyonla dolu çıktı. aniden acillik oldu, 1 gece yoğun bakımda yattı, ertesi gece vefat etti.
anlıyorum yaşadığınız şoku..
umutların bir anda nasıl kırıldığını..
ancak ne yazık ki bu bizim elimizde olan bir süreç değil. teslim olmaktan başka çaremiz yok bu gerçeğe.
Canımın parçası ablamı kaybettiğim de anladım bu geçmeyen yarayı hiç bir zaman geçmiyor bir yanın hep eksik hep yarım kalıyor hayat öyle böyle devam ediyor zor mu hem de çok zor rabbim size sabır versin
Başınız sağolsun Allah sabır versin sizlere hasta olmak da kötü ama iyi denilip ani ölüm de çok kötü insan o şoktan çıkamıyor ölümün her türlüsü 90 yaşında da ölse babam yıkılırdım ben ama çok umutlanmıştık planlar yapmıştık yürüyüş yapacaktık iyi beslenecektik olmadı
çok normal süreçler bunlar. Benim babam gideli iki sene oldu. Bana da mune geçecek demişti o zaman, hiç inandırıcı gelmemişti. Çok acıtıyor biliyorum, hiç geçmeyecek gibi geliyor. Hep bir yanı eksik kalıyor insanın.
Güçlü durmaya çalışma, bu konuda hiç birimiz güçlü olamayız. Yaşa acını, yasını tut. Annen, kardeşlerin varmış, yalnız değilsin. Kenetlenin birbirinize. Acı paylaşıldıkça azalıyor.
Kesinlikle haklısın başa gelmeden bilinmiyor
Çok zor bir durum lakin her insanın ölüm ensesinde odadan banyoya bile giderken ölme olasılığımız var
Burada en zoru kabullenmek
İşte onuda zaman hallediyor
O üzüntü o sızı zamanla kabuk bağlıyor
Arkadaşım 22 yaşındaki üniversite öğrencisi oğlunu 6 yıl önce trafik kazasında kaybetti
İlk kaybettiğinde yaşayamam ben artık dedi
Ne büyük bir acıydı tarifi yoktur heralde
Ama hayat devam ediyor evet hala çok üzgün ama o öldüren acıda yok
Sabır diliyorum canım
Sarıldık hep birbirimize hepimiz kötüyüz onlari düşünmekten bazen acımı yaşayamıyorum annem özellikle birbirlerine çok baglı güzel bir çiftlerdi annemin hayatının merkeziydi artık o daha da kötü annemi nasil toparlicam bilmiyorum 13 gun oldu ama her gün ölüyoruz gibi herkes iyi gibi yapıyor ama en ufak seyde yıkılıyor gibiyiz. Gecmese de hafifler insallah cok zor
Ne güzel eşlik etmiş size hayat yolculuğunuzda,ne şahane bir babaymış, kaç evladın babası kızının en güvendiği, en sevdiği, en arkadaşı olabilmiştir ki...
Ne kadar mutluluk katmışsınızdır ömrüne kim bilir, ne mutlu o babaya, ne mutlu sizin gibi güzel bir evlâda.
O şimdi bizim bildiğimiz acıların, özlemlerin olmadığı, çok güzel bir yerde.
Şimdi acınızı yaşayacaksınız, bu kaçınılmaz. Allah sabır versin. Yüreğinizi ferahlatsın, dayanma gücü versin.
Sonra, önce babanız için, sonra anneniz için, sağlam duracaksınız.
Babanızın umutları, duruşu, beklentileri, öğrettiği hayatı yaşama biçimi sizinle devam edecek, sizinle eminim hep gurur duyacak.
Allah rahmet eylesin, nurlar içinde yatsın.
Başınız sağ olsun.
O kadar iyi anlıyorum ki... Bir sene önce annemi kaybettim, ameliyat iyi geçmişti iyileşecek diye bekliyorduk ama bir anda kaybettik.O kadar inanmıştım ki iyileşeceğine... ilk zamanlar tam da sizin dediğiniz gibi her gece rüyalarımda o hastaneyi görüyordum dualar ederek uyanıyordum ne olur iyileşsin artık diye, sonra bir anda kaybettiğimizi hatırlayıp tekrar tekrar şok oluyordum inanamıyordum.Çok çok kötü zamanlar geçirdim.Annem olmadan yaşayamam zannediyordum, hatta ameliyat öncesinde bunu söyledim ona.Tutamıyorum aklımı kaçıracak gibi oluyorum her gün rüyamda tekrar tekrar ameliyata sokuyorum her sabah kabusa uyaniyorum sanki güçlü olmaya calışiyorum ama değilim kardeşlerim annem var belli etmemeye calissam da oluyorum gibi onlari dusundukce daha da kotu oluyorum umarim hafifler gececegini hic dusunmuyorum zaten ama hafifler inşallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?