Merhaba kızlar,
Ben 22 yaşındayım ve İstanbul'da okuyorum. Babamın 190 bin TL kredi borcu var. Bu borcu bize hiç belli etmeden 7 sene boyunca bankalara başvurarak almış. Borcunu borçla kapatmış ve şimdi ödeyememeye başlayınca olay patlak verdi.
Evimiz kendimizin ama annemle anlaşamadıkları için evi satmak konusunda her ikisi de çelişiyor. Bu durumda da babam da annem de yıpranıyor.
Ben bu durumun içerisinde çaresiz kaldım. Her gün ağlıyorum.. Haberleri okuduğumda kredi borcu yüzünden intihar edenleri falan görüyorum çok korkuyorum. Bu durumdan çıkmaları için de hiçbirşey yapamıyorum.. Bu sene mezun oluyorum ama üniversite mezunu olarak bir işe girsem bile çok yüksek bir maaşım olmayacak. Bu yüzden yüksek lisans da yapmak istiyorum. Ama bu durumda ve psikolojideyken bu kadar bencil olamıyorum.
Türkiye 400.sü olarak üniversiteye girdim ve şu anda bölüm birincisiyim. İki bölüm birden okuyorum ayrıca.. Bu durumdayken eğitime ara verip, düşük maaşlı olarak işe başlamak istemiyorum. Daha fazla masraf da olmak istemiyorum. İnanın evden kaçıp gitmeyi bile düşündüm ama yapamam çünkü ailemi çok seviyorum.
Ne olur bir akıl verin..Çok çaresizim
Merhaba kızlar,
Ben 22 yaşındayım ve İstanbul'da okuyorum. Babamın 190 bin TL kredi borcu var. Bu borcu bize hiç belli etmeden 7 sene boyunca bankalara başvurarak almış. Borcunu borçla kapatmış ve şimdi ödeyememeye başlayınca olay patlak verdi.
Evimiz kendimizin ama annemle anlaşamadıkları için evi satmak konusunda her ikisi de çelişiyor. Bu durumda da babam da annem de yıpranıyor.
Ben bu durumun içerisinde çaresiz kaldım. Her gün ağlıyorum.. Haberleri okuduğumda kredi borcu yüzünden intihar edenleri falan görüyorum çok korkuyorum. Bu durumdan çıkmaları için de hiçbirşey yapamıyorum.. Bu sene mezun oluyorum ama üniversite mezunu olarak bir işe girsem bile çok yüksek bir maaşım olmayacak. Bu yüzden yüksek lisans da yapmak istiyorum. Ama bu durumda ve psikolojideyken bu kadar bencil olamıyorum.
Türkiye 400.sü olarak üniversiteye girdim ve şu anda bölüm birincisiyim. İki bölüm birden okuyorum ayrıca.. Bu durumdayken eğitime ara verip, düşük maaşlı olarak işe başlamak istemiyorum. Daha fazla masraf da olmak istemiyorum. İnanın evden kaçıp gitmeyi bile düşündüm ama yapamam çünkü ailemi çok seviyorum.
Ne olur bir akıl verin..Çok çaresizim
Evinizi satın. Ev satın alınır ama ne senin geleceğin ne de ailenizin psikolojisi satın alınmaz.
Durumunuz düzelince bir ev daha alırsınız.
Sakın ama sakın okuluna ara verme, mezun ol, işe gir, calısırken de yaparsın yüksek lisans.
O kadar geçimsizler ki annem satılmasına izin vermiyor babam satmak istio.. Zaten anlaşıp konuşamadıkları için bu duruma geldik..
Merhaba kızlar,
Ben 22 yaşındayım ve İstanbul'da okuyorum. Babamın 190 bin TL kredi borcu var. Bu borcu bize hiç belli etmeden 7 sene boyunca bankalara başvurarak almış. Borcunu borçla kapatmış ve şimdi ödeyememeye başlayınca olay patlak verdi.
Evimiz kendimizin ama annemle anlaşamadıkları için evi satmak konusunda her ikisi de çelişiyor. Bu durumda da babam da annem de yıpranıyor.
Ben bu durumun içerisinde çaresiz kaldım. Her gün ağlıyorum.. Haberleri okuduğumda kredi borcu yüzünden intihar edenleri falan görüyorum çok korkuyorum. Bu durumdan çıkmaları için de hiçbirşey yapamıyorum.. Bu sene mezun oluyorum ama üniversite mezunu olarak bir işe girsem bile çok yüksek bir maaşım olmayacak. Bu yüzden yüksek lisans da yapmak istiyorum. Ama bu durumda ve psikolojideyken bu kadar bencil olamıyorum.
Türkiye 400.sü olarak üniversiteye girdim ve şu anda bölüm birincisiyim. İki bölüm birden okuyorum ayrıca.. Bu durumdayken eğitime ara verip, düşük maaşlı olarak işe başlamak istemiyorum. Daha fazla masraf da olmak istemiyorum. İnanın evden kaçıp gitmeyi bile düşündüm ama yapamam çünkü ailemi çok seviyorum.
Ne olur bir akıl verin..Çok çaresizim
O kadar geçimsizler ki annem satılmasına izin vermiyor babam satmak istio.. Zaten anlaşıp konuşamadıkları için bu duruma geldik..
baban bu kadar parayı ne yapmış?
Birincisi şifreyi mi unuttun?? Ikinci olarak ben annenin yerinde olsam evimi satan adamdan boşanırdım annen ile sen neden hala babanla birlikte yaşıyorsun ki?? Kimse için hayatından vazgeçme.. onlar kendi hayatını yaşadı ve sonlarına geldiler. Sıra sende......Herkese merhaba.. Yıllar sonra bu yazdıgımı okuyunca neler kaybettiğimizi anlatmak istedim.
Evet mezun oldum üstelik birincilikle bitirdim fakülteyi. Son sınıftayken o çaresiz halimle bu yazıyı yazdıktan sonra da bir işe girdim özel sektorde. Mezun olduktan bir hafta sonra da başka bir yerde tam zamanlı işe basladım.
Başımıza gelenleri anlatayım:
Evimizi sattık. Hemde yarı fiyatına.
Sonra o da yetmedi babam dükkanını da sattı.
Yine borç bitmedi, arabamızı da sattık.
Şu an evimiz bile yok kirada yasıyoruz. Evin kirasını da ben ödüyorum. Babam hala uslanmadı :)
Artık bu duruma guluyorum. Aynı evde 3 yabancıyız. Kimse kimsenin ne durumda olduguna bakmıyor bile. Ben sadece ay sonunda kirayı odeyeyim de sokakta kalmayalım diye didiniyorum. Erkek arkadasım ile evlenemiyoruz cunku benim 55 ve 62 yasında iki adet sorumlulugum var.
Şu an 25 yasındayım. Hayattan öğrendiklerim inanılmaz bir bakış açısı kazandırdı bana.
Aileniz için birşeyler yaparken kendinizi unutmak belki bir borçmuş gibi geliyor. Sizi yetiştirmişler ve onlardan kotu gunlerde sorumlusunuz hissi veriyor. Ama bunun ne kadar yanlış bir düşünce tarzı oldugunu anladım. Eğer siz çabalıyorsanız ama hala karsınızdakiler ufak da olsa olumlu bir adım atmıyor ise, çabalamayın. Hayatınıza aileniz bile olsa baskalarının hatalarını sırtlamak için yön vermeyin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?