- 14 Ağustos 2015
- 1.319
- 1.020
- 133
Kızlar merhaba
Başlıktan da anlaşılabileceği üzere derdim babamla yaşıyor oluşum. 1.5 sene önce annemi kaybettik. Kız kardeşim ben ve babam yaşıyoruz. Annemi kaybetmeden önce babam varla yok arası bir şeydi bizim için, nereye gittiğimiz nerede kaldığımız konularını tamamen annemle hallederdik. Annem özgürlükçü bir kadın olduğu için ve bize güveni tam olduğu için bizi hiç kısıtlamadı, annem varken kendimi hiç baskılanmış hissetmedim. Annemi kaybettikten sonra ise bu konuları babamla halletmek zorunda kalmaya başladık doğal olarak ve annemden çok farklı bir profil kendisi. Bir yerlere giderken geç kalırsam laf eder mi diye ya da istediğim yerlerde istediğim kadar kalamıyorum diye çok bunalmaya başladım. Şimdiye kadar o kadar özgürken şimdi böyle olması beni çok bunaltıyor. Geçen gün evde bira içesim geldi “sen dur tekele kız başına gitme ben gideyim” dedi düşünün artık. Bu pandemi dolayısıyla da her şey daha da kötü oldu, önceden işim uzadı mesaideyim diyip arkadaşlarla görüşebiliyordum ya da 10da eve gelirim demem yetiyordu şimdi tüm gün evdeyim, nereye kimlerle gittiğimin hesabını veriyorum. Arkadaşlarıma kalmaya gidiyorum diye huzursuzlanıp teyzemleri aramış çok sık gidiyor niye arkadaşları bize gelmiyor erkek arkadaşına falan mı gidiyor falan demiş...
Mayıs’ta 28imden gün almaya başlayacağım yaşım gereği de yapım gereği de artık bu durumları kaldıramıyorum. Sevgilim olsa rahat görüşemeyeceğim rahat gidip kalamayacağım resmen.
Yurtdışında mı iş bulsam taşınsam diyorum (böyle bi ihtimalim var) ama aklım kardeşimde kalacak. Bilmiyorum bu durumdan nasıl kurtulabilirim önerileriniz var mı?
Başlıktan da anlaşılabileceği üzere derdim babamla yaşıyor oluşum. 1.5 sene önce annemi kaybettik. Kız kardeşim ben ve babam yaşıyoruz. Annemi kaybetmeden önce babam varla yok arası bir şeydi bizim için, nereye gittiğimiz nerede kaldığımız konularını tamamen annemle hallederdik. Annem özgürlükçü bir kadın olduğu için ve bize güveni tam olduğu için bizi hiç kısıtlamadı, annem varken kendimi hiç baskılanmış hissetmedim. Annemi kaybettikten sonra ise bu konuları babamla halletmek zorunda kalmaya başladık doğal olarak ve annemden çok farklı bir profil kendisi. Bir yerlere giderken geç kalırsam laf eder mi diye ya da istediğim yerlerde istediğim kadar kalamıyorum diye çok bunalmaya başladım. Şimdiye kadar o kadar özgürken şimdi böyle olması beni çok bunaltıyor. Geçen gün evde bira içesim geldi “sen dur tekele kız başına gitme ben gideyim” dedi düşünün artık. Bu pandemi dolayısıyla da her şey daha da kötü oldu, önceden işim uzadı mesaideyim diyip arkadaşlarla görüşebiliyordum ya da 10da eve gelirim demem yetiyordu şimdi tüm gün evdeyim, nereye kimlerle gittiğimin hesabını veriyorum. Arkadaşlarıma kalmaya gidiyorum diye huzursuzlanıp teyzemleri aramış çok sık gidiyor niye arkadaşları bize gelmiyor erkek arkadaşına falan mı gidiyor falan demiş...
Mayıs’ta 28imden gün almaya başlayacağım yaşım gereği de yapım gereği de artık bu durumları kaldıramıyorum. Sevgilim olsa rahat görüşemeyeceğim rahat gidip kalamayacağım resmen.
Yurtdışında mı iş bulsam taşınsam diyorum (böyle bi ihtimalim var) ama aklım kardeşimde kalacak. Bilmiyorum bu durumdan nasıl kurtulabilirim önerileriniz var mı?