Selam herkese buraya yazma ihtiyacı hissettim okuyanlara şimdiden teşekkürler.. Ben şu an 35 yaşındayım 12 yaşında annemi kaybettim gözümün önünde beyin kanaması geçirdi, evde babam 3 buçuk yaşındaki kız kardeşim ve ben vardık. Annem gözümün önünde kustu kendinden geçti babam suni tenefüs yapmaya çalıştı ben ambulansı, aradım komşular geldi vs çok ağır travma yazmak zor.. bi kaç gün yoğun bakımda kaldı ve kaybettim. Sonrası babamın içinden bi canavar, çıktı iki ay içinde telefonda biriyle konuşmalar başladı. Bunu fark ettim hırçınlaştım, diye dayak yedim. Annem ölmüştü ve bana empati göstermek bi tarafa şiddet gördüm defalarca.. Bir sene içinde evlendi. Dönem dönem yine dayak devam etti. Özgüvenim zamanla eridi panik bozukluk başladı.yetişkin oldum evlendim çocuğum oldu ve loğusa depresyonunda bunlar gün yüzüne çıktı başedemedim. Bize kalmaya geldi şimdi ikinci kez evlenicek annemden sonra.geçmişten konular açtı durdu terslendim, bi an evlendim diye annenden aonra bana düşmansın diyince bana yaptıklarını yüzüne vurdum eşimin yanında. Ne oldu dersiniz?ben size bi fiske bile vurmadım asla dedi. İnkar etti eşime dönüp yapmadığını söyledi. Şoktayım şaşkınım ama rahatladım bunu hak etmişti yanına kalmamalıydı yüzüne vurmak iyi geldi. Paylaşmak istedim yüzleşmekte zorlanan varsa kendinizi emniyete alıp bunu yapın yük kalktı resmen üstümden