Hanımlar ben 26 yaşında bekar bir öğretmenim, çevremde bana talip olanlar oluyor görücü usulü ( hiç bir erkek karşıma çıkıp beğendiğini demedi) çünkü erkeklere karşı sertim , kendimi hep bir koruma mekanizmasıyla büyüdüm. Büyümeden büyümek zorunda olanlardanım, hep yaşımdan daha büyük sorumluluklar aldım , evin küçük annesi gibi o yüzden kendimi yaşlı hissettiğim zamanlarda oldu . Gelgelelim evlilik meselesine artık zamanın geldi ,görüş, konuş, evlen deyip duruyor annem ama ben hiç evlilik kafasında değilim .peki evliliği kaldirir miyim? Beni ev sorumluluğu ,yemek ,temizlik korkutmuyor çekip çevirim sıkıntı es kişisi ben kimseyle yaşayacak hazırlıkta değilim ,buna da gerek duymuyorum . Ben şimdiye kadar kimseyle de gönül munasebeti kurmadım düşüncem şuydu önce mesleğim olsun , aklim karışmasın , küçük dünyamda dostlarımla güzel günler geçirdim hiç de bir eksikligini hissetmedim. Gelelim asıl meseleye ben evlenmek istemiyorum çevreden bana talep çok gorüssem bile evlilik düşüncem yok ,annem bana bir şey sormadan kabul ediyor insanları napayım ben siz söyleyin , evliliğe zamanım var içimden gelmiyor benim bu yola adım atmak.