allahım bunu ben mi yazdım diye okudum. aynı işte. derinlerdeki sorunu bulamıyorum.
allahım bunu ben mi yazdım diye okudum. aynı işte. derinlerdeki sorunu bulamıyorum.Uygulamaları silmek, telefonu bir yere koyup almamak falan çözüm değil bunlar.
Daha derinden çözmek gerekiyor.
Ne oluyor da stresi bu şekilde boşalttığımızı sanıyoruz, bir yerde bir şey olmuş, bu şekilde mi sakinleşiyoruz, başka bir şeyde neden aynı hazzı alamıyoruz.
Benim de elim hep gidiyor ve çok rahatsız oluyorum.
3-5 sene önceye göre iyiyim yine ama çocuklarla ilgilenirken aklıma bir şey geliyor baksam huzursuz oluyorum bakmasam yine huzursuz oluyorum, bu hissi istemiyorum.
Demek ki kendimi çocuğa veremiyorum, çocuğa bırakamıyorum ki aklıma başka şeyler gelebiliyor.
Halbuki oynarken adam akıllı oynasam, iş yaparken adam akıllı yapsam, telefonda vakit geçirirken de bunu adam akıllı yapsam.
Ben bunları sorgularken çocukluğuma kadar gidiyorum.
Erteleme huyumla bağlantılı gibi geliyor, erteleme huyum da çocukluğumdan beri var.
Keşke psikolog olsaydım kendi kendimin çocukluğuna inerdim, orda bir şey var kesin.
doktora yapıyorumÜniversite mezunu iseniz yüksek lisans yapın. Eskinden telefona yapışık yaşarken şimdi ders aralarında elime alıyorum.
faydalı işlere çalıştırmak istiyorum şu kafamı ben de. bi işi yaparken gerçekten kendimi vermek istiyorum. bunu itiraf etmek üzücü ama dediğin gibi çocukla oynarken bazen arkaplanda bitse de telefonu elime alsam gibi şeyler oluyor.aslında bu hayatlarımızın özeti
gibi yapmak
mesela ben burada çok yoğunum kafamı toplayamıyorum ya da bebek sitiyorum olmuyor diyen herkese daha büyük yoğunluk öneririm
kadın deli mi ne denir
ama öyle değil
mesela ben burada yazışırken arka planda beynim yapıalcak işimi düşünüyor
ya da yemek yaparken kafama bir şey takılıyor
ama beyni çok yönlü meşgul ettiğimizde o arka planını kapatacak ki dinlenecek
çocukla oynarken de amacımız çocuğu eğlemek oluyor (sözüm size değil bize, hepimize dair yazdıklarım)
eğlenmek ya da zamanımızı geçirmek değil
net ise o esnadaki pratik alternatif
kolay çünkü aa ona ne olmuş buna ne olmuş derken zaman geçiyor
hani o hiç yok diye şikayet etiğimiz zaman var ya aslında var da biz onu göremiyoruz
ben mesela şu an size yazıyorum
akşam diyeceğim ki bugün çok işim vardı ayy yetişmedi çok yoruldum vs vs
KK da yazıştın diye düşününce beş dakika kafa dağıttım diyeceğim bu yalanı kendime söyleyeceğim başkasına değil
özetle kaçış bu net ama beynimizi gerçekten meşgul edince cidden hiç o bu ne yapmış merak edecek zamanı olmuyor
acaba çalıştığım halde internet bağlantısı olmayan bir telefona geçsem nolurEşim de aşırı şikayetçiydi. Ev işlerini ihmal etmiyordum ama genel olarak günün %70 i sosyal medyaydı. Ve çokta paylasm yapıyordum. Nazara inanırmısınız bilmem ama nazara geldim bildiğiniz. Sonra önce instagramı kapattım . Tüm paylasımları sildim boş hesaptan çok çok sıkıldğmda keşfete bakıyorum şimdi. Vee en önemlisi tuşlu telefona geçtim. laptoptan giriyorum birşey araştırcağm zaman şuanlık çalışmadğm için bu şekilde. İşe geri dönersem akıllı telefona geri döneceğim tabii mecburen
Evet o özgürlük hissini ben yaşıyorum 1 aydır. Hem çevremdeki insanların paylasımlarını da görmeyince rahat gibi hissediyorum . Sizin işiniz nedeni ile çok zor olabilir . Belki hafta sonları deneyebilirsiniz ama alışkanlık işteacaba çalıştığım halde internet bağlantısı olmayan bir telefona geçsem nolur
bugün telefonum evde kalmış öğlen baktım işyerime eşim geldi.
beni merak etmiş.
dekan yardımcısı bi iş için aramış ulaşamayınca yukarı ofise kadar gelmiş
ama yine de özgür hissettim bugün
ahhh o pişmanlık hissi...Aynı dertten muzdaribim fakat ben aslında şu durumdan şikayetçi değilim bana bir şeyler katan hesapları da takip ediyorum ama durum öyle bir hal alıyor ki netten online ders dinlerken bir bakmışım instagramda dolanıyorum. Zaman zaman etkili kullanıyorum fakat zaman sınırı yok bende de.
Dün mesela online ders dinliyorum 23.30 da uyku bastırdı dersi yarıda bıraktım, elime teli aldım sözde uyuyacağım. Uykum kaçtı bu kez. tam 1 saat insta da dolandım durdum eeee o 1 saatte ders çalışabilirdim
Kitap okumayı çok seven biriyken kitaba kendimi veremiyorum. Kitap okurken genelde teli şarja takıyorum (malum şarj dayanmıyor:)) 2 sayfa kitap okuyup tekrar aklım tele gidiyor. Bir de benim öyle watsapta yoğun mesaj trafiğim de yok. Gereksiz uygulama vs de yok. Facebook silmiştim zaten bir tek instagram o da kendi adımla bile kayıtlı değil, tanıdık akraba, arkadaş bile ekli değil sadece takip ettiğim hesaplara sürekli bakıyorum, onlar bitiyor postlara onlar bitiyor keşfete :)) bu döngü sürekli devam ediyor. Hatta bu mesajı yazarken bile instagrama bakıp çıktımÇözüm ya hesabı silmek ya da telefonu uzak bir yerde tutmak.
ya valla instagram fenomenlerini ne halt var da takip ediyorum ben anlamadım kendimi. bana neyse milletin hayatından. kadın orada yılbaşı ağacı süslemesinin videosunu paylaşıyor ben oturup izliyorum. evde ağacım bile yok.Evet o özgürlük hissini ben yaşıyorum 1 aydır. Hem çevremdeki insanların paylasımlarını da görmeyince rahat gibi hissediyorum . Sizin işiniz nedeni ile çok zor olabilir . Belki hafta sonları deneyebilirsiniz ama alışkanlık işte
Heh tam da mesele bu. Bende de şöyle bir huy vardı atıyorum kuzenim yılbası ağacı süslemiş ''bende yapayım paylasayım'' biri yemek yapıp koymus '' bende yemeklerimin resmini paylasayım'' olmustu. Artık bundan cok cok sıkıldım eşimde fark etti tartışmalar olunca verdim telefonumu artık kimseye bakmıyorum hastalık gibi birşey buya valla instagram fenomenlerini ne halt var da takip ediyorum ben anlamadım kendimi. bana neyse milletin hayatından. kadın orada yılbaşı ağacı süslemesinin videosunu paylaşıyor ben oturup izliyorum. evde ağacım bile yok.
bende de şöyle bişey oldu, bunlar neler yapıyor ben hiçbirini yapamıyorum hissiyatıHeh tam da mesele bu. Bende de şöyle bir huy vardı atıyorum kuzenim yılbası ağacı süslemiş ''bende yapayım paylasayım'' biri yemek yapıp koymus '' bende yemeklerimin resmini paylasayım'' olmustu. Artık bundan cok cok sıkıldım eşimde fark etti tartışmalar olunca verdim telefonumu artık kimseye bakmıyorum hastalık gibi birşey bu
Yoğunluk lazım ama bir de sevdiğimiz işi yapmak lazım.aslında bu hayatlarımızın özeti
gibi yapmak
mesela ben burada çok yoğunum kafamı toplayamıyorum ya da bebek sitiyorum olmuyor diyen herkese daha büyük yoğunluk öneririm
kadın deli mi ne denir
ama öyle değil
mesela ben burada yazışırken arka planda beynim yapıalcak işimi düşünüyor
ya da yemek yaparken kafama bir şey takılıyor
ama beyni çok yönlü meşgul ettiğimizde o arka planını kapatacak ki dinlenecek
çocukla oynarken de amacımız çocuğu eğlemek oluyor (sözüm size değil bize, hepimize dair yazdıklarım)
eğlenmek ya da zamanımızı geçirmek değil
net ise o esnadaki pratik alternatif
kolay çünkü aa ona ne olmuş buna ne olmuş derken zaman geçiyor
hani o hiç yok diye şikayet etiğimiz zaman var ya aslında var da biz onu göremiyoruz
ben mesela şu an size yazıyorum
akşam diyeceğim ki bugün çok işim vardı ayy yetişmedi çok yoruldum vs vs
KK da yazıştın diye düşününce beş dakika kafa dağıttım diyeceğim bu yalanı kendime söyleyeceğim başkasına değil
özetle kaçış bu net ama beynimizi gerçekten meşgul edince cidden hiç o bu ne yapmış merak edecek zamanı olmuyor
ya valla instagram fenomenlerini ne halt var da takip ediyorum ben anlamadım kendimi. bana neyse milletin hayatından. kadın orada yılbaşı ağacı süslemesinin videosunu paylaşıyor ben oturup izliyorum. evde ağacım bile yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?