Ben size çok katılmıyorum aslında.
Herkes aşık olduğu için karşındakiyle beraber değil. Ne zaman ki karşısına gerçekten tam olarak aşık olacağı biri çıkıyor, o zaman karşındakine aşık olmadığını, tam mutlu olmadığını aradığını bulduğunu anlayabiliyor insan. Bu durumda aşık olduğu kişiye gitmek doğru olan. Bu yüzden her zaman gönül işlerinde ah olmaz derim. Gönül başkası için çarpıyorsa yapacak bir şey yok, ah etmek bir şeyi değiştirmez zaten ahlık bir durum da yok. Sevemiyorsa insan sevemez bu kadar, bunda şerefsizlik yok, ahlık bir durum yok.
Haa, bu iyi bir şey mi derseniz o tartışılır. Çünkü ilişkilerde iki tarafın da eşit sevmesi zor. Bir taraf daha çok seviyor ve o taraf bu durumu kendi de hissediyor zaten. O taraf bu durumu kabul ediyorsa, karşı tarafın başkasına aşık olma olasılığını da kabul etmeli bence.
Sevmeden istemeden karşındakini üzmemek için denemek doğru bir şey değil ki, överek yazmışsınız. Hem insan kendini yıpratıyor, hem de olmayacak duaya amin dedirterek karşındakini daha çok hayalkırıklığına sürüklüyor, hem de her iki tarafın da zamanını ziyan ediyor bu şekilde davranmak. Zira ayrılmak nihai son oluyor, olmuyorsa olmuyor işte. Olmayan şeyleri zorlamak yazdığınız gibi erdem değil , gereksiz şekilde zorlamak.
yanımda duramayıp başka yerde oturduğunu, saçlarımın yağlı olduğunu söylemiş. Bu en basiti. Hatta size belki çocukça bile gelebilir. Üstüne söylediği onca kelime de cabası
