Koyun can derdinde kasap et deyiminin tam olarak karşılığı bu olsa gerek.
Siz boşanalım diyorsunuz o bilmemkimin düğününü düşünüyor.
Siz aileden uzak olmak isterken birde,üstüne üstlük bundan dolayı sorun yaşarken.
Bilemiyorum buna arada kalmak denemez ya. Sanki taraf olmuş,annesi bir yanda ağır basıyor.
Üzülmeyin,vicdan yapmayın. Sizi önemsese değer verse düğüne gidelim demez ya,ne kadar yıprandığınızı,aile yüzünden,boşanma aşamasına geldiğinizi görmüyormu?
Ciddiye almadı yada sizin boşanmak istemenizi,bilemedim.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
ağlaması acizliğinden.
sen ona anneni tamamen hayatından çıkar demiyorsun, her şeyi bir dengeye oturt diyorsun.
ama o annesinin karnında yaşayan bir cenin hala. boşanalım diyen bir insan var karşısında, ama hala yok o düğün yok bu nikah diye gezecek kadar aklını kullanmaktan aciz, annesine hayır diyemeyecek kadar pasif bir adamcık.
sen de yine gördün ki, bu adamcığın sana koca, evladına baba olmaya cesareti yok.
en doğru kararı verdiğini ve geciktirmemen gerektiğini düşünüyorum.
ağladı diye için acıdı ya, o sana bu kadarcık bile acımıyor, bunu düşün ve lütfen hiçbir söze davranışa kanma.
Merhaba sürekli karışık benim hatirladin mi bilmiyorum benzer sorunlar yaşıyorduk ama benim son kopma noktam anneme yapılan saygısızlık oldu.okudum konunu belli ki eşin arada sıkışmış halen aynı sularda yüzüyor bi adam neden karısı ve çocuğu ile yemek yemez anlamıyorum neden evlilik ve aile hayatını idrak edemez çocuğunuz var neden ona normal bi aile hayatını sunmak ve yaşatmak istemez aklım almıyor. Ben bitiridim su an zorlanıyorum ama biliyorum ki geçecek sana aynısını yap diyemem çünkü evladım var senin. Ben senin eşinin arada kaldığını düşünüyorum annesi ruhen hasta ve oğlundan koparıyor eşine sadece empati yapmasını şöyle kendinin tam manası ile senin yerine koysun ne yapardı ne hissederdi söylesin .
Bu arada ben son zamanlarda kaynanamla ipleri baya koparmistim yani onu yok sayiyordum eve gelemez olmuştu ama veriyordu bu mevzu onu .sende önce k.v yi disla yok gibi davran eşine yok kustun mesafe koydum deme sadace sen yap
Tuhaf yani eşinizin yaptığı,anlamlandıramıyorum. Bence ciddiye almıyor boşanma isteğinizi,yoksa niye hala düğün dernek derdine düşmüski.Akşamki düğüne hiç ses etmedim bugün de gidiyorum. Ama biriktiriyorum, bunu da ekleyeceğim.
Sabah çıkarken tekrar hatırlattım, bir protokol hazırlamasını istedim, uzatmayalım daha fazla kalmak istemiyorum diye, "ne diyeyim ki, tamam" dedi gitti. Dikkatimi çekti yazdıklarımı da almış çantasına.
Kendisinden de annesinden de nefret ediyorum.
boşanacağın adamla neden bir yerlere gitmeye mecbur hissediyorsun ki kendini?Akşamki düğüne hiç ses etmedim bugün de gidiyorum. Ama biriktiriyorum, bunu da ekleyeceğim.
Sabah çıkarken tekrar hatırlattım, bir protokol hazırlamasını istedim, uzatmayalım daha fazla kalmak istemiyorum diye, "ne diyeyim ki, tamam" dedi gitti. Dikkatimi çekti yazdıklarımı da almış çantasına.
Kendisinden de annesinden de nefret ediyorum.
çünkü karısı boşanmayacakmış gibi hala onların peşinde geziyor.Tuhaf yani eşinizin yaptığı,anlamlandıramıyorum. Bence ciddiye almıyor boşanma isteğinizi,yoksa niye hala düğün dernek derdine düşmüski.
Hakkınızda hayırlısı.
boşanacağın adamla neden bir yerlere gitmeye mecbur hissediyorsun ki kendini?
eşim bana ayrılalım dediği halde benimle gelse, gerçekten boşanana kadar ciddiye almam.
senin tavırların da çelişkili canım.
ne kv ne eşin hala inanmıyor sana.
boşanan insan bağını da koparır. ne kv ne koca umurunda olmaz.
sen blöf yapıyor mesajı veriyorsun bu davranışlarınla.
bugünden sonra onlarla hiçbir ortak faaliyette bulunmaman lazım ki ciddiyetine inansınlar.
inan şu davranışlarına ben bile anlam veremedim şu anda.
dengesiz pislik.Yok gitmiyorum zaten, aradım söyledim, bayağı da kavga ettik, utanmadan bana "sen ruh hastasısın, senin derdin ne, senin derdin benim ailemle, ne yapıyoruz biz sana" diye bağırdı çağırdı.
Ben de kendilerinin çok iyi olduğunu, bana iyilik yaramadığını kendisini de ailesini de kesinlikle istemediğimi söyledim.
Ne yapsam bilmiyorum. Çıkıp gitsem mi yoksa gerekli şeyleri hazırlayacağım tamam dedi, gerçekten anlaşmalı boşanmayı mı beklesem bilemiyorum.
internetten örnek boşanma protokolü bul. şartları kendine göre düzenle.Senin mesajının okumadan önce seninle aynı şeyleri düşündüm. Ben boşanıyorum ya, ben nereye gidiyorum diye. Arayıp söyledim. Gerçekten ciddiye almıyormuş demek ki, gelmiyorum deyince çıldırdı.
Şimdi ne yapsam diye düşünüyorum. Çıkıp gitsem çocukla çok uzak, tek başıma. Uçak bile bulabilir miyim?
En iyisi evde kalıp ortak halletmek ama bu durumda da eşime güvenmiyorum.
Bilmiyorum.
internetten örnek boşanma protokolü bul. şartları kendine göre düzenle.
bir internet cafeden çıkarttır.
imzala koy eşinin önüne o da imzalasın.
boşanana kadar da eve gelmesin, annesinde kalsın.
senin suçun yok ki, kaçar gibi gitme.
çocuğun için boşanana kadar kadar düzenini bozma.
bugünden itibaren eşin annesinde kalsın.
rica ederim canım.Eşim avukat ya, o hazırlayacak protokolü, ben de dediğiniz gibi araştırayım, onun hazırladığı protokolde bana uymayan yerleri değiştiririm.
Ben de otel mi, onu göndermek mi diye düşünüyordum. Bence de o gitsin. Ben yapamam şimdi sağda solda.
Ne akılsızmışım, boşuna bekledim bu kadar. Zamanında dönmeseydim şimdiye boşanıp düzenimi kurmuştum bile.
Hayırlısı diyeyim.
Çok teşekkür ederim. Yazdığınız her harf için.
Merhabalar.
Çekine çekine de olsa attım yine kendimi buraya. Geçen haftasonu biraz olaylıydı, yazamadım. Olayları şöyle bir özet geçeyim, kararımın doğruluğu hakkında benim de bir fikrim yok. Onu size bırakıyorum artık.
Geçen hafta düğüne gitmeyince eşimin ailesi eşimle konuşmuş, o da boşanmak istediğimi, sıkıntılarımı ailesine anlatmış. Eşim evde yokken kv-kp çıktı geldi, öyle kavga kıyamet, hakaret değil ama sesler yükseldi, herkes içindekini söyledi. Çıkıp gittiler.
Ailemi arayıp haber vermişler, annem eşimle konuşmuş, babası babamla.
Benim kararım halen kesindi.
O gece eşim oturdu bir şeyler anlattı anlattı, geri adım atmadım, yine ailesine söylemiş olacak ki, tekrar çıkıp geldiler, eşim de evde.
Biz başladık yeniden tartışmaya, kv saydırıyor "bize gelmiyorsun, biz sana ne yapıyoruz, oğluma neden durmadan bunları yapıyorsun?" şimdi uzun uzun yazamıyorum, ben de cevap veriyorum "sen bizden ne istiyorsun, sen neden bizi yalnız bırakmak istemiyorsun, aile olmamızı istemiyorsun, oğluna hep duygu sömürüsü yapıyorsun, evde yemeğe bile gelmiyor, toplanın yaşayın işte birlikte" derken, yaşanan olayları sıralamaya başladım. Eşim kv konuşurken hiç sesini çıkarmadı, aramızdaki tartışmaları dinliyordu, ben konuşurken birden bağırdı kalktı ayağa yeter ya, bıktım sizin aranızda kalmaktan diye, daha da biz bıktırmışız onu, ben bana saldıracak sandım ama nihayet anasına açabildi ağzını, "anne beni arada bırakıyorsun, gelmesem, yemesem içmesem küsüyorsun, gelsem bak işte yuvam dağılıyor. Şunu yapma, bunu etme, biz nerelerden döndük derken, annesi başladı yine ağlamaya ben sizin iyiliğinizi istiyorum, seni çağırmışım yanlış yapmışım, böyle olacağını ne bileyim vs.vs.. Bu defa kendi aralarında tartışma başladı. Eşim annesine "anne kuma mısınız siz, ben bu kadını sana kuma mı getirdim, niye böyle yapıyorsun?" Dedi. Yine arada kaldığından dem vurup, artık beni rahatsız ediyorsa ailesine sık gitmeyeceğini, gerekirse özel günler dışında hiç gitmeyeceğini, vaktini bize ayıracağını filan söyledi. Kv-kp sonunda siz mutlu olun da gelmeyine bağlayıp, küsüp gittiler.
Bu daha özeti işte.
Ve evet, bu olaydan sonra tekrar oturup konuştuk, yine ikna oldum.
İyi mi kötü mü bilmiyorum. Eşim bundan sonra çok çok dikkatli olacağına, ben de bir daha bu boşanma lafını gündeme getirmeyeceğime söz verdim. Ha şayet taraflardan birisi sözünü unutursa, hiç kimseye duyurmadan, hiç sorun ve gürültü çıkarmadan boşanacağımıza da söz verdik.
Durumlar böyle. Bir haftadır sözünü tuttu. Hiç gitmedi, vaktinde evindeydi.
Yine her şey zamana kaldı.
Başından beri takip ediyorum konunuzu. Hep eşinize kızıyordum ama ilk defa ona da hak verdim. maalesef en büyük hata annede. En sonunda gerçekleri görüyor olmasına sevindim. Bu eşiniz için çokk büyük bir adım farkındaysanız. Niyeyse boşanmanızı istemedim baştan beri herşeye rağmen. İnş herşey güzel olur sizin için.Merhabalar.
Çekine çekine de olsa attım yine kendimi buraya. Geçen haftasonu biraz olaylıydı, yazamadım. Olayları şöyle bir özet geçeyim, kararımın doğruluğu hakkında benim de bir fikrim yok. Onu size bırakıyorum artık.
Geçen hafta düğüne gitmeyince eşimin ailesi eşimle konuşmuş, o da boşanmak istediğimi, sıkıntılarımı ailesine anlatmış. Eşim evde yokken kv-kp çıktı geldi, öyle kavga kıyamet, hakaret değil ama sesler yükseldi, herkes içindekini söyledi. Çıkıp gittiler.
Ailemi arayıp haber vermişler, annem eşimle konuşmuş, babası babamla.
Benim kararım halen kesindi.
O gece eşim oturdu bir şeyler anlattı anlattı, geri adım atmadım, yine ailesine söylemiş olacak ki, tekrar çıkıp geldiler, eşim de evde.
Biz başladık yeniden tartışmaya, kv saydırıyor "bize gelmiyorsun, biz sana ne yapıyoruz, oğluma neden durmadan bunları yapıyorsun?" şimdi uzun uzun yazamıyorum, ben de cevap veriyorum "sen bizden ne istiyorsun, sen neden bizi yalnız bırakmak istemiyorsun, aile olmamızı istemiyorsun, oğluna hep duygu sömürüsü yapıyorsun, evde yemeğe bile gelmiyor, toplanın yaşayın işte birlikte" derken, yaşanan olayları sıralamaya başladım. Eşim kv konuşurken hiç sesini çıkarmadı, aramızdaki tartışmaları dinliyordu, ben konuşurken birden bağırdı kalktı ayağa yeter ya, bıktım sizin aranızda kalmaktan diye, daha da biz bıktırmışız onu, ben bana saldıracak sandım ama nihayet anasına açabildi ağzını, "anne beni arada bırakıyorsun, gelmesem, yemesem içmesem küsüyorsun, gelsem bak işte yuvam dağılıyor. Şunu yapma, bunu etme, biz nerelerden döndük derken, annesi başladı yine ağlamaya ben sizin iyiliğinizi istiyorum, seni çağırmışım yanlış yapmışım, böyle olacağını ne bileyim vs.vs.. Bu defa kendi aralarında tartışma başladı. Eşim annesine "anne kuma mısınız siz, ben bu kadını sana kuma mı getirdim, niye böyle yapıyorsun?" Dedi. Yine arada kaldığından dem vurup, artık beni rahatsız ediyorsa ailesine sık gitmeyeceğini, gerekirse özel günler dışında hiç gitmeyeceğini, vaktini bize ayıracağını filan söyledi. Kv-kp sonunda siz mutlu olun da gelmeyine bağlayıp, küsüp gittiler.
Bu daha özeti işte.
Ve evet, bu olaydan sonra tekrar oturup konuştuk, yine ikna oldum.
İyi mi kötü mü bilmiyorum. Eşim bundan sonra çok çok dikkatli olacağına, ben de bir daha bu boşanma lafını gündeme getirmeyeceğime söz verdim. Ha şayet taraflardan birisi sözünü unutursa, hiç kimseye duyurmadan, hiç sorun ve gürültü çıkarmadan boşanacağımıza da söz verdik.
Durumlar böyle. Bir haftadır sözünü tuttu. Hiç gitmedi, vaktinde evindeydi.
Yine her şey zamana kaldı.
Annesine sesini çıkarmaya başlamış en azından önemli gelişme. Umarım böyle devam eder, hayırlısı olsun.Merhabalar.
Çekine çekine de olsa attım yine kendimi buraya. Geçen haftasonu biraz olaylıydı, yazamadım. Olayları şöyle bir özet geçeyim, kararımın doğruluğu hakkında benim de bir fikrim yok. Onu size bırakıyorum artık.
Geçen hafta düğüne gitmeyince eşimin ailesi eşimle konuşmuş, o da boşanmak istediğimi, sıkıntılarımı ailesine anlatmış. Eşim evde yokken kv-kp çıktı geldi, öyle kavga kıyamet, hakaret değil ama sesler yükseldi, herkes içindekini söyledi. Çıkıp gittiler.
Ailemi arayıp haber vermişler, annem eşimle konuşmuş, babası babamla.
Benim kararım halen kesindi.
O gece eşim oturdu bir şeyler anlattı anlattı, geri adım atmadım, yine ailesine söylemiş olacak ki, tekrar çıkıp geldiler, eşim de evde.
Biz başladık yeniden tartışmaya, kv saydırıyor "bize gelmiyorsun, biz sana ne yapıyoruz, oğluma neden durmadan bunları yapıyorsun?" şimdi uzun uzun yazamıyorum, ben de cevap veriyorum "sen bizden ne istiyorsun, sen neden bizi yalnız bırakmak istemiyorsun, aile olmamızı istemiyorsun, oğluna hep duygu sömürüsü yapıyorsun, evde yemeğe bile gelmiyor, toplanın yaşayın işte birlikte" derken, yaşanan olayları sıralamaya başladım. Eşim kv konuşurken hiç sesini çıkarmadı, aramızdaki tartışmaları dinliyordu, ben konuşurken birden bağırdı kalktı ayağa yeter ya, bıktım sizin aranızda kalmaktan diye, daha da biz bıktırmışız onu, ben bana saldıracak sandım ama nihayet anasına açabildi ağzını, "anne beni arada bırakıyorsun, gelmesem, yemesem içmesem küsüyorsun, gelsem bak işte yuvam dağılıyor. Şunu yapma, bunu etme, biz nerelerden döndük derken, annesi başladı yine ağlamaya ben sizin iyiliğinizi istiyorum, seni çağırmışım yanlış yapmışım, böyle olacağını ne bileyim vs.vs.. Bu defa kendi aralarında tartışma başladı. Eşim annesine "anne kuma mısınız siz, ben bu kadını sana kuma mı getirdim, niye böyle yapıyorsun?" Dedi. Yine arada kaldığından dem vurup, artık beni rahatsız ediyorsa ailesine sık gitmeyeceğini, gerekirse özel günler dışında hiç gitmeyeceğini, vaktini bize ayıracağını filan söyledi. Kv-kp sonunda siz mutlu olun da gelmeyine bağlayıp, küsüp gittiler.
Bu daha özeti işte.
Ve evet, bu olaydan sonra tekrar oturup konuştuk, yine ikna oldum.
İyi mi kötü mü bilmiyorum. Eşim bundan sonra çok çok dikkatli olacağına, ben de bir daha bu boşanma lafını gündeme getirmeyeceğime söz verdim. Ha şayet taraflardan birisi sözünü unutursa, hiç kimseye duyurmadan, hiç sorun ve gürültü çıkarmadan boşanacağımıza da söz verdik.
Durumlar böyle. Bir haftadır sözünü tuttu. Hiç gitmedi, vaktinde evindeydi.
Yine her şey zamana kaldı.
Bir de böyle dene bakalım.
Olmazsa artık o zaman oturup net bir karara varırsınız
Ne kadar sinir bozucu bi kadın. Ben sizin iyiliğinizi istiyorum hata mı ettim çağırarak ühü ühü
Hakkında hayırlısı olsun, böyle deneyin bir de.
Annesine sesini çıkarmaya başlamış en azından önemli gelişme. Umarım böyle devam eder, hayırlısı olsun.
Başından beri takip ediyorum konunuzu. Hep eşinize kızıyordum ama ilk defa ona da hak verdim. maalesef en büyük hata annede. En sonunda gerçekleri görüyor olmasına sevindim. Bu eşiniz için çokk büyük bir adım farkındaysanız. Niyeyse boşanmanızı istemedim baştan beri herşeye rağmen. İnş herşey güzel olur sizin için.
çok sevndm senin adına eşini çok hataları var ama telafi edilebilri ..isterse eder.....Hepinize çok teşekkür ederim. O kadar çok kez "bir de bunu deneyeyim" deyip başladığım noktaya döndüm ki, yine içim rahat değil.
Hep "günahını mı alıyorum" diye sorguluyorum ama biz eşimle o haldeyken o kadar keyifliydi ki, anlatamam size. Neredeyse seviniyordu, neredeyse değil resmen mutlu olduğunu, keyif aldığını görüyordum, bu hale gelmemize; ne söylesem "e bunda ne var, bize gelmişse ne var, yemeğe gelmemişse ne var, o basit, bu basit" deyip durdu.
Eşim "anne size gelirken annem yine beni eve bırakmayacak, bir şeyler bulup çıkaracak, eşim yine kızıp küsecek diye stres oluyorum; gelmesem annem arayıp küsecek sitem edecek diye stres oluyorum, sizin yüzünüzden huzurum kalmadı" dedi.
Her şeye yanlış yapmışım düşünemedim, dedi. Yooo dedim, ağzımla söyledim sana kaç kez, yalnız kalmak istiyoruz, diye deyince de kaldı.
Velhasıl herkes sonunda açık açık içindekini söyledi. Umarım üç gün sonra yine kv başa sarmaz ve eşim de buna müsaade etmez.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?