- 7 Ocak 2017
- 971
- 29.984
- 438
Bugun çocukluğumdan geriye kalan son dede'mi kaybettim..
Biyolojik dedem değil, zaten kendi dedelerimi hiç tanımadım onlar ben doğduğumda yoklarmış zaten..
Babam 42 yaşında siroz hastası 4 çocuklu bi adamken hamile kalmış bana annem..
Babam hep aldırmaktan yanaymış, hastayım ben, bu bebek babasız kalır demiş ama annem beni doğurmuş sonuç olarak..
Benim çocukluğum babamın hastalıklarıyla geçti, ambulanslarda, yoğun bakım önlerinde..
Orda beklerken kapı her açıldığında baban öldü diyecekler korkusuyla geçti ergenliğim..
Karaciğer naklinden sonra aldıgı ilaçlar, hastalık, gördüğü tedaviler onu iyice yaşlandırmıştı..
Babamın kolunda gezerken, herkes onu dedem sanardı..
Sizce bi anne baba en son kaç yaşında çocuk sahibi olmalı? ki çocukları onları kaybetme korkusu yaşamasın..
Babamı uzun yıllar süren hastalıktan sonra 7 yıl önce kaybettim ve ogün yinede Allaha şükrettim, çünkü ben doğmadan başlamıştı hastalığı..
Rabbim onu bana bağışladı, düğünümü yaptı, torununu bile gördü..
Biz gurbet çocuğuyuz, vatandan uzakta kültür farkı gözetmeden bin bir memleket insanlarla birlikte kucak kucağa büyüdük..
Dedemizde tek değildi, amcamızda, teyzemizde..Herkes candı, akrabadanda yakındı..
Bugün babamdan yadigar, onun can dostu son dede'mi kaybettim..
Hayır kim kaldıki bi büyük gidip elini öpeceğim? Eskilerden hatıra ne kaldı?
Neden yazdım bilmiyorum ama ben geri kalmayı sevenlerdenim galiba..
Eski hikayeleri dinlemeyi, dedelerin kucağında sohbetleriyle uykuya daldığım günleri çok özledim
Araki bulasın..
Anasını babasını, Ata'sını gerici bulanlar..
Ben ileri bakınca hiçbirşey göremiyorum..
Başsız kalmış gibiyim..
Sevgiler..
Biyolojik dedem değil, zaten kendi dedelerimi hiç tanımadım onlar ben doğduğumda yoklarmış zaten..
Babam 42 yaşında siroz hastası 4 çocuklu bi adamken hamile kalmış bana annem..
Babam hep aldırmaktan yanaymış, hastayım ben, bu bebek babasız kalır demiş ama annem beni doğurmuş sonuç olarak..
Benim çocukluğum babamın hastalıklarıyla geçti, ambulanslarda, yoğun bakım önlerinde..
Orda beklerken kapı her açıldığında baban öldü diyecekler korkusuyla geçti ergenliğim..
Karaciğer naklinden sonra aldıgı ilaçlar, hastalık, gördüğü tedaviler onu iyice yaşlandırmıştı..
Babamın kolunda gezerken, herkes onu dedem sanardı..
Sizce bi anne baba en son kaç yaşında çocuk sahibi olmalı? ki çocukları onları kaybetme korkusu yaşamasın..
Babamı uzun yıllar süren hastalıktan sonra 7 yıl önce kaybettim ve ogün yinede Allaha şükrettim, çünkü ben doğmadan başlamıştı hastalığı..
Rabbim onu bana bağışladı, düğünümü yaptı, torununu bile gördü..
Biz gurbet çocuğuyuz, vatandan uzakta kültür farkı gözetmeden bin bir memleket insanlarla birlikte kucak kucağa büyüdük..
Dedemizde tek değildi, amcamızda, teyzemizde..Herkes candı, akrabadanda yakındı..
Bugün babamdan yadigar, onun can dostu son dede'mi kaybettim..
Hayır kim kaldıki bi büyük gidip elini öpeceğim? Eskilerden hatıra ne kaldı?
Neden yazdım bilmiyorum ama ben geri kalmayı sevenlerdenim galiba..
Eski hikayeleri dinlemeyi, dedelerin kucağında sohbetleriyle uykuya daldığım günleri çok özledim
Araki bulasın..
Anasını babasını, Ata'sını gerici bulanlar..
Ben ileri bakınca hiçbirşey göremiyorum..
Başsız kalmış gibiyim..
Sevgiler..
Son düzenleme: