yani bilemiyorum kiKesinlikle soyleyip acindiriyolardir kendilerini bi sekilde. Cok agrim var deyip cekil kenara hicbi ise elini sürme. Cok dik durma yani. Kendi kendine yetebilen birine benim de ya geleyim mi ben de demek aklima gelmez ameliyat gibi ciddi durumlar yoksa
benimkinin tanımasına bile gerek yok birşeyler yapabilmesi içinAy benim eşim de bazen böyle şeyler yapıyor, çok sinir oluyorum.Akraba da değil sadece arkadaşlarına da olsun , plan program değiştirebilir ben olsam E plan yapmıştım ben der. Bi ara da gelmiş biyerden burcunun özelliklerini bulmuş, aaa bak burcumun özelliği arkadaşlarına ailesinden çok değer verrmiş falan diye Buarada regl dönemi hassas oluyoruz ister istemez, diğer dönemlerde bu kadar düşünmüyorsanız sorun etmeyin. Düzelir güzel olur inşallah
yöntemi pek anlayamadım amaRegl donemi bahanesi bence, bende o donelerde ayni sizin gibi oluyorum. Surekli sorguluyorum. Esimde bana karsi ilgisiz baskalarina cok ilgili, sanrim surekli bir aradayiz diye. Ben esime yabanci gibi davraniyorum. Bsey ostedginde yapamam kendin yap diyorum , uyuyamiorsa git icerde yat beni uyutmuyorsun diyorum, ama tum bunlari yaparken trip atmiyorum, yemegimi yapiyorum sofrayi kuruyorum sadece yemekte sohbet ediyorum. Sonr kalkip oceri gidiyorum . Yavas yavas anlamaya basladi, siz de bir deneyin bu yontemi
aslında haksız olduğum nokta şu kiBir noktada haklısın, bir noktada haksız.
Eğer eşinin bir adım atması için iş işten geçinceye kadar bekliyorsan, orada senin de hatan var.
Misal tatilinin son gününe kadar beklemek mantıksız.
Hem işinin görülmesi gerek, hem de eşin bunu düşünsün diye bekleyip kendine eziyet etme.
Ben zamanında çok yaptım bunları ve baktım ki, olan bana oluyor sonunda.
Yine ben sinirleniyorum, üzülüyorum, beklentilerim karşılanmamış kalıyorum.
Artık bir beklentim olduğunda "şunu yapsak mı" demiyorum.
"Müsait misin" diye sormuyorum.
"Bugün bu işimiz var, kendini ona göre hazırla!" bitti.
Ama tabii biz eşim ile bunları konuştuk.
Aynı senin dediğin gibi eşimin ailesi " 1. plan, bana gelince herşey en son plandaydı.
Babasının annesinin bir ihtiyacı olsa, onlar demeden koşmaya hazırdı zaten.
Baktım benim için aynı şekilde davranmıyor, o zaman benim söylemem ile olacaksa amenna.
Ama eşim de kalkıp bunca şeye rağmen "ya benim başka işim var" veya "annem-babam için birşey planlamıştım" gibi (farazi konuşuyorum) başka bir iş katmıyor araya.
Bir de bu yolu dene bakalım?
Belki faydası olur.
Ben her işimi kendisi gören, eşine ihtiyaç duymayan (maddi manevi) yapıdayım normalde.
Fakat baktım ki bu rahatlık bir erkeğe iyi gelmiyor.
Muhtaç olmak, ihtiyaç halinde olmak onların daha çok hoşuna gidiyor.
Fazla dayanıklı kadın olduğunuz zaman "bana nasılsa ihtiyacı yok" mantığı işliyor onlarda.
belki de siz hep kendi işinizi halletdiyorsanız
adam nasıl olsa halleder gözüyle bakıyordur
bir de onun işi olduğunda birkaç kez yapmazsanız safsaklarsanız aklı başına gelir diye düşünüyorum
aslında haksız olduğum nokta şu ki
aklına gelene kadar bekliyorum
heleki bu örnekte bekledim çünkü sinirlerimi bozuyordu tavrı
ama beklemeseydim
aaa bende yarın gidelim diyecektim sana deyip üste çıkacaktı
Çünkü hep bana senin için birşeyler yapmama izin vermiyorsun
dile getirdiğin zaman bir önemi kalmıyor diyordu
hamilesiniz de ama o hormon yoğunluğunda bile böyle halletmişsinizİşte bu da benim yaşadığım durumlardan biri.
"İzin vermiyorsun ki? Ben düşünmüyor muyum ki? Nerden biliyorsun düşünmediğimi" gibi cümleler ile çok karşılaştım.
Artık girmiyorum bu tarz polemiklere kafam da rahat ediyor.
Eğer yapılacak edilecek birşey varsa, eşin desteği de gerekiyorsa "şu gün şu saatte bu işi yapmamız gerek!" net bir şekilde belirtiyorum.
Ne kendimi geriyorum, ne de eşimi.
Kökten çözüm...
peki bu durum sizi üzmüyor mu?Misal en son doktor randevum vardı yine ve genelde randevularımı Cumartesi günleri alıyorum.
Eşim de ben de çalıştığımız için, bu sefer dedim Cumartesi başka planlarımız olur Cuma akşamı alayım.
İş çıkışı gittim doktoruma ve gayet güzel geçti randevum.
Eşim aynen şunu dedi "bende gelmek isterdim ama... " bende direkt dedim kendisine
"Eğer gelmek istediğini söyleseydin ona göre yapardım ben de planı, sen bişey demediğin için kendime göre ayarladım" dedim kestirdim attım.
Yani artık etkiye tepki mi dersin, yoksa daha çok kendi kafana göre hareket etmek mi dersin
ne dersen de, karşılıklı anlayış içerisinde olabilmek için yaşadığını yaşatmakta fayda var.
Aksi halde anlamıyor bu erkek milleti.
Ayrıca da, direkt bişeyi söylemeli, anlasın diye beklemek yanlış.
Yoksa anlamıyorlar malesef.
peki bu durum sizi üzmüyor mu?
Ben mi acaba biraz hassasım bilmiyorum ama
Öyle kontrole felan gelmese acayip takardım adamı kafaya
Bide mesela eşim bana hep çocuk dediğinde
Bende sanki sen benim sorumluluklarımı tam yerine getirebiliyor musun ki
Birde çocuğun sorumluluğunu alasın
Ben tek başıma bir bebeğin sorumluluğunu alamam o yüzden istemiyorum diyorum
Bu yoruma bayıldım...Benim 2. gebeliğim bu.
İlk gebeliğimin başlangıcı felaketti, ilk 3 ay üzüntüden mahvoldum, sebebi ise yaşadıklarım.
Daha doğrusu yaşatıldıklarım ve yaşamaya maruz bırakıldıklarım.
Sonuç = riskli gebelik! + erken doğum
Allah'a şükür ki ilk evladım sağlıklı.
2. gebeliğimin başında da, tek başıma ev taşıdım, sen düşün!
Düşüncesiz koca, düşüncesiz kv + kp etc.
sonuç olarak baktım ki ilkinde yaptığım hataları yaparsam yine olan bana olacak ve bebeğime.
Bir karar verdim ve eşime de dedim "umursamıyorsan umursanmıyorsun! hayatımdan çıkabilirsin, kapı da orada ailen de orada. Kiminle yaşamak istiyorsan onu tercih et, beni de rahat bırak... Ha olmaz gitmem diyorsan, o zaman hayatını benimle şekillendir, ailenle değil. Gebeliğim ne senden ayrılmama engel, ne de hayatımı devam ettirmeme!"
Mantıklı düşünmeye zorluyorum kendimi desem yeridir.
Bir de artık negatif yönünden bakmıyorum hiç birşeye.
İyi tarafından bakıyorum.
Misal "eşimi severek evlendim, işten çıkar evine gelir, çocuğuna bağımlı, harcamalarını sadece bizim için yapar, ekstra saçma sapan harcamaları yok... vs." gibi.
Pozitif baktıkça ve özellikle de kendi kararlarım üzerinde net oldukça baktım ki birşeyler düzeliyor.
Eskiden atıyorum bir kuaför işim mi var, eşim ile yapacağımız farazi olarak konuştuğumuz (kesinleşmeyen) birşey olsa dahi onu ertelerdim.
Artık bunu yapmıyorum!
Kendim daha önemliyim ve ben mutluysam iyi gidiyor herşey.
Eğer ben mutsuzsam ancak benim hayatım kabusa dönüyor başka kimseye birşey olmuyor.
Kendime göre, içimden geldiği şekilde yapıyorum artık herşeyi.
Eşim dilerse bana destek ve kararlarıma dahil oluyor.
İstemezse olamayacağını bildiğinden o da ona göre davranıyor.
Yeter çünkü, bu güne kadar hep onun dediği, onun ihtiyacı, ona göre yaşam tarzımız oldu.
Biraz da benim olsun değil mi?
Biraz da ben değil, o fedakarlık edip dahil olsun birşeylere.
Kayınvalide + kayınpeder cephesine gelince.
4 sene sabırlı ve anlayışlı oldum onlara karşı.
İlk gebeliğimde de ikincisinde de demediklerini bırakmadılar, çok ciddi şekilde üzdüler beni.
Artık onlara da aynı şekilde davranıyorum.
Gerekmedikçe evlerine gitmiyorum, ki bu bazen ayları buluyor..
Gelene kapım açık gelsin buyursunlar, ama durduk yere "ay şunu sever bunu sever şu geldi bu gitti davet edeyim" işine girmiyorum.
Kısaca davet etmiyorum, gelene evim burada, kapısı da ardına kadar açık.
Her hafta kendim gitmesem dahi oğlumu mümkün mertebe evlerine eşim ile gönderiyorum.
Bende kendime 3-5 saat dingin vakit ayırmış oluyorum.
Laf mı söylediler, altında kalmıyorum o an cevabımı veriyorum sonrasında kendimi yemiyorum.
Tekrar görüştüğümüzde, normalde benim tavrım ve karakterim değildir ama onların karakteri, tavır yapmıyorum.
Birşey olmamış gibi davranıyorum.
Onlar da benim nabzıma göre veriyorlar şerbeti...
Böylesi de çok iyi oluyor açıkçası...
Kısaca şunu öğrendim.
Kendi hayatına sen sahip çıkarsan ve kararlarına, herşey rayına giriyor.
Başkasının eline bırakmayacaksın kendin ile alakalı olan mevzuları.
Ortak kararlar tabii ki istisnai durumlardır...
Artık ne trip yapacak ne de trip çekecek gücüm var.
Umarım anlatabildim, biraz uzun oldu.
Kafanı kurcalamak veya şişirmek istemem ama yaşadıklarım inşallah sana da iyi tecrübeler olur.
İyi bir şekilde sende bu durumları kontrol altına alabilirsin...
elbette. Ama bunu erkekler biraz zor ayirt edebiliyor. Acikca soylemek lazim.bu olabilir ama
güçlü olmak ilgisiz kalmayı gerektirmez ki
Benim babam gibi..
Aksam bi isimiz olur dışarıda oluruz kendiniz gelin der.
Bir baskasi olur ki genelde erkektir..gider alir evine birakir sinirlerimizi bozae.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?