merhaba kızlar birine anlatmazsam patlıcam sanırım..
öncesinde herşey güzeldi bebeğim biraz geriden geliyordu ama kalbi atıyordu başta sağlıklıydı.eşimde beni görümceme bırakıp trabzona gezmeye gitmişti.bende gitmesini sorun etmedim asla..çok bunalmıştı 5-6 saatlik yol mesafesi
eşim gittikten 3-4 gün sonra randevum vardı ama kahve lekelenmem oldu.hemen doktora gittik kaynım görümcem falan..doktor kalp atışının durduğunu söyledi inanamadık 2 doktora daha gittik ve ardından başka bir şehire gittik doğum hastanesinde iyi bir doktora kürtaj olmak için yatış işlemlerim yapıldı..hemşire direk hasta bezi,pijama falan alın dedi.beni odaya aldılar direk bana sunni sancı verdiler ve yoğun bakıma aldılar ne telefon nede refakatçi girmedi yanıma..o sırada eşimede telefon açıldı oda direk yola koyulmuştu..
Ne yataktan kalkabiliyorum ne yakınımı görebiliyorum sancı üzerine sancı çekerken hemşire geldi sadece bir hasta bezi ile yakınlarımın gittiğini telefonumu çantamı acildeki güvenliğe bıraktıklarını söyledi. Içimden ya pijama almaya gittikleri geldi yada yemeğe gittiklerini falan düşündüm sancıdan beynim dönmüştü resmen.. Pantolonum külodum komidinin üzerindeydi koyacak poşetim bile yoktu.yeşil bi etek giydim yatıyordum. Saatlerce yattım ne dakika geçiyor ne saat bi başıma kaldım.
öğlen saat 3'ten akşam saat 9:40 civarına kadar sancı çektim ve anladımki kimse gelmeyecekti.eşimin o şehirdeki arkadaşı geldi saat 5 civarı falan hemşire o kızda.oradaki hemşireleri ikna edip yanıma girmişti.yakınlarımın gittiğini söyledi şok oldum.öylece bi başıma bırakıldım ve bi telefonum yok kürtaja ne zaman alınacağım belli değil.yani hemen kürtaja alsalar ameliyathaneden çıktığımda yanımda kimsem olmayacaktı.allah razı olsun ki o gelen kız '' seni nasıl bırakırlar böyle'' dedi ve gitti.bi geldiki ıslak mendil,peçete,havlu kağıt,3 tane külot,ped,su,pijama,terlik,atlet vs. Almış.. Hadi kaynım neysede üniv.mezunu görümceme eltim telefon etmiş hatta ıslak mendil peçete,pijama,terlik alın demiş ama almadıkları gibi beni bırakıp gittiler..
Hatta o kız giderkende hemşire odasına girmiş hem numarasını bırakmış hemde telefon numarası almış giderken durumumdan haberdar olmak için..
Neyse akşam 9:40 oldu ama ne gelen var ne giden ve aniden kürtaj için ameliyathaneye alındım anestezi ile uyutuldum.uyandım ki başımda bi sürü insan.ve hatırlamıyorum ama sormuşlar yakınım var mı diye narkozun etkisiylede ''kimsem yok benim'' demişim. Eşin varmı demişler ''eşimde yok benim'' demişim..sonra ayılınca hemşire ve yan odalardan gelen kadınlar konuşuyolar ''yakını yokmuş sevap olur bize giydirelim kızcağızı'' dediler.bende eşim gelecek dedim.telefon et diyorlar telefon yok.telefon verdiler numarayı hatırlayamıyorum. 10 dk oldu odada yanlızım hareket edemiyorum yeşiller içindeyim üzerime bişeyler yapıştırmışlar.öyle korktum ki..
Sonra o kız geldi hemşireler telefon etmiş.eşimi aradı 15-20 dk sonra geldiler kaynımla kayınpederde gelmişti.neyse üzerimi giydirdiler o gece hastanede yattım..
2,5 aylık bebeğimin kalbi duralı ve kürtaj olalı 3 gün oldu.yaşayan bilir o sancıları ağrıları hala unutamıyorum yaşadıklarımı...kürtajın ertesi gün sabahı hastaneden eve geldim.yastığa kafamı gömdüm hıçkırarak ağladım eşim geldi gittim wc'ye gözlerimi sildim.sadece kızarık ıslak gözlerimi gördü ona sarıldım.sonrasında gelen giden oldu acımı içime gömdüm boğazım ,çenem ağrıdı kimsenin yanında ağlamadım.. Gelenlere gülümsedim hatta..yataktada yatmadım oturdum yine ağrım sancım vardı ama kimsenin bana acımasını istemedim.
O gece kayınvalide ve görümcem gelecek dolmuşa binse yada yürüseler 15 dk yol ama akşam üstü eşime telefon ediyolar gel sen bizi götür diyorlar. O kadar zoruma gittiki.. Neyse dedim kayınvalidem o gece bizde kalacaktı..tv açıktı hoca vaaz veriyordu bana başladı kapanmam için baskı yapmaya. O kadar moralim bozuldu ki.yok cehennemde yanıcan ,her bir telinden yılanlar asılacak falan filan. Yinede saygısızlık etmedim.sabah kahvaltıda yine bir ton laf etti yine bişey demedim..hatta ''ailen sana hiç mi bişey öğretmedi ne bu pantolon falan filan'' neler dedi neler gıkım çıkmadı
derken bugün eşim nöbete gitti sabah gelmesini iple çekiyorum hatta onada söyledim ağrım sancım oluyor ve yanımda olması beni oyalaması bana güç veriyor ne zaman yanlız kalsam boğuluyorum,ağlıyorum,hala korkuyorum çünkü
Eşimde bu akşam aradı yarın eve 5'te gelicem dedi. Kaynım eczacı kayınpederle gezmeye gidecekmişte eşim ilgilenecekmiş.dedim ne kadar ayıp durumumu biliyorlar ben seni yanımda istiyorum dedim. Vay efendim gece gündüz yanımdamı olacakmış,işi olsa bile hep beni mi bekleyecekmiş,vay efendim sadece düşük yapan benmiymişim ,nöbette yorulmuş benim gönlümü yapmaklamı uğraşacakmış vs. Canımı acıtan bi sürü söz söyledi ısrarla '' tabiki sürekli yanımda olmayacaksın ama acım çok taze,yorgunluğun sabaha geçecek benim acım içimde hala geçmedi ve sen böyle konuştukça daha çok içime işliyor.haksızda olsam alttan alman gerekirdi '' dedim.yok olayı dramatize etmişim..kalbimi gerçekten çok kırdı.. 16 yaşımdan beri birlikteyiz şu an 25 yaşında ve 2 yıla yaklaşık evliyiz.çok iyi anlaşırız,çok iyi mükemmel denecek bir eş. Tek bir gece bile küs uyumadık 2-3 ayda 1 kere tartışmamız olurdu ve bu gece ilk defa küs uyuyacağız..hala inanamıyorum bunları söyleyen eşimmi diye.. Samimiyetsiz özür diledi.yarın konuşuruz bu konuyu erken gelirim dedi ama gönlümü almadı...
Ben acımı içime gömüp güçlü olmaya ona üzüntümü belli etmemeye çalıştım hep...en son bende sinirlendim ve ona ''iyi günümün kocasısın sen, yarında akşam eczaneyi kapatıp 5'te gel.seninle bu konuda konuşacak hiç bişeyim yok.ben acımı içime gömücem sanada tek kelime etmicem.allahtan başka kimsem yok benim artık.iyi geceler '' dedim