Amin canım Allah razı olsun
Yazdıklarınız bana çok huzur verdi. Özellikle şu cümle çok mutlu etti
Yok üzücü değildi ama hani böyle mutlu bir rüya da değil.
Anladım. Bilmiyorum ki istiyorum yine de ama dediğiniz gibi ucunda çok üzülüp etkisinden çıkamamak var
Ne güzel yazmışsınız Gözyaşlarıma hakim olamadım. Rabbim kimseyi evlat acısıyla sınamasın inşallah.
Basın sağolsun kardeşim...acini paylastigimi bilmeni isterim bende 36 haftalık bebeğini karnında kaybetmiş ve melek yüzünü göremeden evladını toprağa vermiş bir anne olarak acinin tarifsiz olduğunu anlayabiliyorum rabbim dayanma gücü versin..Ben doktorumun lafına bakarak bebegime bakmadim cok pismanim keşke o an gorseydim ailem kucugumun resimlerini daha sonra gorbilmem için çekti ama üstünden 4 sene geçmesine rağmen hala bakamıyorum...ilk zamanları çok zor atlattım hergün aglardim yemekten satan kesildim ama sonra dedim ki benim bir evladım daha var onun gözü önünde bu azabı onada yasatmamaliyim kendimi toplamaya çalıştım tabii cok zor oldu amaMerhaba, bu tam olarak bir dert değil biliyorum ama paylaşmak istiyorum birileriyle. Tam 30 gün önce 9 aylık bebeğimi karnımda kaybettim. Çok üzüldük çok acı çektik. Geçmeyecek bir acı bu. Benim şu an sıkıntı yaptığım konu ise; bebeğimi bir sürü kişi rüyasında gördüler. Hepsi de 3-4 yaşlarında haliyle görüyorlar. Kuzenim dahil gördü ama ben göremedimneden görmüyorum bilmiyorum çok üzülüyorum. Kıskanmak değil ama ben de görmek istiyorum. yOksa yeterince istemiyor muyum
sonra bir gece rahmetli babam ve minik bebegimi bir kırda çiçek toplarken gördüm babamın arkasına saklanmisti babama niye saklanıyor ben onu çok özledim dedim babamda bana üzgün olduğunu söyledi neden dedim çünkü seni çok ağlattı dedi onu çok sevdiğim için olduğunu ama artık aglamayacagimi söylediğimde babamın arkasından gülümseyerek cikti ve çiçek toplamaya devam etti :'( uyandığımda tuhaf bir rahatlama hissettim 4 senede bir kez gördüm rüyamda ama su an yazarken bile o ani yaşamış gibi hissetim....su an çok acılı oldugunuzu dediğim gibi tahmin ediyorum ama onun mutlu ve rahat olması sizin acinizin hafiflemesinden geçiyor onu uzmeyi bırakırsanız eminim sizde meleginizi göreceksiniz tekrar başınız sagolsunArtık o kadar ağlamıyorum. İçim hala acıyor ama çok üzülmüyorum. Özlüyorum sadece. Belki de sizlerin duaları sayesinde kalbim daha huzurlu. Dua eden insanların olması ne kadar güzel. Hiç tanımadan yardımcı olmaya çalışan kendi acılarını anlatan güzel insanların olması. Banane demeden uzun uzun mesajlar yazıyorsunuz ne kadar kıymetli olduğunu bilemezsiniz. Herkese tek tel teşekkür etmek sarılmak isterdim imkanım olsa. Sizin de başınız sağolsun. Fotoğraflarını çekmeyi ben de isterdim ama şimdi sadece aklımda onun narin yüzü. Aslında çok da bakamadım yani ne bileyim aklıma kazıyamadım yanağı kulağı aklımda. Başı yan duruyordu zaten kuzumun. Keşke daha fazla bakabilseydim. Ama Allah böyle istedi demek ki.Basın sağolsun kardeşim...acini paylastigimi bilmeni isterim bende 36 haftalık bebeğini karnında kaybetmiş ve melek yüzünü göremeden evladını toprağa vermiş bir anne olarak acinin tarifsiz olduğunu anlayabiliyorum rabbim dayanma gücü versin..Ben doktorumun lafına bakarak bebegime bakmadim cok pismanim keşke o an gorseydim ailem kucugumun resimlerini daha sonra gorbilmem için çekti ama üstünden 4 sene geçmesine rağmen hala bakamıyorum...ilk zamanları çok zor atlattım hergün aglardim yemekten satan kesildim ama sonra dedim ki benim bir evladım daha var onun gözü önünde bu azabı onada yasatmamaliyim kendimi toplamaya çalıştım tabii cok zor oldu ama
Yazinizi gercekten cok begendim ve ayni sekilde dusunuyorum .
Canım Allah razı olsun tanımak şart mı demişsin kesinlikle değil burada sizlerle konuşup dertleşmek bana çok iyi geliyor yazdıklarımı birilerinin okuyor olması bile içime su serpiyorken uzun uzun teselli mesajları yazıyorsunuz derdime ortak oluyorsunuz Allah hepinizin gönlüne göre versin. Biliyorum ne acılar yaşayan insanlar var buna şükür dedirten. Hele burada ne yazılar okudum bebeğini büyümüşken kaybeden insanlar var acıları daha derin.
Plasenta dekolman oldu. Yani plasenta bebek doğmadan benden ayrılmaya başlamış. Bu sebeple de kan akışı ve oksijen duruyor maalesef bu yüzden bebek hayatını kaybediyor annenin de hayatı riske giriyor.
Merhaba, bu tam olarak bir dert değil biliyorum ama paylaşmak istiyorum birileriyle. Tam 30 gün önce 9 aylık bebeğimi karnımda kaybettim. Çok üzüldük çok acı çektik. Geçmeyecek bir acı bu. Benim şu an sıkıntı yaptığım konu ise; bebeğimi bir sürü kişi rüyasında gördüler. Hepsi de 3-4 yaşlarında haliyle görüyorlar. Kuzenim dahil gördü ama ben göremedim
2si kötüydü zaten... Morga görmeye gidiyorum bebeğimi, ben kucağıma alınca uyanıyor, gülümsüyor bana. Ablama diyorum "Abla bak ölmemiş bebeğim, yaşıyor diyorum. Ablam bakınca tekrar ölüyordu " Diğerinde ablamın da bebeği vefat ediyordu. Diyordum Mustafam'ın yanına gömelim. Onun bebeğini gömerken benim bebeğim canlanıyordu, sonra yine ölüyordu Başınaağolsun canım sen nasıl ve ne zaman kaybetmiştin bebeğini? Başka çocuğun var mı? Meleğinden sonra bebeğin oldu mu?Öncelikle başın sağ olsun, Rabbim sabır versin canım... İlk zamanlar ben de görememiştim hiç... O kadar çok istiyordum ki rüyamda olsun görmeyi "Annecim hiç değilse rüyalarıma gel, orada öpüp koklayayım seni" diyordum... Ama gelmiyordu bir türlü... 3 yılda toplamda 3 kere gördüm
Sadece bir kere güzel gördüm, o da kucağımda emziriyordum. Sonra gözlerini açtı, gözlerimin içine baktı. O kadar güzeldi ki gözleri. Masmavi, pırıl pırıl parlıyordu. Allahım dedim ne kadar güzel gözleri, içim eridi o an bana bakarken... O kadar güzeldi ki o rüyam... Çok güzeldi Mustafam, çok güzeldi... Ben o kadar güzel bir bebek görmedim ki her gören aynı şeyi söylüyor. Ben melek olan bebeklerin özel olarak yaratıldıklarını düşünüyorum. Melek oldukları için Rabbim ayrı bir güzellik veriyor onlara... Allah'ım tekrarından korusun, bir daha aynı acıyla sınamasın hiç bir melek annesini...
Yeniden bebek sahibi olmak istediğinde lütfen gerekli testleri yaptır ve dekolman sebebini bul, öyle gebe kal. Senin mesajlarını okuyorum hep, bebeğin gününe göre çok da küçük doğmuş, benim Mustafam gibi... Genetik olan kan pıhtılaşması testlerini yaptır lütfen...
Amin sağolun. Ne için Allah Allahh dediğinizi anlamadım ama
Başınız sağolsun,sizi çok iyi anlıyorum,acinizi da,Allah sabir versin.Ben 3 tane karnımda,1 tane de dogduktan 7bucuk ay sonra bebegimi kaybettim 10 ay önce.1 tane oğlum var 7 yaşında çok o sukur,o üzülmesin diye gözyaşlarımi içime akittim,geceleri ya da oğlum yanimda değilken gozyaslarim sel oldu.Hala hergun aklimda.Ruyamda görüyorum ben ama uyandigimda çok kotu oluyorum.Mezarina 2 kez gittim,ikisinde de aglama krizine girdim, gidemiyorum.Allah kimseyi evladiyla sınamasin.Merhaba, bu tam olarak bir dert değil biliyorum ama paylaşmak istiyorum birileriyle. Tam 30 gün önce 9 aylık bebeğimi karnımda kaybettim. Çok üzüldük çok acı çektik. Geçmeyecek bir acı bu. Benim şu an sıkıntı yaptığım konu ise; bebeğimi bir sürü kişi rüyasında gördüler. Hepsi de 3-4 yaşlarında haliyle görüyorlar. Kuzenim dahil gördü ama ben göremedim
Amin. Masıl gördünüz neden kötü oluyorsunuz peki? Ben de her kızıma gidişimde sessiz sessiz ağlıyorum. Babası konuşur birşeyler söyler ama ben sadece içimden geçirebiliyorum söyleyeceklerimi
İçim acıyor, çok üzülüyorum, ciğerim yanıyor
