- Konu Sahibi hayallervehayatlarrr
-
- #121
Veya onun bunalmaması durumu normalleştirmez.
Veya onun bunalmaması durumu normalleştirmez.Sizin çocuk sahibi olduktan sonra bütün varlığınızı annelik üzerine kurmak gibi bir tercih mi?
Mesela gerekli olduğunda yapabilir değil. Adam karısına kendine layık görmediği bir işi yapmak zorundasın diye dayatıyor. Bu bebek tek kişiyle yapılmadı. O çocukla bağ kuracağı anlardan biri de altını temizlemek.
Siz kendinizi yorulmuyor görebilirsiniz ama bunun mental olarak bile bir yükü var. Bir noktadan sonra siz de bunaldığınızda anlarsınız.
Bunu yazmaya gidiyordum. Dün gece bebeğim çok huysuzdu emzirmeye çok kalktım. Sabah işe gitmeden uyanınca almış bezini değiştirmiş, oyun oynamaya başlamış bir de ikimize kahve yapmış. Bunları yaptığı halde hala erkek diye biliyorum erkekliğine bi zeval gelmiyor yani yapıncaBen genelde burdaki kadınların yazdıklarını okuyunca gidip kocama sarılıyorum. Bir öküzle sınanmadığım, bir odunu saçma sapan argumanlarla kendime kabullendirmeye çalışmadığım için şükür üstüne şükür ediyorum
Çok yanlış geldi yorumun. Her şeyi yapsın demiyor ki. Sadece bebeğin sorumluluğunu paylaşmak istiyor. Toplumumuzdaki erkeklere bakınca en ufak yaptığı şey bir sürü tebrik alırken kadının ufacık beklentisi ufacık yapmadığı şey bir sürü tepki görüyor. Çocuk sahibi olmaya gelince okey ama sorumluluğunu almam mantığı yanlış geliyor. Senin istediğin zaman değil benim istediğim zaman yaparım demesi zaten ayrıca saçma.Sevgili kardeşim ,hani haksızlığa uğradığında kavga et tamam da bebeğin bezini değiştireceksin diye de kavga edilmez bence.Evdeysen sen değiştir ; sen yokken mecbur yapacak zaten.Şimdiden öğretsen ne öğretmesen ne.Kusura bakmayın ama kadınlar erkeklerin yapacağı işler konusunu cidden abarttı ,ortalık kadın kılıklı adamlarla doldu. Bu şekilde evliliği yıpratıp boşanırsan o bebeğin bezini hep sen değiştireceksin sonunda.Kazancın ne olacak?
Aslında kilit cümleyi söylemişsiniz “ben ilgilenmek istiyorum”, eşinizin kendi bebeğiyle sizin gibi ilgilenmek istememesi normal mi?Ben dışarı çıktığımda eşim değiştirebiliyor bebeğimizin altını veya yorgun oldugumda o uyutuyor. Benim için yeterli, bunların dışında ben ilgilenmek istiyorum zaten bebeğimle.
Tabii ki herkesin kendi tercihi.
Durup dururken ataerkil yapıdaki bir adama bebeğin altını değiştir dersen kavgadan başka birşey çıkmaz.
Sen haklısın o haksızEvleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
ya çocuğun altını temizleyip dışarı öyle çıksa 2-3 saatlik bir işini rahatça yapabilirAdam kolayını bulmuş işin. Onun iş seçme lüksü var senin yok. Sen çok mu gönüllüsün alt almaya ? Mantık bu o zaman. Erkekler yapmasa da olur diyenleri de anlamıyorum. Kadın çocuğu kendine bağlayıp mı gezsin ? Nefes almaya hakkı yok mu? Bu yapmasın diyenler kendi eşi yapmadığı için normal karşılayanlar. Yok valla yapsın. Tek ayakla koşulmuyor. Yapsa daha konforlu bir hayatları olur. Ama böyle sadece adamın hayatı konforlu
Korkmuyor mu ki iş üzerine kalsin istemiyor. Bebegi ona birakip biryerlere gidemeyin de istiyor olabilir yani niyeti kotuEvleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
Bu adama asla başka çocuk yapmazsın inşallahEvleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
Konu alt değiştirmek değil.. baba olmaya hiç hazır değilken pat diye baba oldu.. sorumluluk almak istemiyor.. yaptığı en basit şeyleri bile dile getiriyor halbu kl yapması gereken şeyler zaten.Evleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?