- Konu Sahibi hayallervehayatlarrr
-
- #101
Benimki de Allah var iyi yani ama iste okuyunca erkek degil mi diye gaza geliyor insan bir an
Benimki de Allah var iyi yani ama iste okuyunca erkek degil mi diye gaza geliyor insan bir anBen genelde burdaki kadınların yazdıklarını okuyunca gidip kocama sarılıyorum. Bir öküzle sınanmadığım, bir odunu saçma sapan argumanlarla kendime kabullendirmeye çalışmadığım için şükür üstüne şükür ediyorum
Bebek kızsa ve adamın bazı konularda bilgisi yoksa silme yönünü bile bilmiyor olabilir. Kadınlarda da otomatik yüklenen bir özellik değil bu. Abartmayalım öğretilebilir bir durum.%10000
Altı üstü bezin cırt cırtlarını üst üste koyuyorsun, atomu mu parçalıyorsun
Bebeğe ben bakıcam, evin işlerini ben görücem, yemeği ben yapıp çamaşırı ben yıkıycam, banyoya wc ye koşarak gidicem, saçımı bile taramayı unutucam, herif gece rahat uyusun diye bebeğin başında nöbet tutucam... Ama evliyim ve kocam var diycem.Aynı adam bebek 4-5 aylık olunca bana karışmasın diye söylendiği kayınvalidesine çocuk baktırıp karısını işe gönderecek muhtemelen.
Zaten bi kadının başına ne geliyorsa hep o evliyim kocam var statükosonu koruma hevesinden geliyor ya da tersten bakarsak boşanmayı başarısızlıkla eş değer tutmaktan..Bebeğe ben bakıcam, evin işlerini ben görücem, yemeği ben yapıp çamaşırı ben yıkıycam, banyoya wc ye koşarak gidicem, saçımı bile taramayı unutucam, herif gece rahat uyusun diye bebeğin başında nöbet tutucam... Ama evliyim ve kocam var diycem.
Madem evladının altına dokunamıyor o hırta söyleyin ben babayım diye ortada dolanmasın! Ay sabah sabah nasıl sinirim bozuldu ya. Kendinizi niye suçluyorsunuz söylediğiniz şey atla deve değil söylemeden yapmadı gerekir zaten. Ama annenizin uyarması yanlış karışmasın şu bende doğru bulmadım. Ben eşime bırakmam ama şuan hamileyim yada dışarı çıktığımda falan asla aklım kalmaz. Beyimize bak sizin anneliğinize laf ederken kendi Çokmu baba olabilmişEvleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
İcinde babalik hevesi az bucuk olsa zaten pislendigini fark ettigi an kendi acar anasina getirmeye çabalamaz cocugu nerdeyse ciktigi yere geri sokacak basina is cikmasin diye. Ben 12 yasinda kardeşimin altini acar temizlerdim pisse hic anneme değip dolasmazdim bile yemek temizlik yapiyor olurdu rahatsızlık vermezdim kadin sanki keyfinde iki seksen yatio kesin baska bir isle mesguldur zaten ustelik. Biz insan degil miydik cocuk aklimla akil ettigimi bu hırt nasi dusunemiyor da ustune bi de çan çan laf dalaşına giriyor pislik.Madem evladının altına dokunamıyor o hırta söyleyin ben babayım diye ortada dolanmasın! Ay sabah sabah nasıl sinirim bozuldu ya. Kendinizi niye suçluyorsunuz söylediğiniz şey atla deve değil söylemeden yapmadı gerekir zaten. Ama annenizin uyarması yanlış karışmasın şu bende doğru bulmadım. Ben eşime bırakmam ama şuan hamileyim yada dışarı çıktığımda falan asla aklım kalmaz. Beyimize bak sizin anneliğinize laf ederken kendi Çokmu baba olabilmiş
Plansız olması eşinizi bu duruma getirmiş bence. Çok erken anne baba olmuşsunuz, tartışarak değil de tatlı dille konuşarak bebeğiyle vakit geçirmesi, ilgilenmesi gerektiğini konuşun anlatın. Maalesef ülkemizde bebek bakımı hop anneye yükleniyor baba sadece maddi destek o kadar. Nasıl değişecek bu kafalar hiç bi fikrim yok. Konuşmayı deneyin derim tartışarak daha da çıkmaza sokarsınız. Bunu kendin için değil bebek için istediğini, onunla vakit geçirmen ilgilenmen aranızdaki bağı kuvvetlendirir vs gibi..Evleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
Gerekli olduğunda yapacaktır. Bunun için kavga etmeyin.
Daha yeni doğum yapmışsınız 2 aylık henüz çok küçük, spora başladığınızda illaki öğrenecek.
O da sizin gibi yapa yapa öğrenecek stres yapmayın akışına bırakın.
Çok garip gerçekten. Çocuk yapmadan önce en ufak konuya kadar konuşmak gerekiyor vallahi. Hatta evlenmeden..Evleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
Peki para durumları nasıl? Bütün giderler ortak mı karşılanıyor? Eğer kafa yapısı buysa ben eve beş kuruş vermem, sen erkek olarak evi gecindir bende kadın olarak ev işlerini yapayim o zaman de.Hayır yemek yapmayı bilmez ben mutfak işlerini sevmem anlamam diyor. Ben de bilmiyordum gerçi ama tariflere baka baka öğrendim işte. Ben yemek yaparken çocukla ilgileniyor mecbur aç kalacağız yoksa. Ev işlerinde de arada. Bu konudan da çok tartıştık o kadar yoruldum ki artık.
Ben dışarı çıktığımda eşim değiştirebiliyor bebeğimizin altını veya yorgun oldugumda o uyutuyor. Benim için yeterli, bunların dışında ben ilgilenmek istiyorum zaten bebeğimle.Ne zaman, hangi durumda gerekli olduğunun kararını kim veriyor?
Kadın çocuğunun babasından çocuğunun altını değiştirmesini istiyor, başka bir sebebe gerek yok. Adam çocuk yaptığı an belirlendi bunun görevi olduğu.
Beyefendinin lütfedip görevlerini yerine getirmesi için kadının hastalıktan yatak döşek yatması ya da spora gitmesi gerekmiyor.
Ne zaman gerekli olur mesela? Kadın hastalıktan yataklara düşünce veya ölünce mi? Ki o zamanda yapmaz, yapacak birini bulur..Gerekli olduğunda yapacaktır. Bunun için kavga etmeyin.
Daha yeni doğum yapmışsınız 2 aylık henüz çok küçük, spora başladığınızda illaki öğrenecek.
O da sizin gibi yapa yapa öğrenecek stres yapmayın akışına bırakın.
Sizin çocuk sahibi olduktan sonra bütün varlığınızı annelik üzerine kurmak gibi bir tercih mi?Ben dışarı çıktığımda eşim değiştirebiliyor bebeğimizin altını veya yorgun oldugumda o uyutuyor. Benim için yeterli, bunların dışında ben ilgilenmek istiyorum zaten bebeğimle.
Tabii ki herkesin kendi tercihi.
Durup dururken ataerkil yapıdaki bir adama bebeğin altını değiştir dersen kavgadan başka birşey çıkmaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?