Arkadaşlar buzlukta nisan mayıs aylarında sağıp sakladığım sütlerim var ve atmak istemiyorum süt ihtiyacı olan varsa paylaşmak beni çok mutlu edecek hep dualarla sağdım sütümü...
canım benimde ayım günüm karıştı bakalım sonu hayır.inşallah sorun olmadan gelir.canım ben sana moral olsun diye yazmıştım üzülme lütfen.rabbim inşallah tez zamanda seninde kucağını doldursun.pozitif bakmaya çalış olur mu?bugün 54 farzı okudum.bir taneside ALLAH'tan ümit kesmemek.kendimden biraz utandım çünkü bazen bende ümidimi kaybediyorum.imtihanımız her kula nasip bir imtihan değil.hayırlısıyla isyan etmeden hepimiz verebiliriz inşallah.
başın sağolsun arkadaşım.... rabbim sabırlar versin......
benim de gebeliğimin 24. haftasında 2 hafta gelişme geriliği olduğu söylendi 1 hafta boyunca birçok doktara gittim ama 25. haftamda sezryan ile doğum yaptım.... doktorlar 3 gün bile yaşamayabilir dediler...450gr. dı ve sadece 23 santimdi... hayatımda gördüğüm en güzel şeydi. ben sesini duyamadım...
tam 46 gün yaşam savaşı verdi ama 31 mayısta sabah 08:10 da bu savaşı kaybtti....
yalnız kalma ve meleğinin kardeşlerini hayal et....
sana hiçbirşey bu acıyı unutturamaz ama hafifletmene yardımcı olur...
başın sağolsun arkadaşım.... rabbim sabırlar versin......
benim de gebeliğimin 24. haftasında 2 hafta gelişme geriliği olduğu söylendi 1 hafta boyunca birçok doktara gittim ama 25. haftamda sezryan ile doğum yaptım.... doktorlar 3 gün bile yaşamayabilir dediler...450gr. dı ve sadece 23 santimdi... hayatımda gördüğüm en güzel şeydi. ben sesini duyamadım...
tam 46 gün yaşam savaşı verdi ama 31 mayısta sabah 08:10 da bu savaşı kaybtti....
yalnız kalma ve meleğinin kardeşlerini hayal et....
sana hiçbirşey bu acıyı unutturamaz ama hafifletmene yardımcı olur...
nehirin annesi, canım bnm, nehir şu anda yeryüzüne gelmiş ve gelecek tümmm insanların olmak istediği yerde. Melek muamelesi görüyor, hem de tam bir melek, gerçek melek.
Ve üstüne üstlük sen de o meleğin annesisin:) Artık bir melek annesisin. Derdimiz büyük ama tesellisi , kazancı çok daha büyük.
Paylaşımlarımızı okumaya devam edersen daha da rahatlayacaksın eminim. Seni burası çok iyi anlayacak.
Yanındayız ve seni dinlemeye hazırız. Allah yardımcın olsun, yüzünü güldürsün inşallah.
Canım benim bizde 780 gr 34 cm doğduk 15 günde 1 kg a kadar çıkmıştık.5. günde akciğer kanaması geçirdi atlattık daha sonra enfeksiyon kaptı.düşünüyorumda ne kadar zor olursa olsun
tekrar o günlere dönmeyi ne kadar çok istiyorum en azından ümidimiz vardı ölümü bir an olsun aklıma bile getirmemiştim.ümitsiz kalmak herşeyin tükendiği noktada olmak ne fecii...
Doğru yeryüzündeki hiçbirşey acımı hafifletemez, onun yerine konabilecek birşey yok.en çok acıtanda taziye için geldiklerinde yada seni gördüklerinde üzülme bir daha olur demiyorlarmı delirecek gibi oluyorum.eşyamı ki bu kaybedince aynısından bir daha alalım.bunu söyleyenler anne değilmi? Nehirim geri gelir mi? onun için buradayım.benim halimden ancak benim yaşadıklarımı yaşayanlar anlar.sadece şunu biliyorum hepimiz bu acıyla mezara gideceğiz hiç bir zaman hafiflemeyecek sadece onu taşımayı öğreneceğiz....
nehirinannesi canım benim rabbim sabrını arttırsın.ilk başlar çok yakıcı oluyor insanın hiçbirşeyi gözü görmüyor.neden ben diye soruyorsun.isyan etme canım.iyi ki burası var yoksa ben belkide çok daha fazla zorlanırdım.lütfen isyan etme yeniyken farkedemyorsunda sonrasında söylediklerin ve düşündüklerin için pişmanlık duyuyorsun.canım benim ALLAH bizleri melek annesi olmakla şereflendirdi diye düşün belkide yavrularımız bize şefaat edip onlar sayesinde mahşerde gazaptan kurtulacağız.
bir arkadaşımız kaybının ağzından mektup yazmıştı.hesap günü benim işimi güçleştirmeyin de size sonsuza kadar kavuşabileyim yanıma alabileyim diye çok etkilenmiştim.yavrularımız bize emanet.rabbim vakti geldiğinde emanetini aldı.böyle düşün.sabrını arttırmaya çalış.bol bol dua et.istediğin zaman yaz.inan hepimiz acılıyız ve birbirimizi en iyi biz anlarız.ALLAH heepimizin yar ve yardımcısı olsun.
Allah sabir ve dayanma gücü versin canim... duygularini cok iyi anliyorum. kelimesi kelimesine biz de yasadik... Bu bizim imtihanimiz, kesinlikle bir ceza degil.. Hic birsey yavrularimizin yerini tutmayacak, 10 cocugumuz da olsa, onlar bambasaka.. dedigin gibi bu acimizla mezara gidecegiz, ama Insallah imtihanimizi basarmis olarak, yoksa onlara kavusma ihtimalimiz de olmaz.
Ben de o anneleri hic anlayabilmis degilim, cünkü onlar saglikli cocuklarinin bir lütuf oldugunun farkinda degiller, bunun kendi basarilari oldugunu düsünüyorlar, onun icin bizi anlayamazlar... ama bu da onlarin sinavi....
gerçekten öylemidir özlem..buna inanmayı o kadar çok istiyorumki.doğru sağlıklı bir bebek sahibi olmanın ne kadar mucizevi bir şey olduğunun farkında değiller ne yazık.bakıyorumda şimdi etrafıma ne kadar çok hamile ne kadar çok küçük bebek varmış dünyada sanki gözüme gözüme sokuyorlar kıskançmıyım yoksa deliriyormuyum bende bilmiyorum neden benimki yanımda değil anne olmayı haketmedimmi ?
başın sağolsun cnm5 Haziran 2011 de dünyalar güzeli ilk göz ağrım birtanecik kızımı kaybettim.Günlerdir bu sayfaları okuyup yaşadıklarıma benzer hikayelere ağlıyorum,kızıma ağlıyorumm.İlk kez bugün evde yanlız kalabildim.Kızımı kaybettiğim günden beri deli gibi dışarılardayım dolanıp duruyorum nereye gideceğimi bilmeden...Bizim hikayemiz 2010 aralık ayında 5 haftalık hamile olduğumu öğrendiğim gün başladı.Allahım ne büyük mutluluk en büyük hayalim sonunda gerçek olmuştu.33 yaşında evlendim ve 36 yaşında ilk doğumumu yapacaktım. ilk 6 ayım sorunsuz geçti fakat ne olduysa 7.aya girdik ellerim ayaklarım acayip şişmeye normal seyreden tansiyonum 14-9 larda seyretmeye başladı.herkes bunların hamilelikte normal olduğunu söylüyordu doktorumda dahil ve 29.hafta bitiminde hiçbirşeyden habersiz gittiğim kontrolde bebeğimin beslenemediğini ve 3 haftalık gelişme geriliği olduğunu öğrendim.şoktayım birden herşey tepetaklak olmuştu.Hemen etrafımda toplanan görevliler bir yandan kanımı alıyorlar bir yandan idrar testleri ardından makineye bağladılar bebeğimin kalp atışlarını kontrol ediyorlar sık sık....idrarımda +3 protein saptandı ve bebeğimin ve benim riskte olduğumuzu acil doğumun gerçekleşmesi gerektiğini söyledi doktorum .yaşadığımız lanet şeyin adı preeklamsi idi...19 Mayıs 2011 sabahında spinal anestezi ile biricik kızımı benden aldılar 2 kez ağladı o an.inanamadım anne olmuştum,benim bir yavrum oldu!sonra hemen küveze koydular.Hergünüm dualarla geçiyordu rabbime yalvardım onu bana bağışlaması için hayatımda hiç etmediğim kadar çok dua ettim 17 gün yaşadı bebeğimm canımmmmm.. tanrım bu acının tarifi yok minik ellerini ,minik ayaklarını ,gözlerini ,küçücük bedenini,gülümsemesini nasıl unuturum yüreğim yanıyor Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın.
20 gün oldu tam tamına şimdi evimde halen kaldırmadığım kızımın eşyaları , göğsümde kalan sütleri ve gözlerimde yaşlarla bu satırları yazıyorum .Nehirim minik meleğim annen seni çok seviyor hiç birşey onun elinde değildi onu affet tamammı güzel kızım YAŞADIĞIM SÜRECE KALBİM HEP SENİNLE ATACAK ve HEP SÖYLEDİĞİMİZ ŞARKIYI MIRILDANACAĞIM...!
inşallah yeni bir bebek tüm acılarımızı dindiriz hamilelerin bebeklerini kucağına almayı nasip etsin Rabbim isteyenlerede aratmadan versin bizim acımızın tek çaresi yeni bir bebkbaşın sağolsun arkadaşım.... rabbim sabırlar versin......
benim de gebeliğimin 24. haftasında 2 hafta gelişme geriliği olduğu söylendi 1 hafta boyunca birçok doktara gittim ama 25. haftamda sezryan ile doğum yaptım.... doktorlar 3 gün bile yaşamayabilir dediler...450gr. dı ve sadece 23 santimdi... hayatımda gördüğüm en güzel şeydi. ben sesini duyamadım...
tam 46 gün yaşam savaşı verdi ama 31 mayısta sabah 08:10 da bu savaşı kaybtti....
yalnız kalma ve meleğinin kardeşlerini hayal et....
sana hiçbirşey bu acıyı unutturamaz ama hafifletmene yardımcı olur...
ne güzel demişsin....Sen dünyanin en güzel annelerindensin, sen bir melek annesisin.... bizim anneligimiz sadece bu kisacik hayatta degil, sonsuz bir annelik... Bundan sonra bu misyona layik olarak yasamamiz lazim, cünkü mükafati cok büyük, bunu unutma....
Ayrica ne kiskancsin, ne de delirdin.... bu cok normal insani bir duygu.... Zamanla daha iyi basa cikacagiz bu durumlarla canim...
bak biz NKOB'un topiginde bulusuyoruz, sen de ara sira oku buralari, bizimle paylas herseyi, göreceksin, cok iyi gelecek
5 Haziran 2011 de dünyalar güzeli ilk göz ağrım birtanecik kızımı kaybettim.Günlerdir bu sayfaları okuyup yaşadıklarıma benzer hikayelere ağlıyorum,kızıma ağlıyorumm.İlk kez bugün evde yanlız kalabildim.Kızımı kaybettiğim günden beri deli gibi dışarılardayım dolanıp duruyorum nereye gideceğimi bilmeden...Bizim hikayemiz 2010 aralık ayında 5 haftalık hamile olduğumu öğrendiğim gün başladı.Allahım ne büyük mutluluk en büyük hayalim sonunda gerçek olmuştu.33 yaşında evlendim ve 36 yaşında ilk doğumumu yapacaktım. ilk 6 ayım sorunsuz geçti fakat ne olduysa 7.aya girdik ellerim ayaklarım acayip şişmeye normal seyreden tansiyonum 14-9 larda seyretmeye başladı.herkes bunların hamilelikte normal olduğunu söylüyordu doktorumda dahil ve 29.hafta bitiminde hiçbirşeyden habersiz gittiğim kontrolde bebeğimin beslenemediğini ve 3 haftalık gelişme geriliği olduğunu öğrendim.şoktayım birden herşey tepetaklak olmuştu.Hemen etrafımda toplanan görevliler bir yandan kanımı alıyorlar bir yandan idrar testleri ardından makineye bağladılar bebeğimin kalp atışlarını kontrol ediyorlar sık sık....idrarımda +3 protein saptandı ve bebeğimin ve benim riskte olduğumuzu acil doğumun gerçekleşmesi gerektiğini söyledi doktorum .yaşadığımız lanet şeyin adı preeklamsi idi...19 Mayıs 2011 sabahında spinal anestezi ile biricik kızımı benden aldılar 2 kez ağladı o an.inanamadım anne olmuştum,benim bir yavrum oldu!sonra hemen küveze koydular.Hergünüm dualarla geçiyordu rabbime yalvardım onu bana bağışlaması için hayatımda hiç etmediğim kadar çok dua ettim 17 gün yaşadı bebeğimm canımmmmm.. tanrım bu acının tarifi yok minik ellerini ,minik ayaklarını ,gözlerini ,küçücük bedenini,gülümsemesini nasıl unuturum yüreğim yanıyor Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın.
20 gün oldu tam tamına şimdi evimde halen kaldırmadığım kızımın eşyaları , göğsümde kalan sütleri ve gözlerimde yaşlarla bu satırları yazıyorum .Nehirim minik meleğim annen seni çok seviyor hiç birşey onun elinde değildi onu affet tamammı güzel kızım YAŞADIĞIM SÜRECE KALBİM HEP SENİNLE ATACAK ve HEP SÖYLEDİĞİMİZ ŞARKIYI MIRILDANACAĞIM...!
Tüm arkadaşların başısağ olsun bende 32 haftalıkken kaybettim bebeğimi, yüksek tansiyondan (preeklampsi),herşey dörtdörtlük giderken birden ellerim yüzüm heryerim şişmeye başladı,tüm hamilelerdeki gibi sandım ama yanılmışım,tansiyonum hiç renk vermeden artmaya başlamış,eğer devam etseydik edebilseydik 10 gün sonra belkide kucağımda olacaktı yavrum ama olmadı.Allah yardımcımız olsun gerçekten çok zor.İlk bebeğim olacaktı.çok yıpratıcı bir durum.Allaha sığınmaktan başka yapılacak hiç bişey yok,sorgulamak insanı dahada beter ediyor ne sabah oluyor ne gün geçiyor.
Tüm arkadaşların başısağ olsun bende 32 haftalıkken kaybettim bebeğimi, yüksek tansiyondan (preeklampsi),herşey dörtdörtlük giderken birden ellerim yüzüm heryerim şişmeye başladı,tüm hamilelerdeki gibi sandım ama yanılmışım,tansiyonum hiç renk vermeden artmaya başlamış,eğer devam etseydik edebilseydik 10 gün sonra belkide kucağımda olacaktı yavrum ama olmadı.Allah yardımcımız olsun gerçekten çok zor.İlk bebeğim olacaktı.çok yıpratıcı bir durum.Allaha sığınmaktan başka yapılacak hiç bişey yok,sorgulamak insanı dahada beter ediyor ne sabah oluyor ne gün geçiyor.
yazını okurken senden tam bir yıl önce yaşadığım günler geldi aklıma..ne tesadüf ki 19 Mayıs 2010 gecesi bende preeklampsi teşhisiyle yaşadığım şehirden Ankara'ya yollandım ambulansla.ve 20 mayısta doğum gerçekleşti.belki 33 haftalık olmlarından belkide bu dünyada yiyecek ekmekleri içecek suları olmasından Şükür ki 3 haftalık küvöz macerasındann sonra benimleydi ikizlerim..yazını okuyunca duyarsız kalamadım.çok etkilendim.başın sağolsun canım,çok üzüldüm.diyecek söz bulamıyorum..
5 Haziran 2011 de dünyalar güzeli ilk göz ağrım birtanecik kızımı kaybettim.Günlerdir bu sayfaları okuyup yaşadıklarıma benzer hikayelere ağlıyorum,kızıma ağlıyorumm.İlk kez bugün evde yanlız kalabildim.Kızımı kaybettiğim günden beri deli gibi dışarılardayım dolanıp duruyorum nereye gideceğimi bilmeden...Bizim hikayemiz 2010 aralık ayında 5 haftalık hamile olduğumu öğrendiğim gün başladı.Allahım ne büyük mutluluk en büyük hayalim sonunda gerçek olmuştu.33 yaşında evlendim ve 36 yaşında ilk doğumumu yapacaktım. ilk 6 ayım sorunsuz geçti fakat ne olduysa 7.aya girdik ellerim ayaklarım acayip şişmeye normal seyreden tansiyonum 14-9 larda seyretmeye başladı.herkes bunların hamilelikte normal olduğunu söylüyordu doktorumda dahil ve 29.hafta bitiminde hiçbirşeyden habersiz gittiğim kontrolde bebeğimin beslenemediğini ve 3 haftalık gelişme geriliği olduğunu öğrendim.şoktayım birden herşey tepetaklak olmuştu.Hemen etrafımda toplanan görevliler bir yandan kanımı alıyorlar bir yandan idrar testleri ardından makineye bağladılar bebeğimin kalp atışlarını kontrol ediyorlar sık sık....idrarımda +3 protein saptandı ve bebeğimin ve benim riskte olduğumuzu acil doğumun gerçekleşmesi gerektiğini söyledi doktorum .yaşadığımız lanet şeyin adı preeklamsi idi...19 Mayıs 2011 sabahında spinal anestezi ile biricik kızımı benden aldılar 2 kez ağladı o an.inanamadım anne olmuştum,benim bir yavrum oldu!sonra hemen küveze koydular.Hergünüm dualarla geçiyordu rabbime yalvardım onu bana bağışlaması için hayatımda hiç etmediğim kadar çok dua ettim 17 gün yaşadı bebeğimm canımmmmm.. tanrım bu acının tarifi yok minik ellerini ,minik ayaklarını ,gözlerini ,küçücük bedenini,gülümsemesini nasıl unuturum yüreğim yanıyor Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın.
20 gün oldu tam tamına şimdi evimde halen kaldırmadığım kızımın eşyaları , göğsümde kalan sütleri ve gözlerimde yaşlarla bu satırları yazıyorum .Nehirim minik meleğim annen seni çok seviyor hiç birşey onun elinde değildi onu affet tamammı güzel kızım YAŞADIĞIM SÜRECE KALBİM HEP SENİNLE ATACAK ve HEP SÖYLEDİĞİMİZ ŞARKIYI MIRILDANACAĞIM...!
Allahım o kadar aglıyorum kı su yazdıklarınıza..acınıza..cıgerlerınızın yanışına..kardesım rabbım su mubarek gunde kulaklarımın duyarak sahıtlık ettıgı mevlud eslıgındekı duama cevab buyurur ınsaallah..rabbım sızın gıbı evlad acısı cekmıs kardeslerıme cennetlerınde köşkler hazırlasın inşaallah kaybettıklerı yavrularını emzıreceklerı bir saray olsun inşaallah o.rabbım sabrınızı daım eylesın oyle artırsın kı melekler sızın adınıza duaya kalksın..gucunuzu artırsın..ımanınızı artırsın...
kendımden utanıyorum bunları okurken ..hıc cocugum olmayacagı ıhtımalıyle evlendım esımle..onda sorun vardı ve cocouk olması pek mumkun gorunmuyordu..oyle dusundugumuz ıcınde daha ılk korunmasız ılıskıde hamıle kaldım..ılk aylar gebelıgın de vermıs oldugu sancıyla sıkıntılarla hıc ıstemedım bebegımı..anne olmaya hıc hazır degıldım..hatta Allahım benı affetsın düşecegını bıle ümit ettm bılıyomusunuz..ama obırakmadı benı...hıc esırgemedım kendımı oncelerı..nasılsa ıstemıyorum düşmesi işime gelır gıbı davrandım.. sımdı tekmelıyor artık..goruyorum onu her ay ultrasonda..yenı yenı farkına varıyorum bazı seylerın..sızlerı okudukca utancım bın misli artıyor..bı kendıme bakıyorum bı sıze..bırde uzun tedavıler ama ne uzun tedavılerle anne olan kardeslerım varya..hepınızın duacısıyım..uzaklardan baka baka aglaya aglaya boynunuza sarılmıs aglıyorum adeta...rabbım sızlerle ..bu acıların bu kahırların oyle karsılıgını alacaksınız kı oyle bır karsılıkkkı huzuru mahserde rabbım SEN bana az cektırmıssın bu odule karsılık dıyeceksınız ...rabbım hayırlar ve hayırlı haberler duymanızı nasıp eylesın su mubarek kandılınız sızın ve kayıb ettıgınız canların miracı olsun ınsaallah..amın amın amın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?