Bugün 25.gün gitgide dahada ağır geliyor yaşamak , dünya dar geliyor.kimseyle konuşmak istemiyorum ,tek olmak istediğim yer burası ..sanırım depresyondayım.geçen hafta gittiğim psikolog öküz gibi yüzüme bakarak dinledi beni o kadar kızdımki kendime ne işim var benim burda diye daha beter bir şekilde çıktım ordan şimdide işyerimden başladılar ne zaman gelecen demeye çok kolay değilmi ne kadar basit neymiş hayat devam ediyormuş Allah hepinizi bildiği gibi yapsın ben canımı ciğerimi verdim toprağa tabi onunla birlikte bütün hayallerimi ve kendimi sadece bedenim kaldı bu yeryüzünde hiç kimse farkında değil....