Bebeğinizin ENGELLİ olacağını bilseydiniz.....onu aldırırmıydınız?

Bir_kadin .!.:

Haddini bil bence
nasil itham ediyorsun engelli bebek dogurmaktan yana olmayan anneleri?
Allah sana nur topu gibi iki bebek verdi
ama herkes o sansa sahip degil
Herkes seninle ayni fikirde degil ve cocugu engelli olan insanlar cocuklarini oldurmuyor
her gun aciyla ve merhatle sevgiyle yasatiyor o cocuklari
ama onlem alanlarda sonuna kadar hakli
engelli oldugunu bile bile doguran annelere diyecek lafim olamaz
Allah onlara kocaman yurek vermis ustesinden gelecek kadarda sabir versin dilerim
ama su varki ben bile bile dogurmam
benim sebebimde su olur benim ne zaman olecegim belli degil
olursem bana omur boyu muhtac olan yavruma kim bakacak?
nasil bakacak? ben bunlari dusunup tedirgin oluyorum...

Genişletmek için tıkla...

Benim 40 küsür yasındaki amcam akıl hastası babaannem de 18 yıl felcliydi hep dedem baktı ilgilendi onlarla babaannem vefat etti gecen nisan'da dedem'de babaannemin ölümünden 3 ay sonra vefat etti. Hasta amcam kaldı haliyle önce bir yere bakım evine yatıralım dedik halamlar izin vermedi. Orda da durmazdı zaten bizim evde bile durmuyor cünkü.

Simdi herkes sırayla 1 ay bakıyor gercekten cok zor birsey sürekli kendi kendine konusuyor. Daha önce cok kayboluyordu 2 ay 3 ay ortada yok zar zor bulunuyordu. Gece yarısı babaannemin basına bıcakla gelmis insan! Yasından ve kullandıgı ilaclardan dolayı simdi daha sakin ama insan gene de korkuyor!

Amcam sanslı bakanları var iyi kötü. Her cocuk böyle sanslı olmayabiliyor!! :26:

kesinlikle aldırmazdım bu allahın bir imtihanı allah kulunu kaldırmayacağı yükü vermez

aldırırdım sanırım.

Aldırmazdım diyenlere bir sorum var:

Acaba bile bile doğuracakları engelli çocuklarının yanında ,onların ömrünün sonuna

kadar kalıp,onlara bakmanın,sevgi ,şefkat,ilgi göstermenin garantisini

verebiliyorlarmı?

Engelli çocuğun hayatından ansızın çıkıp gitmemenin garantisi..

Bu zalim dünyada onları çaresiz ve başkasına muhtaç bırakmamanın garantisi...

Bu bencilliklerinden dolayı bir gün vicdan azabı çekmeyeceklerinin garantisi..

Ya da bu hayatın onların tercihi olmadığını,annesinin bunu bile bile onu dünyaya getirdiğini ve bence bencillik yaptığını o yavruya anlatabilecekler mi,bunu göze alabilecekler mi?

Cok zor olurdu ama aldirirdim galiba...

Bir_kadin .!.:

Haddini bil bence
nasil itham ediyorsun engelli bebek dogurmaktan yana olmayan anneleri?
Allah sana nur topu gibi iki bebek verdi
ama herkes o sansa sahip degil
Herkes seninle ayni fikirde degil ve cocugu engelli olan insanlar cocuklarini oldurmuyor
her gun aciyla ve merhatle sevgiyle yasatiyor o cocuklari
ama onlem alanlarda sonuna kadar hakli
engelli oldugunu bile bile doguran annelere diyecek lafim olamaz
Allah onlara kocaman yurek vermis ustesinden gelecek kadarda sabir versin dilerim
ama su varki ben bile bile dogurmam
benim sebebimde su olur benim ne zaman olecegim belli degil
olursem bana omur boyu muhtac olan yavruma kim bakacak?
nasil bakacak? ben bunlari dusunup tedirgin oluyorum...

Genişletmek için tıkla...

sende haddini bil bence!
evladının senden daha çok yaşayacağını nereden biliyorsun?
arkadaşım 2 sağlıklı çocuk sahibi olmak bir şans değil,Allah'ın lütfu.
o canı sen vermedin sen alamazsın...aldıramazsın...

Kizlar benim kuzenimden biliyorum bu durumu o kadar zor biseyki dünyanin bu gidisatinda ister istemez düsünüyor insan ya benim savunmasiz yavruma biri bi kötülük yaparmi diye...
ayrica kendi ailenizden insanlar bile sizi disliyorlar cocugunuzdan dolayi allah kimseye vermesin, verdiginede peygamber sabri versin

yasiyorum ve biliyorum o yüzden aldirirdim diyyorum

hayır

çok zor bir karar canım vazgeçmek zor bebişten ama onun hayatı boyunca o zorluğu yaşamasına izin vermek dahada zor

asla aldırmam..ALLAH korusun cana kıyılmaz..bu hatallı uretım al gerı mı dıyeceğim..tövbe yarabbım..
evet ağır çok ağır bır sorumluluk bu..ama cana kıyacak kadar bencıl olmayı gerektırmez..

allah böyle bir seçim yapmak zorunda bırakmasın kimseyi. çok zor..

.... aldırırdım...... ömrü boyunca üzülsün istemezdim.

TheTudors .!.:

asla aldırmam..ALLAH korusun cana kıyılmaz..bu hatallı uretım al gerı mı dıyeceğim..tövbe yarabbım..
evet ağır çok ağır bır sorumluluk bu..ama cana kıyacak kadar bencıl olmayı gerektırmez..

Genişletmek için tıkla...

kendi vicdanım rahat olacak diye,evladıma çektirmezdm
hangisi bencillik sizce

zhebani .!.:

kendi vicdanım rahat olacak diye,evladıma çektirmezdm
hangisi bencillik sizce

Genişletmek için tıkla...

acı çekmesın ölsün?? öyle mı? dıyelım zıhınsel engellı ve kendı durumunu ıdrak edemıyor..anne mı üzülüyor yoksa çocuk mu?
ayağı kırılan at değil ki bu can ımha edeyım..

ALDIRMAZDIM ALDIRMADIMDA...
Günüm geçmişti sabahı bekleyemeden gece test yaptım pozitif çıktı.doğru muydu bu inanamadım sabahı zor bekledim bir daha test yaptım ve sonuç gene pozitif...eşimle çıktık yola rastgele muayene alabileceğimiz bi dr.bulmaya zorla bulduk...adam ultrasyonda gebelik kesesi falan oluşmuş hamilesin dedi ben hala şokta emin olmak için kan testi yaptırdım pozitif...inanamıyordum bir bebeğim olacaktı sevdiğim adamdan, iki candan bir beden...içimden şükürler olsun sana Ya Rabbim dedim!içim içime sığmıyordu...bir an önce günlerin geçmesini istiyordum onun kokusunu duyabilmek için...günler geçti artık bebeğimin kalp atışlarını duyabiliyorduk...Allah'ım bu bile ne kadar mutluluk verici bir şeydi anlatmama kelime bulamıyorum...rutin testleri yaptırma zamanı gelmişti...ve o sıra şehir dışındaydık çok iyi bir hastanede tavsiye üzerine bir dr. bulduk testleri yaptırdık bir hafta sonra sonuçları almaya gittik eşimle birlikte içimiz kıpır kıpır...kötü bir haber duymayı aklımın ucundan bile geçirmedim nedense...heyecanla içeri girdim dr testlere bakınca suratı değişti o an anladım bi aksilik var hiç bir şey diyemedim dr. ultrasyonla muayene etmesini bekliyorum...etti ve çok üzgünüm her an düşük yapabilirsiniz bebeğiniz düşmese dahi doğduğunda sakat olma ihtimali çok yüksek diyebildi ben sadece eminmisin dedim ve bian sessizlik oldu anladımki yanlış duymamış bu kulaklar, inanmak istemedim ama mecburdum yapabileceğim bir şey olsun istememe rağmen hiç bir şey yoktu hiç bir şey...bir şey söyleyemedim..sadece onu dinliyorum çaresizce...zorlukla dışarı attım kendimi eşimde anlamıştı ohalimi görünce bir terslik olduğunu...hemen yanıma koştu sıkı sıkı sarıldı yavaş yavaş yürüdük...eşim korku ve merakla ne diyeceğimi bekliyordu.ama söyleyemedim o kadar zorduki bunu dile bile getirmesi...eşim beni bi yere oturtdu ben konuşamıyordum o yüzden hemen dr.yanına gitti.olanları dr.anlattı.Allah'ım donup kaldım dünya başıma yıkıldı kendimi bir boşlukta hissediyordum ayaklarım yerden kesildi...eşim yanıma geldi bana öyle sıkı sıkı sarıldıki o an hıçkıra hıçkıra ağladık...ailem merakla tel.ediyorlar ama ben açamıyorum nasıl söylenir böyle bir şey dilime bile konduramıyorum...yaşadıklarımın bir rüya olmasını istiyorum ama uyanamıyorum...uzun bir süre orada kaldık ikimizde konuşamıyoruz derin düşüncelere daldım bi an...aklımdan bin tane şey geçiyor.evet sonunda kabul etmiştim ya bebeğim düşecekti ya ben düşürecektim ya da Rabbi'e tevekkül edecektim.Allah'ım çok zor bir karardı bu...hayatımda hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım...onu içimde hissederken o artık benden öte bi can olmuşken nasıl kıyardım ona...ya kıyamayıpta onu aklı erdikce nasıl hayata tutundururdum...bir anne hayatta isyan etmez dil söylesede kalp buna müsade etmez ama ya o isyan ederse...isyan dediğim şey ileride yaşayacakları ya da yaşamaya mecbur bırakılacakları şeyler içindi...sonra düşündüm Rabbim dedim Rabbim sen bize sabır ver isyan edenlerden kılma...her zaman yaptığım şeyi şimdi daha fazla iman kuvvetiyle yapıyorum sana tevekkül ediyorum...sen hakkımızdakinin hayırlısını ver hakkımızdaki hayırlı olanı da gönlümüzü razı kıl...bu benimde eşiminde doğacak bebeğiminde imtihanı...kaderde varsa bunu yaşamak yaşarız...sağlıklı bir bebek dünyaya getirip sonradanda sakat olabilir...sadece bunu en başta bilmek insanı çok ürkütüyor ve bi anlık endişeye kapılıyor insan ister istemez...diye içimden dua ettim hep...burada bebeği aldırırım diyen ve aldırmam diyen çoğu arkadaşın yazdıklarının bir çoğu aklımdan tek tek geçti...ve ben sonunda bir karar verdim onu Rabbim verdi ancak O alabilir...sonuçta gelmişi geleceği bilen yalnızca O'dur o yüzden O'na sığındım...kendimizi toparlamaya çalıştık.eşimde benim gibi düşünüyordu...sonraki muayenelerimde testlerimde her şey yoluna girdi...şu anda gayet sağlıklı bir bebeğim var Rabbimin takdiri...sakat bir bebeğim olmadı o yüzden sonrasını bilemem belki insan zamanla isyana girer bilmiyorum...ama bu duyguları yaşamak okadar zorki kızlar çok zor tarif etmenin bir yolu yok...Ben sadece çaresizlik içinde zamanın bize ne göstereceğini bilmeden tek bir şeye sığındım dua ettim bizleri Yaradan'a...Aldığımız nefes için bile şükürler olsun sana Rabbim.Senin adaletinden sorgu sual olmaz...