Bebekle bir basima sıkıştım kaldım

Ö

adını yanlış yazmışım dediklerimden biriydi
Bu kitap benim aydınlanmamı sağladı kabulleniş yaşadım resmen . Bir kere okudum ama yine içime sine sine okuyacağım oğlum bu ara çok huzursuz hem azı dişleri çıkıyor hem atak döneminde biraz toparlanalım yeniden okuyacağım
 
Benim de oğlum 4,5 yaşında. Bağırmamaya hala gayret ediyorum. Beni en çok motive eden kitapları yazacağım lütfen okuyun. İçinde güzel yöntemler de var.
Etkin anne bana olmak
Koşulsuz ebeveyn olmak
İyi aile yoktur
Lütfen bu üçünü okuyun.
Özellikle erken çocukluk döneminde yaşanan travmaları görmek istiyorsanız köpek gibi büyütülmüş çocuk kitabını da okuyun. Oradaki gerçek vakaları görün.
Teselli beklemenizi anlıyorum ama çocuğa bağırmadan bir çıkış yolu bulmak zorundasınız.
Sizin gibi o da evde ve sadece sizi görüyor. Üstelik bildiği güvendiği tek insan ona bağırıyor. Daha konuştuğunuz dili bile tam anlayamayan bir çocuk neden bağırdığınızı bile anlayamıyor. Çok ufak.
hayatta en sabır ısteyen seyler ılk evlılık hayatına gırmek ıkıncısı cocuk sahıbı olmak sanırım
kızkardesım26 yasındaydı bebegı oldugunda ve sabırsz oldugu zamanlar oldu
ben 33 yasımda anne oldum..yasla ılgısı yoktur belkı ama hayatımın olgunluk donemıydı anasınıfına dek evde cok ıyı gectı hersey...esımde yardım ederdı aksam eve gelınce kıyafetlerını utulerdı:)
anasınfıyla dıs dunyaya atıldıgımızda sıkıntılar oldu ılk okul uce kadar..çunku evdekı nezaket saygı ortamı dısarıdakı dunyada yoktu
 
hayatta en sabır ısteyen seyler ılk evlılık hayatına gırmek ıkıncısı cocuk sahıbı olmak sanırım
kızkardesım26 yasındaydı bebegı oldugunda ve sabırsz oldugu zamanlar oldu
ben 33 yasımda anne oldum..yasla ılgısı yoktur belkı ama hayatımın olgunluk donemıydı anasınıfına dek evde cok ıyı gectı hersey...esımde yardım ederdı aksam eve gelınce kıyafetlerını utulerdı:)
anasınfıyla dıs dunyaya atıldıgımızda sıkıntılar oldu ılk okul uce kadar..çunku evdekı nezaket saygı ortamı dısarıdakı dunyada yoktu
Bence yaş ile alakalı
 
Bu kitap benim aydınlanmamı sağladı kabulleniş yaşadım resmen . Bir kere okudum ama yine içime sine sine okuyacağım oğlum bu ara çok huzursuz hem azı dişleri çıkıyor hem atak döneminde biraz toparlanalım yeniden okuyacağım
Ben de iyi aile yoktur da bir aydınlanma yaşamamı sağlamıştı.
Etkin anne baba olmak kitabı da buna paralel çözüm önerileri var. O kadar işe yarıyor ki. Mesela bir arkadaşımım çocuğu bizdeylen hırçın davrandığında ceza vermek terslemek yerine neden yaptığını sorduğumda çok masum bir cevap alıyorum. O kadar masumlarki... Sadece sevilmek ve kabullenildiklerini bilmek istiyorlar. Bir döngü gibi. Sen şefkatle yaklaştıkça o da sana öyle geliyor. Sen bağırdıkça o da sana tepkilerini bağırarak vurarak veriyor. Aslında bağırmak, cezalandırmak, bırakıp başka odaya gitmek hep sana dönüyor. Senden görüyor öğreniyor yapıyor. Tam tersi çocuğu daha da hırçınlaştırıyor
 
Valla benim bebek hiç uyumuyordu. Uyumamasını geçtim sürekli bağırarak ağlıyordu. Ben artık halüsinasyonlar görecek kadar uykusuz kalmıştım. Ev işi umrumda bile değildi. O dediğiniz öyle olmuyor yani.
Herkesin durumu bebeğe göre değişir.
Benim dediğim gibi olanıda var çok daha kolay bebeklerde çok daha zorları da vardır.
Her gün isyan edip ağlamak çözüm olacaksa benim dediğim gibi olmaz haklısınız.
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.

Allah bağışlasın. benim de bebeğim 6 aylık, ne annem ne kv yok yanımda. eşimle birlikte bakıyoruz. eşiniz çalışıyor ancak üzerinizden alabileceği bir yük yok mu?
yoksa da bebeğiniz ve beslenmeniz dışındaki herşeyi akışına bırakın. pandeminin dayattığı hayat zaten çok zor bir de biz herşey dört dörtlük olacak diye kendimizi yormayalım. kızınız 4 aylık olmuş. artık dünyayı fark edecek, her sabah yeni bir beceri ile açacak gözünü ve size onu gösterecek. tadını çıkarın. temizlik, bulaşık çamaşır hayat boyu bitmeyecek ama siz ve bebeğiniz aynı günü bir daha yaşamayacaksıznız. bırakın geç olsun temizlik.
tuzu kuru akıl vermiyorum, tam olarak yaptığım şeyi tavsiye ediyorum size. sevgiler
 
Burda sizlerinde bende yaşadım geçecek demeniz o kadar önemli ki.Yanliz hissetmek çok kötü.tanimasak da diyorum ki evet birileri yaşamış ve geçmiş güzel zamanlar geçirmişler.Annelik harika bi duygu ama insanı da zorluyor gerçekten.guzellihi de zorluğundan geliyor demek.Uykusu çok hafif kucağında uyutup mecbur ayağımda sallayarak devam ediyorum maksimum 45 dk uykus var .Tam bende uyuyacakken uyanıyor 😵
Büyük kızımda yaşadım bunları hep kucakta uyurdu bir zmn snra bktım oda uyumuyor strese giriyor bnde ev işi diye çıldırıyorum birden işi gücü bıraktım aldım kucağıma uykumuz geldikçe yattık uyuduk şimdi yanımda yatıramıyorum o ayrı 🤭 küçükte koy koyduğum yerde uyusun kalsın anca emmeye kalkar snra geri uykuya devm huzurlu olun siz ne kdr sakin kalırsanız bebeğinizde o kdr sakin kalır 💜
 
İlk yardım derslerinde ilk öğretilen şey önce kendi güvenliğinizi sonra çevrenizdekilerin güvenliğini sağlamaktır çünkü bilinci açık tek kişi siz olabilirsiniz ve insanların hayatı buna bağlı olabilir. Anneliği biraz buna benzetiyorum, anne iyi olacak ki bebek mutlu olsun. Yoksa tertemiz bir ev, 3 çeşit yemek, ütülü kıyafetler, montessori etkinlikleri...Anne mutlu değilse bunların hiçbir anlamı yok. Beş dk yalnız kalsın bir şey olmaz, anlatın bebeğinize giderken de döndüğünüzde de. Bağırabilirsiniz de ama özür dileyin, anlatın ne olduğunu. Hepimiz insanız, anne olunca yazılım komple değişmiyor. Yavaş yavaş öğreniyoruz her şeyi. Annelik sonsuz bir suçluluk hissi, yetememe, yetişememe haline geldi bu çağda. Siz iyi olursanız bebeğiniz de iyi olur.
Dediğiniz gibi o yavaş yavaş öğrenme değilde hemen olsun istiyorum o benim yanlış algılamaya ve kendimi acımasızca eleştirmeye sebep oluyor.
Kimse kimseye yardim etmek, bebegine bakmak zorunda degil. Evlenirken yardimci olmak zorunda deil, vs vs...

Bu tür konularda beklenti icinde olmak bana hep tuhaf ve itici geliyor.

Yardimci olsalar hoş olur ama yapmiyorlarsa suclayamayiz cunku mecbur degiller.

Eriskin oldugunuzda, evlenmeniz, bebeginiz, oyunuz buyunuz sadece ve sadece kendi sorumlulugunuzdadir.

Sonucta hic birini izin alarak yapmiyorsunuz.
Insanlardan beklentiyi kessek hic bir sorun olmayacak.

Bebeginizin sorumlulugu sadece size ve esinize ait.
Merhaba, kesinlikle kimseden bir beklentim.yok yapmak zorundalik değil bu ama insan sohbet etmek,bebeğini 2 dk kucağından alıp kollarını dinlendirmek icin anlara ihtiyaç duyuyor.Kv için aslında eski bir konum var,geldiği ve gelince ne yapıp gittigiyle alakalı.Orda bunu belirtmemisim ama ama ruhsal yorgunluk covid insanlar ,bi alana sikismislik etkiliyor.
 
Ya şöyle bir durum oluyor . İnsan bazen birisin istiyor illa ev işi yapsın bebe baksın diye değil . Sohbet destek amaçlı . Kendimde yaşamıştım annem 19. Gün gitmişti mesela Kv 10. Gün . Ben kimseyi istememiştim . Ama annem gidince çok ağlamıştım . Kendim herşeyi yapıyordum yemek temizlik vs annem olsun yanımda otursun sohbet edelim istemiştim .
Kesinlikle bu zaten istenilen.
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.

3 yaşında oğlum 6 aylık kızım var.
Ve ben oğlumun doğumundan itibaren tek başımayım. Çünkü gurbetteyim. Komşuluk yok, gelen giden yok, gittiğim yok.
Benim eşim öyle 3 4 ay evde de durmadı. Haftada 6 gün çalışıyor akşam 7de geliyor sabah 7de gidiyor. Hafta sonu da 1 gün evde.
Psikolojik olarak delirdim mi hemde nasıl. Ruh hastası oldum bu süreçte. Ama hepsi geçiyor.
 
Konu sahibi içini dökmüş, ruhsal sıkıntısını dile getirmiş, belli ki bu pandemi dönemi çok bunalmış ve destek amaçlı buraya yazmış. Sizin de çözüm önerisi sunmak yerine yargılayıcı tavrınız ve “itici” kelimesini kullanmanız hiç hoş değil bence.
Ne hissettiğimi anladığınız için çok teşekkür ederim.Insan zaten evladiyls ilgili biseyi anlatırken zorlanıyor çünkü dünyadaki en önemli ve değerli varlık.Ama bunu yasarkende insanız ve yoruluyor bunaliyoruz.Hisseytiklerimiz için suclanmak da kötü hissettiriyor
 
relaks olmaya calısmak gerek çunku asıl sorunlar dıs dunya ya açılınca baslıyor
Evet bu konuda haklısınız . Ama bu olay tamamen kişilik meselesi . Ben hayatta hiç bir konuda rahat olamazdım . 29 yaşımın bana verdiği hediye daha rahat bir insan olmam oldu 😍
 
Merhaba, ben yaklaşık 10 ay önce anne oldum.29 yaşındayım gayet planlı bir gebelikti.Cok şükür Rabbıme de bize sağlıklı bir kız bebek nasip etti.Rabbim dilegen herkese sağlıklı,mutlu ve hayırlı bi evlat nasip etsin.Pandemiden dolayı maalesef hiç kimseden destek alamadım.Annemin yaşı ve kronik hastalığı yüzünden aynı şehirde ama sadece telefonla görüşüyoruz.Kayinvalidem ise saçma sapan mevzularda dolayı (en son bebegim 40 günlükler geldi ) bir daha da gelmedi.Bunun için konu açmıştım ve çok solun o dönem yorumlarınız çok iyi gelmişti.Sonrasinda eşimin ailesi tarafından yapılan bazı şeylerden dolayı da panik atak bile geçirdim.Pandemi izni derken eşim bebek 4 aylıkken ise başladı.Yaklasik 6 aydır evin temizliği,bebeğimin yemek uyku vs herseyi bende.Hic kimseye gidemiyorum,kimsede bana gelmiyor.Tabi ki şu şartlarda olması gereken bu.Gittigim tek yer parklar ve çok sıkıldım.Cok bunaldım.Evde aynı yerde günlerce günlerce aynı şeyleri tekrar tekrar yapmak beni çok kötü noktaya getirdi .uyku uyumak dinlenmek sakın ve bir başıma kalmayı çok özledim.Bazen geliyor nefes alamıyor gibiyim.Esim çok yoğun calisiyor ve destek oluyor ama bana yetmiyor
Artık bebegime bağırmaya başladım ve bu beni mahvediyor.sakinlesmek.icin onu yere birakip oda değiştiriyorum ama sakinlesemiyorum çok ağlıyor arkamdan. Sıkıştım,nefes alamıyorum.
Mrb canım Allah yardımcın olsun bnde taze anneyim aşırı gazlı bi bebeğim var annem yanımda ona rağmen uyku uyumuyrm tüm gece arada rahatlıyorum o yanımda die ama gidicek ve ne yapacağım Bn tek başıma nasıl olcak diyorum. Çnkü sakinleştiremyrz eşimle upraştıpmz halde annem alınca bi şeklde sakinleştiriyo nasıl yapıyorsa. Kendi başıma sakinleştiremediğim için korkuorm. Kendi başına bu zmana kadar gelebldiysen kendini çok güçlü hissetmelisin. Başarablyrm yapablyrm çocuğuma bakablyrm kimseye ihtiyacım yok diyerek motive olablrsn canım kendi başıma üstesinden geldiğim zman mutlu oluyrm. Yalnzlk çok zor ailemden uzakta başka şehrdeym hamileliği yalnz geçirdim. İşin aslı yardımdan ziyade yalnz kalmak bunaltıyor insanı seni anlyrm. Pandemi geçecek en azından ailen aynı şehrdeyse daha sık görüşeblrsn arkdş çevresi vs. Başka şehrdr arkdş da edinemiyorsun herkes önyargılı önceden tanıştığın seni bilen seven insanlarla görüşebliosun rahatça. Eskiden kayınvalide anne desteği olmazmış onlar senden bişeyler beklermş hep bırak yardım etmeyi. Ama komşuluk o kadar iyiymiş ki herkes yemek getrrmş gelir gider ilgilenrmş. Şimdi ne komşu ne anne kayınvalide ne de arkdş kimse olmuyor yanında insanlar yalnızlıktan şikayetçi bu zmnda birde üstüne pandemi oldu şimdi.birlk olmak neden bu kadar zor ki anlamıyrm 2 çift sohbet etmek insana ne kadar iyi gelio halbuki. Telfnla görşrm samimi olduğum arkşlarmla bebeğimi emzirirken bazen ne zman sakinse mesela kafamı dağıtyrm ii gelio. Bi gün çıktım bebeğimle arabasına koydum dolaştım geldm açık hava iyi gelir çocuğunda sakinleşir. Hatta bazen ağla ağlamak rahatlatır bağırmak yerine ağladıktan snra saknleşrsin. Mutlu olmaya bak canım nasıl kendini mutlu hissedeceksen çocuğnla birlkte Allaha emanet ol.
 
Kesinlikle bu zaten istenilen.
Bak gün gelecek ve iyiki kimse yoktu diyeceksin emin ol . Ben aynen böyle oldum çünkü kendimden biliyorum . Kv annem doğuma geldiler doğumdan sonra sütüm hemen gelmişti . Kv başladı mama ver demeye . Doktora gittik mama lazım mı diye ? Doktor hayır dedi Kv daha eve geldik başladı mama ver demeye . Annem dedi ki bir süre sonra çocuk uyumayacak sende sıkılacaksın eline çayı alıp koltuğa oturup bebek sallayacaksın . Ben annemi dinlemedim ve 40 ı çıkınca uyku düzeni kuracağım diye çabaladım ve oldu da . Ek gıda başladı Kv ye tatile gittik 8.5 aylık bebeğime triliçe yedirmiyor diye eleştirildim yaprak sarması vermedim diye eleştirildim . Kv görümce çocuğu kucaklarına almışlar yerde oturup dedikodumu yapıyorlardı çocuğa yemek vermiyormuşum böyle dediler arkamdan yakaladım yüzleştim de . 9 aylıktı 3 uyku yapıyordu Kv başladı uyutma daha uzun uyusun uyutma demeye . Halbuki öyle bir şey yok . Çocuk ne kadar fazla yorulursa o kadar fazla uykuya direnir . Demem o ki iyiki yanlızım boş çene dinlemiyorum
 
3 yaşında oğlum 6 aylık kızım var.
Ve ben oğlumun doğumundan itibaren tek başımayım. Çünkü gurbetteyim. Komşuluk yok, gelen giden yok, gittiğim yok.
Benim eşim öyle 3 4 ay evde de durmadı. Haftada 6 gün çalışıyor akşam 7de geliyor sabah 7de gidiyor. Hafta sonu da 1 gün evde.
Psikolojik olarak delirdim mi hemde nasıl. Ruh hastası oldum bu süreçte. Ama hepsi geçiyor.
Offf çok zor olmuş sizin de.insanin yanında sevdiği birileri olması çok önemli.
 
Ben de iyi aile yoktur da bir aydınlanma yaşamamı sağlamıştı.
Etkin anne baba olmak kitabı da buna paralel çözüm önerileri var. O kadar işe yarıyor ki. Mesela bir arkadaşımım çocuğu bizdeylen hırçın davrandığında ceza vermek terslemek yerine neden yaptığını sorduğumda çok masum bir cevap alıyorum. O kadar masumlarki... Sadece sevilmek ve kabullenildiklerini bilmek istiyorlar. Bir döngü gibi. Sen şefkatle yaklaştıkça o da sana öyle geliyor. Sen bağırdıkça o da sana tepkilerini bağırarak vurarak veriyor. Aslında bağırmak, cezalandırmak, bırakıp başka odaya gitmek hep sana dönüyor. Senden görüyor öğreniyor yapıyor. Tam tersi çocuğu daha da hırçınlaştırıyor
Evet yazdıklarınızda tamamen çok haklısınız ben deneyimleyerek gördüm . Söylediğini kitabı listeme ekledim kesin alacağım . Şuan Hatice Kübra tongarın bağırmayan çocukları okuyorum ama boşa almışım ne yazıkki
 
11 aylığız aynı şeyleri yaşıyoruz. Bi dönem işe başladım ve kayınvalidem baktı. Ruh sağlığım daha iyiydi. Farklı ortam, sohbet edebileceğim insanlarla biraz zaman geçiriyordum hiç değilse. Şimdi tam kapanmadan dolayı evdeyim ve bu bütün yük ben de. Dışarıyı keşfetti, hep dışarı çıkmak istiiyor artık. Ama çıkaramıyoruz. Babasiyla pide almaya gidebiliyor en fazla. 🤷‍♀️ Çok zor zamanlardan geçiyoruz hepimiz.
 
Back
X