Merhaba,
Ne kadar güzel şeyler yazmış arkadaşlar :)
Benim de bir bebeğim var, şimdi 17 aylık. 2016 kpss için dersaneye giderken sürpriz bir şekilde hamile kaldım son 4 ay kursa gidemedim yani toplamda 2.5 ay gittim ama sınava girdim 6 aylık hamileyken, gk gy'den 76 aldım. 2017 Eylül'de kpss'ye evde hazırlanma kararı aldım ve büyük bir hevesle başladım ama sonu hüsran oldu; hem eşim hem ailemden destek göremedim, hatta normalde destek olurken bu kararımla birlikte köstek olmaya gitti bu durum. Bebeğimin neredeyse bütün sorumluluğu bende olunca da kaldıramadım hem fiziken hem de zihinsel olarak. Bir işi yarım yapmaktansa yapmam daha iyi deyip bıraktım. Her şeyi kaldırdım oooh :)
Halbuki hala hevesim var, evde olmayı bir avantaja dönüştürebileceğimize de inanıyorum aslında ama programlı ve iradeli olmak lazım sanki.
Bir de kimse bize destek olmak zorunda olmadığı gibi, her isteğimizi çocuk olmadan ya da evlenmeden yapmak zorunda da değiliz bence. Şimdi bu kararı vermiş de olabiliriz sonuçta, ne yapabilsek kar.
Nur_4646
Mesela ben hevesle topikteki son mesaja kadar okudum, ne kadar güzel motive olmuşsun aslında. Bence psikosomatik bir durum olmuş seninki, umarım şimdi iyisindir. Bana biraz performans anksiyetesi gibi geldi, benzer şeyleri ben de yaşadım çünkü bırakıp her şeyi kaldırınca zihnim açıldı resmen ama halen ders çalışmıyorum çünkü şartlarım aynı şekilde devam ediyor.
Bir de ben madem kpss olmadı o zaman doktora yapmak istiyorum deyip elimde yüksek puanlar olsun diye sınavlara başvuruyor sabahında kaygıdan sınavlara giremiyordum kendimi zorlayıp girersem de yarısında çıkıyordum. Sonra onu da bıraktım hiç çalışmadım ve tesadüfen son başvuru gününe denk geldiğim bir sınava -alışkanlıktan mıdır nedir bence tamamen kısmet- girdim, öncesinde 1 soru bile çözmeden, istediğim puanın çok üstünde bir puan aldım inanamadım
rahat olmak çok önemli. Biraz çevre baskısı da oluyor sanırım, sanki kimseye bahsetmemek lazım bu süreçlerden.
Demem o ki bence çalışmaktan bir şey kaybedilmeyeceğine göre kendinizi hırpalamak yerine ben zahmet edeyim rahmet Allahtan diyip başlayabilirsiniz. En azından çözümlü denemeler çözebilirsiniz. Ya da kalan zamanda zorlandığınız iki dersi belirleyip ona yoğunlaşıp gerisini bırakabilir ve kendinizi bir deneyebilirsiniz diye düşünüyorum.
Hakkınızda hayırlısı olsun, eğer bırakırsanız da aklınızdan tamamen çıkarın onu uğurlayın derim ben. Sevgiler.