Canımmm okuyunca şok oldum... Arada takip ediyordum seni ve ikiz gebeliğine çok sevinmiştim... Gerçekten çok üzüldüm. Çok çok geçmiş olsun. Böyle durumda insanı hiç kimse anlamıyor. Eşi bile anlamıyor aslında insanı. Çünkü annelik duygusu daha onlar karnına düşer düşmez başlıyor. Bebeğini anne hissedebiliyor vücudunda, başkası değil... Çok büyük bir acı, Allah kimseye yaşatmasın. Çok değil, ağustos ayında da benden aldılar minicik yavrumu. Kalbi duruvermişti. Tam da Kadir gecesinde aldılar benden. Oysaki belki yaşar umudum vardı, onu benden almalarını hiç istemedim. Ama aldılar... Ardında kocaman bir boşluk bırakarak... Tam 1 ay ağladım. Bebekli bir arkadaşımı gördüğümde, bir bebek resmi gördüğümde, biri geçmiş olsun dediğinde, biri üzülme dediğinde... Kimse anlamadıki... Üzülme demekle teselli olmuyorduki... Ne kadar güçlü olmaya çalışsam da, iyi olmalıyım ki hemen tekrar hamile kalabileyim desem de olmadı. Çok yıprattım kendimi. Sonra ne oldu; üzüntüden her iki yumurtalıkta da oluşan kocaman kistler. Hadi bakalım, tam biraz toparlandım derken bir de onlar çıktı karşıma, umutlarımı yıktı. Hatta doktorum kistlerimi görünce korunmayı bırakabileceğimi, o kistler varken zaten hamile kalamayacağımı söyledi. Ama bak! İmzamı görüyor musun? Bir mucize gerçekleşti. Allahım Ramazan Bayramında almıştı yavrumu benden; ardından Kurban Bayramında müjdemi verdi. Şimdi diyorum ki buymuş hayırlısı. Bir problem varmış demekki önceki hamileliğimde. Allah benim için hayırlı olanı şimdi gönderdi diyorum, şükrediyorum... Biliyorum acın henüz çok yeni ve katlanılır gibi değil. Ama ne olur kendini fazla yıpratma. Bol bol dua et. Allah sana da hayırlı bir zamanda, hayırlısıyla sağlıklı miniğini ya da miniklerini verecektir. O miniklerin sana ahirette şefaatçi olacaktır. Şimdi doya doya ağlamaktan, burada içini dökmekten çekinme, çekinme ki kolay atlatabilesin. Allah yardımcın olsun, sabır versin şimdi sana. Sonrasında da hayırlı mucizeler yollasın