Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
bebeğini tabiki seviyor.yazmış zaten nasıl sevdiğini.konu tam olarak alışma süreci orda sıkıntı var.onun dışında sevgi ve annelikle ilgili sıkıntı yok.Lohusa sendromu yaşamayan yok mu yaaHerkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
bebeğini seviyordur da bağ kurmamıştır henüz belki bilmiyorum. İletişim kuramadığı için bebek kapalı kutu gibi yeni doğduğunda. Bir de aslında lohusa sendromu uykusuzluktan dolayı gelişen bir şey bence 2 gün uyusuz kalsak insanlıktan çıkmıyor muyuz? Çocuktan önce sabah 7 de kalktım diye nemrut ve mutsuz gezdiğimi hatırlıyorumLohusa sendromu yaşamayan yok mu yaaHerkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
ben ilk çocuğumda yaşamadım lohusa sendromu çok şükür kiLohusa sendromu yaşamayan yok mu yaaHerkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
Size helal olsun diyorum..ne kadar güçlü bir kadınmışsınız.. maşallah mutluluğunuz daim olsun inşallah..Böyle şımarık konuları gördükçe sinirlerim bozuluyor .
Ben doğum yaparken aynı anda ölü doğum yapan biri vardı..
Bebeği son haftasında ölmuş karnında..
Çektiği doğum açısı,kucağına verilen ölü bebek..onlarca yaptığı bebek hazırlığı..dolu dolu süt olan goguslerinin açısı ile eli boş döndü kadın cağız..
Ben 10 günlük bebeğime ev sahibim eve ben oturcam taşının diye hir gür çıkarması ile ameliyatli halimle ev toparladım..
Başımda kayinvalide yoktu çünkü o sıra eşimle kavga ediyorlardı ve bebeği görmeye dahi gelmemislerdi.
Annem vardı yanımda..
Ben mecbur 15 günlük bebeğime çıktım annemle İstanbul'a gittim eşim tek başına şehir dışına ( atandığım yere) ev taşıdı.
Maddi manevi çökmüştük.
Annemin evinde o dönem kombinler bozuktu,ablamın evi tadilatliydi..
Kalabalık bı halde bı odada hepimiz kalmak zorundaydik.
2 yeğenime küçüktü..bağırış cagiris sesleri bı yandan bebeğim çok küçük.
Eşim uzakta.
Atandığım yerde bebeğime kim bakacak soruları yüzünden sürümde kesildi üstelik.
Bunların hepsi geride kaldı şükür.
Atlattık.
Şimdi düzenli bı hayatımız var.
Ama halimize sukretmeyi öğrenin .
Açtığınız her konu bebek üzerine.
Ben bebeğinize çok açıyorum.
Ona iyi bı anne olacağınıza hiç inanmıyorum..fazla bencil geliyorsunuz..
Rahatlık canınızı batıyor gibi.
Lohusa depresyonu adı altına altına siginip bu tarz melonkiliye girenleri o yüzden hiç anlamiyorum
EDT,2 aylıkken mecburen doğuya gelip ise başladım..İstanbul'dan uçakla geldim aralık ayiniayinin soğuğunda.
Ve kimim kimsem yoktu bu şehirde..eşim yanıma 7 ay sonra geldi.
Tek başıma ayaklarının üzerinde durdum hem bebeğimi büyüttüm hem işime gittim hem evin babası oldum yanlız kaldım aylarca.
Biraz kendinizden zor hayatları düşünüp motive olun.
Üstelik evliliğinin 4 .yılında anne oldum.
Bizde eşimle çok gezdik ve huzurlu keyifli bir evliliğimiz var şükür.
O günleri bende özlüyorum ama asla geri dönmek istemiyorum .
Sebebi ise kızım..
Öncelikle belirteyim arkadaşı yargılamak amaçlı yazmadım. Henüz annelik duygusunu bilmiyorum ve haliyle merak ediyorum. Şuan karnımda 3,5 aylık bebeğim ve şuan annemin benden daha çok sevdiğini hissediyorum. Eşim de isteyerek baba oldu ama o da tam olayın farkında değil. Yani öyle göbüşüyle aşk yaşayan bir anne değilim haliyle doğunca ne hissedicem merak ediyorum.bebeğini tabiki seviyor.yazmış zaten nasıl sevdiğini.konu tam olarak alışma süreci orda sıkıntı var.onun dışında sevgi ve annelikle ilgili sıkıntı yok.
sende bir anne adayı olduğu için yazdım.tırstım demişsin ya o açıdan yazdım.ama olumsuz anlamışsın sanırım yorumumu.Öncelikle belirteyim arkadaşı yargılamak amaçlı yazmadım. Henüz annelik duygusunu bilmiyorum ve haliyle merak ediyorum. Şuan karnımda 3,5 aylık bebeğim ve şuan annemin benden daha çok sevdiğini hissediyorum. Eşim de isteyerek baba oldu ama o da tam olayın farkında değil. Yani öyle göbüşüyle aşk yaşayan bir anne değilim haliyle doğunca ne hissedicem merak ediyorum.
Konuya gelirsek, "Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor." bana çok sevgi sözcüğü gibi gelmedi. Biraz daha "ya ben hayvanları seviyorum aslında ama uzaktan seviyorum, evimde kalan yemeklerle de besliyorum yani cani değilim ben" diyen arkadaşlarıma benzettim. Hayvan benzetmesinden yanlış anlaşılmaz umarım, hayvansever olduğum için insanlar bana karşı genelde böyle savunur.
sonrası kolay oluyor.benim öyle olmuştu ikincideben ilk çocuğumda yaşamadım lohusa sendromu çok şükür ki
ama şimdiki hamileliğim ilkine göre daha zor geçtiği için sonrasından korkuyorum açıkcası, çok planlı bir hamilelik de değildi alışmam zaman aldı hamileliğime inşallah sonrası kolay olur
Benim bi arkadaşım da anlatmıştı bebeği kolik bebekmiş. Bakmışlar bu kafayı tırlatacak, annesi gelmiş, bakıcı tutmuşlar geçmişbebeğini seviyordur da bağ kurmamıştır henüz belki bilmiyorum. İletişim kuramadığı için bebek kapalı kutu gibi yeni doğduğunda. Bir de aslında lohusa sendromu uykusuzluktan dolayı gelişen bir şey bence 2 gün uyusuz kalsak insanlıktan çıkmıyor muyuz? Çocuktan önce sabah 7 de kalktım diye nemrut ve mutsuz gezdiğimi hatırlıyorum. 3. 4. günden sonra en kötü 1 haftadan sonra psikoloji kalmıyor normal olarak :).
inşallahhsonrası kolay oluyor.benim öyle olmuştu ikincide
ben de senin yanlış anladığını düşündümsende bir anne adayı olduğu için yazdım.tırstım demişsin ya o açıdan yazdım.ama olumsuz anlamışsın sanırım yorumumu.
yaşamayanların da olduğuna sevindim en azındanben ilk çocuğumda yaşamadım lohusa sendromu çok şükür ki
ama şimdiki hamileliğim ilkine göre daha zor geçtiği için sonrasından korkuyorum açıkcası, çok planlı bir hamilelik de değildi alışmam zaman aldı hamileliğime inşallah sonrası kolay olur
Lohusa sendromu bebeğini sevmemek değil ki yetememek korkusu.herkes lohusa sendromu olmuyor elbette.buraya olanlar yazmış.genelde ilk bebekde olur ikincide bilirsin geçeceğiniLohusa sendromu yaşamayan yok mu yaaHerkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
Rabbim inşallah tekrar sağlıkla hayırlısıyla bi evladınız olmasını nasip eder..20 gün önce gebelik zehirlenmesi yaşadım yüksek tansiyon yüzünden 30+4de doğuma alındım bebeğim iki gün yaşadı ben iki gün yoğun bakımda kaldım odada üç gün kaldım şimdi hala dikiş yerlerim ağrıyor böbreklerde kalıcı hasar bıraktı tansiyonym kontrol altına alınmaya çalışılıyor ama tek şey isterdim bir kere kucağıma almayı olmadı kısmet değilmiş o yüzden çok sarıl çok kucakla bebeğini ve benim için öp onu minik ayaklarından
Evet herkes yapı olarak anaç olmuyor maalesef.Bir iki gün yorgun olursun hasta olursun birinden yardım istersin anlarım ama ben sabaha kadar fosur fosur uyuyum oyuncak bebek gibi sadece seviyim, oynayım bakıcının kucağına atıveriyim.Annelik fedakarlık ister.O kadar kolay olsaydı doğuran herkes anne olurdu yetiştirme yurtlarıda çocuk dolu olmazdı zaten.
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?