- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.572
- 598
Herkes mükemmel anne,fedakarlıkta zirve.Tabi anneligin kitabini siz yazdiniz zaten...
Herkes mükemmel anne,fedakarlıkta zirve.
Herkesin kafasında bir anne modeli var ve o ideal,diğer tüm anneler de ona uymalı.
Anne olmak istememek de neymiş?
Dünyadaki en kutsal duygu.
Yaşın 35 çocuk düşünmüyorsun, cık cık cık,
5-6 yıl sonra istersin ama Allah vermez,
bu dediğimi unutma.
Bebeğini küçükken bakıcıya bırakıp işe gitmekte neymiş?
Olmaz,yasak,yurt dışında öyle yapmıyor kimse,hem ben pedagogum, izin vermiyorum bırakamazsın, canavar mısın sen?
Bebeğime bakmak,uykusuz kalmak beni zorluyor,kendime zaman ayıramıyorum.
Aaa olur mu hiç öyle şey?
Ne şükürsüzsün,kıymetini bil evladının.
Yıllarca çocuk sahibi olmaya uğraşanlara ayıp oluyor hem.
Lohusa sendromunda olabilir miyim?
Öyle bir şey yok ya, uyduruyorlar,
şımarıklığın adı depresyon olmuş.
Güzel ülkemin, güzel kadınları...
Öncelikle hayirli olsun bebeginiz. Lohusasınız, hassasiyetiniz var şu sıralar anlıyorum. Fakat lütfen yanlış anlamayın ama ben sözlerinizle sizi biraz acımasız buldum. Yani bütün bunları hissetmek için bile 2 hafta çok kısa bir süre. Evet tüm düzen değişiyor. Doğumdan önce tahmin edemiyorsun tüm düzeninin değişeceğini. Fakat herşey bir yana, dünyanın en güzel şeyine sahip olmuşsunuz. Her anne bu zorlukları yaşıyor. Fakat ilk kez sizin kadar negatif konuşanını duydum. Mutlaka geçici bir durum. Lohusalıkta istemsizce böyle hissediyorsunuz. Ama kendinizi güzel yönlerini düşünmeye zorlayın. Çünkü bu şekilde hem siz olumsuz etkilenirsiniz, hem de bebeğiniz. Umarım çabuk toparlarsınız.Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Ben 50 gunlukken biraktim ve canavar da degilim. Sozlerinize dikkat edin! Ben tatile yada eglenceye gitmiyorum,bebegimin gelecegi icin calismaya gidiyorum. (Burda bebegini evde birakip gitmek zorunda kalan annelere canavar diyen bir canavar var)
Allahim yarabbim, inşallah abartili birsey yoktur ama boyle erkekler baba oolmamali, herkes cocuk yapmasinSevgili Koalina, onceki konularina biraz baktim senin ve esinin cocuk mevzusuna bakis acisini biraz daha anlayabilmek adina.
Birkac sene once esinin, yegenlerine sus g.zekali dedigini, eger ilerde bi cocugunuz olur ve de aglarsa agzina corap tikayacagini soyledigini, evdeki kusunuz tvye ciktiginda ona bir seyler firlattigini ve cok kizdigini soylemissin.
Bu tur tavir ve sozleri devam ediyor mu? Ya da hamile oldugunu ogrendiginde sana daha onceki saka olarak soyledigindeki hamileysen eve gelmem gibi bi tavir gosterdi mi sana?
Bebege alisma surecinde eslerin birbirine destegi cok onemli cunku. O yuzden soruyorum.
Evet. Ben de eski konularini okuyunca cok sasirdim.Allahim yarabbim, inşallah abartili birsey yoktur ama boyle erkekler baba oolmamali, herkes cocuk yapmasin
Yeni Doğum yapan arkadaslarıma verdiğim tavsiye ,en azından ilk bir ay yatılı bakıcı alın . O zaman benim taşlanmam lazım ,ne biçim anneyim ben :)Gece bile mi??? Sabahin köründe işe gidecek birinin gece ayakta kalmasi anneligine annelik eklemiyor.
Uykusuz işe gidip yorgun gelen bir anne mi cocukla daha iyi iletisim kurar yoksa uyumuş ve dinlenmiş bir anne olarak mi daha faydali olur cocuga?
Kendini en çok parcalayan en çok anne en super anne kafasini yasiyorsunuz... Cocuk gayet iyi buyudu. :))) Siz kendinizi parcalayin elbette, en iyi anneler.
Ek olarak, Koalinanin kendini aciklama geregi hissetmesi ne kötü. Sanki attim cocugu bi kenara ilgilenmiyorum alisamadim demiş gibi yorumlar gelmiş.
Koalina kuşlarina da özenli bakan bir insandi arada sikayetlensede :)))
Bebegine özen gostermeyecegini, ilgilenmeyecegini hic dusunmedim konusunu okurken.
Ilgilenmeyip kenara atan biri devamli bunu dusunup konu acmazdi zaten süper anaç ve fedakar analar....
Hayirli olsun, ozgurlugume duskunum diyenler 40 dan sonra nasıl hamile kalinir derdiyle uğraşıyor.
Yaslanip cevrende kimse kalmayincahayatin ne anlami varki. Oysa torunlar çocuklar bence gercek mutluluk, umarim cabuk anlatirsin.
Nankörluk oluyor biraz bu tarz dusunce bence, saglikli bir bebekten daha buyuk ne mutluluk olabilir...kiymetini bil
Bu yaşadıklarının hepsi normal şeyler unutma zamanla bebeğine adapte olacaksın hormonların seviyesinden kaynaklı da olabiliyor evet eski günler gibi olmuyor ama bebeğiniz büyüdükçe ve size tepkiler vermeye gülümsemelere başlayınca ona biraz daha ısınıyorsunuz yaşadıklarınızın hepsi normal ilk anne olan her kadının yaşadığı hislerSelam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Ama hayat böyle geçmez ki .Ben ikiz annesi olarak tek bebek büyütmenin ne kadar da kolay olduğunu düşünüyorum.Herşeyi 2 kez hatta defalarca yapmıyorsun.O yüzden korkulacak bir şey yok.Eşinle mutluysan en güzeli çocuklu ev.Biz eşimle çocuklar için 2 yıl ayrı odalarda yattık sırf onlar birbirini uyandırmasın diye.Çok sabır isteye süreçlerden geçtik ama hepsi geçecek hemen büyüyorlar ki zaten.Korkmayın derim zaman çok çabuk geçiyor yaş ilerleyince insan daha sabırsız ve çabuk yoruluyor34 yaşımda 5 yıllık evli ve bu korkular yüzünden çocuk yapamayan biri olarak, kararımın doğru olduğunu okuduğum bir konu olmuş, teşekkürler. Size de sabırlar diliyorum, herkes bir şekilde yıllar içerisinde alışıyor öyle görüyoruz umarım sizin de uzun sürmez.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?