- 27 Şubat 2018
- 1.514
- 3.919
- 133
- Konu Sahibi mervecaglarr
-
- #41
Genelde evlilikten canı yananlar mutsuz olanlar bu soruyu sorar size sizinde yanmanızı ister o yüzden hiç kulak asmayın vakti zamanı gelince evlenirsiniz deMerhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..
Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..
Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.
Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..
Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
Ekşideydi sanırımHiç de geç kalmış değilsin. Bunu söyleyenler evli ise evliliklerinde mutlu değillerdir diye düşünüyorum. Yoksa kimse birine böyle bir laf sokma ihtiyacı duymaz.
İşte toplum baskısı diye buna diyoruzMerhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..
Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..
Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.
Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..
Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
2021 yılında neden hala evlilik “erişkin olmanın” ya da “yaşamanın” bir basamağı olarak görülüyor anlamıyorum. Bakın hayatınızın tamamını geçirebileceğinizi düşünecek kadar sevdiğiniz ve güvendiğiniz bir insanla evlenmek güzel bir şey olsa gerek fakat evlenmemek de kötü bir şey değil. Evet toplum bu gerçekleri anlamaktan hala çok uzak fakat hayatınızla alakalı bu kadar kişisel bir yorum yapacak kadar hadsizleşen insanların karşısında utanıp ezilmenizin toplumun değil sizin zihniyetinizle ilgisi var. Evlenmediyseniz karşınıza düzgün bir kişi çıkmamıştır ya da bir kere geldiğiniz bu hayatı yalnızca kendinizle paylaşmak istemişsinizdir kime ne? Kimseyi ilgilendirmez. Kendinizi üzmeyin her zaman hayırlısını dileyin Rabbim gönlünüze göre versinMerhaba hanımlar kimi sevse hevesi kusrağında bırakılmış, psikolojik şiddet görmüş, maddi manevi sömürülmüş, cinsel obje olarak görülmüş, kendisine bu şekilde yaklaşılmasına izin vermediği için de terk edilmiş, aşktan yana yüzü gülmemiş bu sebeplerden ötürü de bir türlü evlenememiş biriyim..
Bugün bir işe başladım herkes tanışırken konu yaşa geldi sordular 33 dedim herzaman karşıma çıkan insanlar gibi onlarda hiç göstermiyorsun şoku yaşadılar (minyon tipliyim 25 falan görünüyorum) peşinden gelen "-evli misin?" sorusu hayır dediğimde "-geç kalmışsın" lafı..
Nezaman bir işe veya ortama girsem bu sorularla muatap oluyorum. Buyüzden insan içine çıkmakta istemiyorum. Kendimi bir kusur işlemiş gibi hissediyorum. Bekar olmaktan utanıyorum. Her daim buyüzden başım önde. Normal insanlar evlenip doğuruyor sanırım zira girdiğim her ortamda bu yaşta bekar bir tek kendimi görüyorum.
Herkes eşlerinden, çocuklarından bahsederken ben telefonumla oynuyorum kendimi uzaylı gibi hissediyorum. "-Benim bu dünyada ne işim?" var diye sorguluyorum. Şimdi diyeceksiniz tüm bunlar hayatında bir erkek olmadığı için mi elbette hayır tüm bunlar neden numune gibi girdiğim her ortamda tek bekar olarak benim sivrildiğim ve bu bana bir sorunmuş hissettirildiği için..
Açıkçası içimde öyle evlenme hevesi falan da yok ama toplum baskısı ve ebeveynlerin kaybından sonra bu hayatın yükünü tek başıma nasıl omuzlayacağım kaygısı bana bunu düşündürüyor.. Bu hayat böyle tutunacak kimse olmadan geçer mi ve bir ömür bu evlimisin sorusunu yanıtlarken yaşadığım ezikliğimi yaşayacağım diye kara kara düşünüyorum..
Burada bile evlenememekle ilgili konu açanlara baskı mevcut. Çevreni değiştir, sosyalleş, arkadaşın akraban yok mu, ortamlara git çık gibi tavsiyeler veriliyor. Öyle de bulabilirsin bulamaya da bilirsin. Bende 33 te evlendim öncesinde deli gibi bir aktif hayatım vardı klüpler geziler şu bu. 5-6 yıl önce tanıdığım bir adamla evlendim. Bekar zamanlarının tadını çıkar gez toz flört et diyince kabahatli oluyorum. Elbet birgün istersen olur kimse bekar kalmaz gözünü kapatır önüne ilk gelenle evleneceğim der evlenirsin. Evliliğinde kendine göre zorlukları kolaylıkları var bunuda göze alacaksın.Yok artık yahu ne utanması ! Neden bu kadar özgüvensizsiniz , birazcık kendinizi sevin . Etraftaki hadsiz insanları umursamayın , gereken cevapları verin . Evlilik önüne ilk gelenle olmaz ki . Gerçekten anlaşılıp sevilen , güvenilen kişiyle olur .
34 üm de evlendim . O zamana kadar böyle zırvalayanlara ya gülüp geçtim , ya evlenmeyi düşünmüyorum dedim ya da gayet sert tepkimi verdim . Eşimi bulamasaydım da evlenmezdim .
Bazen karşınıza doğru insan geç çıkar , bazen ikinci denemede çıkar , bazen de hiç çıkmaz . Elalemin laflarına bakarsanız yanlış ilişkiler yaşarsınız .
Bende pes etmıorum ama basarısızlıklar oluyor .Insan tukenıyor .Hal kalmıyorÖyle olsa ben erkek ırkından nefret ederdim. Gözümü açtığım, 15 senemi paylaştığım eşim tarafından ihanetle terk edildim. Ama benim hep inancım vardı. Ben iyiysem mutlaka bu dünyada en az ben kadar iyi erkekler de vardır dedim. Boşandıktan sonra 1 sene depresyondayım. Daha sonra yavaş yavaş hayata dönmeye başladım ve çabaladım. Yeniden birine kendimi açmayı, güvenmeyi denedim. Yine başarısız beraberliklerim de oldu ama hiç pes etmedim. "Bu hayatın bana mutluluk borcu var" dedim. En sonunda bana değer veren bir erkekle yeniden başladım. Tabii ki bu evliliğimde toz pembe değil ama kendime hayat arkadaşı buldum. Hayatımda yaşamadığım duygular yaşıyorum. İçimde minik bir bebek büyüyor.
Şimdi burda yanlış anlaşılmak istemem. Evlilik, Çocuk başarı değildir. Bazı kadınlar özgür olmak ister. Kariyerine odaklanır. Onla mutlu olabilen kendi seçimidir. Benim hayattan beklentim şu an yaşadığımdı. Allah herkesin kalbine göre versin.
Evlenmek isteyen ya da anne olmak istedigini ama kimseyi bulamadigini bu yuzden evlenmek istedigi halde evlenemeyen birine yaşı da 35 yukarısıysa amann ne evleneceksin gez toz denilince abes kalıyor. O yüzden elestirilmissindir. Demek ki yeterince gezmiş bekarligin tadini da cikartmistir ki artık evlenmek istiyor.Burada bile evlenememekle ilgili konu açanlara baskı mevcut. Çevreni değiştir, sosyalleş, arkadaşın akraban yok mu, ortamlara git çık gibi tavsiyeler veriliyor. Öyle de bulabilirsin bulamaya da bilirsin. Bende 33 te evlendim öncesinde deli gibi bir aktif hayatım vardı klüpler geziler şu bu. 5-6 yıl önce tanıdığım bir adamla evlendim. Bekar zamanlarının tadını çıkar gez toz flört et diyince kabahatli oluyorum. Elbet birgün istersen olur kimse bekar kalmaz gözünü kapatır önüne ilk gelenle evleneceğim der evlenirsin. Evliliğinde kendine göre zorlukları kolaylıkları var bunuda göze alacaksın.
Hayır evlenmek isteyen deneyip deneyip olmayan ama anne olmak istediğinden filan bahsetmeyen birine tadını çıkar dedim yanlış yorumlamayın lütfen. Şöyle söyleyeceğim; peki o zaman 35 yaş üstü bir insan gezip tozmuş tadını çıkarmışsa belli bir sosyal ortam ve çevrede edinmiş olması gerekir değil mi. Eee öyle de olmuyorsa nasip kısmet demek daha mantıklı. Size iyi forumlar.Evlenmek isteyen ya da anne olmak istedigini ama kimseyi bulamadigini bu yuzden evlenmek istedigi halde evlenemeyen birine yaşı da 35 yukarısıysa amann ne evleneceksin gez toz denilince abes kalıyor. O yüzden elestirilmissindir. Demek ki yeterince gezmiş bekarligin tadini da cikartmistir ki artık evlenmek istiyor.
Evlenmek isteyen birine gez toz demektense çevreni değiştir, sosyal ortama gir demek daha mantıkli.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?