Ben bu duruma nasıl alışıcam :(

Maalesef tayinli bir işi yok eşimin. Ben atansam bile en sonunda eşimin işi burada olduğu için tekrar buraya gelmem gerekecek
 
Ben aşırı hassasım deyip durumu normalleştiremezsiniz ama. Gerekirse profesyonel yardım alıp çözmelisiniz.
 
Benimde kızkardeşim yurt dışında çocuğu oldu annem gitti tek o da hasret çekiyor ve tek başına sadece eşi var bebek büyütüyor. Gel diyoruz psikolojik olarak hazırlanmam lazım orada ki duygularım başka oluyor tekrar eve dönünce de etkisi sürüyor diyor. Her gün bı kaç kez görüntülü konuşuyoruz .2 yıl oldu orada önceden kapatıp telefonu ağlardım diyor. Şimdi öyle güzel başetti ki benden bile becerekli oldu ( Ben 20 yıllık evliyim).
Siz de bu duygular gelince etkisinden çıkmaya çalışın. Evinize hayatınıza odaklanın burada da yeni anılarınız olucak. Her şey gönlünüzce olsun
 
Maalesef tayinli bir işi yok eşimin. Ben atansam bile en sonunda eşimin işi burada olduğu için tekrar buraya gelmem gerekecek
Kaç saatlik mesafedesiniz aileniz ile? Eşiniz esnaf falan mı, bence bi orta yol bulmanız gerek. Aitlik duygusu olmadan hayattan tadda alamazsınız ki, çocuğunuz olunca hele git gel daha zor olacak. Benim bi arkadaşım yapamadı yani aradan kaç sene geçti çoluk çocuk oldu ama mutlu olamadı ve döndü memleketine (memleketi karadenizdeydi, evlendiği yer batıydı)
 
Ben başka ülkeye geldim, ailem hiç gelmiyor, ben de senede 1 gidip 2 ay falan kalıyorum. Doğrusu hiç öyle özleme halim olmadı, Anne babamı özlüyorum sadece onlarla da her gün konuşuyorum, haberim oluyor, tabi görmekle yanlarında olmakla aynı değil ama idare ediyorum. Kendinize meşgale bulun belki boşluktan dolayı böylesiniz, ya da belki evliliğinizde sorun var aslında bekar dönemlerinizi özlüyorsunuz.
 
Kocanızla vakit geçirmek, evliliğin tadını çıkarmak, eşinizle gezip tozmak varken böyle memleket hasreti çekmeniz garip geldi. Sanki evliliğinizde pek mutlu değil gibisiniz.
Siz ne aileye ne taşa toprağa özlem duyuyorsunuz. Siz bekar hayatınızı özlüyorsunuz, evliliğin sorumluluğu olmadan yaşamayı, kocanız olmadan bir hayatı.
Evliliğinizle ilgili ne gibi sorunlarınız var ?
 
ben de memleketim dışında bi yerde yaşıyorum. ilk zamanlar çok özlüyordum hem ailemi hem de doğduğum büyüdüğüm yeri ama artık yeteri kadar özlüyorum. zamanla alışırsınız. özellikle çocuk olduktan sonra özleminiz baya hafifler. şu an yaşadığınız yere kök salmanız gerek özellikle.
 
Merhaba,

Bende ailemden ilk ayrılmam üniveriste nedeniyle oldu. Babam olmadığı( 1 yaşındayken vefaat etmiş) için anneme aşırı aşırı düşkünlüğüm vardı. Şöyle söyleyim ayrı odam bile yoktu annemle beraber aynı odada yatakta yatardık. ve şehir dışında bi üniversite kazanınca gitmek durumunda kaldım. Gelmez diye yazmıştım ve geldi.. Her neyse Okuyacagım şehire yerleştim fakat içimde oyle bir pişmanlık özlem var ki ağlamaktan hiç bişeye adapte olamadım. Okumayacagım ben diye kaç defa valizi toplayıp döndüm annem hakkımı helal etmem diye geri yolladı. Telefonda annemle bile konuşamazdık ağlaşmaktan. Bazen telefonda dayanamayıp bulduğum ilk biletle memlekete giderdim. 6 saatlik yolu günü birlik gidip gelmişliğim var... Ah o yollarrr ah o otobus vedalar dönüş zamanı içimde oluşan boşluk hissi... Hele ki gidemediğim zamanlar yolda sokakta insanları yakınlarıma benzetmeler.... Hayat insanı bi telaşın içine alıyor, bi güruh var kapılıp gidiyorsunuz, ve alısıyorsunuz. ( okul bitince dönmedim çalışma hayatına başladım sonra evlendim hala aynı şehirdeyim) Gurbette olan tek kişi siz degilsiniz binlerce insan gerek işi gerek evliliği birçok nedenden dolayı memleketinden uzakta yani tek size özgü bir özlem degil bunu bu şekilde değerlendirmelisiniz.

Yaşadığınız şehre ayak uydurmalı sizi içine çekmesine izin vermelisiniz, Sürekli mukayeseler alışma sürecinizi etkilerecektir. Zamanla bu duyguları daha az hissedeceksiniz yine özleyeceksiniz ama bu kadar yönetilemez olmayacak. Şuan emekli olsak memlekete döner toprakla uğrasırız demi hayalleri kuruyoruz gülüyoruz hayat kim bilir ne getirecek önümüze. Annem yanıma geldiğinde uzun kalır döndüğünde üzülürüz evde bi boşluk hissi olur, güzel bi yemek hazırladığımızda kardeşlerim yeğenlerim burda olsun isteriz içimiz burkulur, herkes bi araya toplanır gideceğin günler olur gidemeyecegin günler olur mahrum kalırsın, Annem derdi ki 'ah yavrum yerinizde sağ olun varsın görmeyelim yel essin kokunuz gelsin' hayat devam ediyor etmek zorunda. Eğer çalışmıyorsanız vaktiniz daha cok oluyor ve ister istemez bu konuları düşünüp içinizdeki duyguları alevlendiriyorsunuzdur. Bi meşguliyet bulmak veya calışmak çevre edinmek olduğunuz ortama adapte olmakta faydası olacak hemde sizi meşgul edecektir.

Açıkçası hayata tutunma çabası hayatta kalma zorunluluğu bi işim olsun mesleğim olsun aman yuvam olsun şartlarım iyi olsun etrafımada faydam olsun diye uğrasırken tüm memleket ve kişi hasretlerini hasretleri törpülüyor.
 
canım çok içten ve güzel anlatmışsın, yazdıklarını okurken gerçekten hissettim o burnunun direğini sızlatan özlemi… ve asla olgunlaşmamış falan değilsin, bu çok insani bir durum. yeni bir hayat kurmak, evlilik, şehir değiştirmek derken insan bazen içindeki o özlemi bastıramıyor. bu kesinlikle zayıflık değil. sen sadece ait hissettiğin köklerinden uzak kaldın. bu kolay değil ama geçici. zamanla yeni yaşadığın yer de sana tanıdık gelmeye başlayacak. sokaklar, marketler, insanlar. ama bu, aileni özlemeyeceğin anlamına gelmiyor. sadece o özlemi yönetmeyi öğreneceksin. mümkünse ara ara kısa da olsa git, seslerini duy, kokularını al. bazen sadece bir telefon görüşmesi bile insanı toparlıyor. ama şunu unutma: sen ailenden uzak değilsin, sen onlara bağlısın. ve bağlılık mesafe tanımaz. çok normal hissediyorsun. bir gün dönüp buraya yazacaksın “özlüyorum ama artık ağlamıyorum” diye… sabret
 
İzmir’den İstanbul’a evlendim. İlk bir sene açıkçası bayağı bocaladım. Ama bir sabah gözümü açtım ve içimden "Burası artık benim evim" dedim. Şimdi ise İzmir’e ailemin yanına gittiğimde, dönüş zamanı gelince “Hadi ben gidiyorum, evimi özledim” diyorum. :)


Aslında fark ettim ki; sen hâlâ evinin değiştiğini kabul edememişsin, yeni yaşam alanını içselleştirememişsin. Bunu çözmen gerek.


Eşim bana her zaman “İstediğin zaman ailene gidebilirsin” dedi. O yüzden başta çok sık gidip geldim ama zamanla bu azaldı. Hiçbir zaman bir kısıtlama olmadı. Ve ben de yavaş yavaş alıştım. Sonra kendime şu bakış açısını kazandırdım:
İzmir, nefes aldığım, tatil yaptığım, ailemi gördüğüm şehir. Ama asıl evim İstanbul.
Bunu kendine aşılarsan, içindeki sıkıntı da zamanla azalacak. :)
 
Kardeşiniz için de çok zor olmuştur zamanla her şey daha iyi oluyor zaten. İlk evlendiğim zamanlar eşim uyuduktan sonra ben hüngür hüngür ağlardım. Şimdi o zamana göre çok daha iyi durumdayım ama çok özlüyorum yine de eminim çocuğumuz falan olsa daha çok alışıcam. Ancak annem babam orada yalnız. Akrabalar var neyseki onlarla görüşüyorlar ama ben tek çocuğum bu yüzden de gözüm arkada kalıyor bir de bu var
 
Ben aşırı hassasım deyip durumu normalleştiremezsiniz ama. Gerekirse profesyonel yardım alıp çözmelisiniz.
Elbet herhangi bir şey için yardım alabilirim bunda sorun yok. Ancak memleketi çok özlemenin bu kadar büyük bir problem olduğunu düşünmüyorum ya. Çok seviyordum çünkü memleketimi, oradaki evimi ve ailemi. Evet evlenmeden önce bu denli özleyeceğimi düşünmedim. Ama zormuş yaşayınca gördüm. Hele ilk evlendiğim zamanlar çok daha kötüydüm şimdi yine iyiyim ancak özlem var elbet bu da anormal bir durum değil bence
 
10 saat var ve evet eşim esnaf buradaki işini asla bırakmaz ki
 
Ya bu konuda herkes farklı oluyor işte. Kuzenim mesela o da uzağa evlendi ama sıkıntı yaşamıyor. Ben anneme ve evime çok bağlıydım. Bu konuda daha çok zorluk çekiyorum. Bekarlık zamanlarımı özlemek değil eşimi de çok seviyorum iyi ki evlenmişim diyorum şükür bir problemimiz yok sadece ailemi ve memleketimde ki evimi çok özlüyorum
 
Ya bu konuda herkes farklı oluyor işte. Kuzenim mesela o da uzağa evlendi ama sıkıntı yaşamıyor. Ben anneme ve evime çok bağlıydım. Bu konuda daha çok zorluk çekiyorum. Bekarlık zamanlarımı özlemek değil eşimi de çok seviyorum iyi ki evlenmişim diyorum şükür bir problemimiz yok sadece ailemi ve memleketimde ki evimi çok özlüyorum
 
İnanın herhangi bir sorunum yok eşimi çok seviyorum o da beni çok seviyor. Geziyoruz tozuyoruzda. Tabi o zamanlar bunları düşünmüyorum. Öyle boşta kalınca bazen dank ediyor aklıma ailem memleketim falan. Anneme çok düşkünüm ve oradaki evimi çok seviyordum. Şimdi yaşadığım yer çok kalabalık merkez biraz da bundan kaynaklı sanırım
 
Herkes çocuktan sonra değişir diyor bakalım görücez
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…