Canım benim o zaman tek çare alışmanın yollarını aramak. Bence en güzeli çalışmak, insan çalışırken öyle bi rutini telaşı oluyor ki hayat akıl gidiyor. Bebek diye çok yorum gelmiş ama katılmıyorum, kendini hazır hissetmezsen aileden uzakta bebek büyütmek çok zor. Sağlam olan bile bi sarsılıyor. Sen arkadaşlıklar kurmaya, eş dışında bi çevre edinmeye bak bu çok iyi gelicektir.10 saat varve evet eşim esnaf buradaki işini asla bırakmaz ki
Aynı durumu yurtdışında yaşayan biriyim. Bazı sokaklardan geçmek istiyorum.normalde insanlar taşı toprağı özlemez diye yazılmış ama özlediğim o taş topraktayken hissettiğim duygu. Mesela lisede dershaneye giderken geçtiğim sokaktan geçmek istiyorum. Herhangi bir çözüm fikrim, önerim yok. Kelin ilacı olsa kendi başına :))Öncelikle merhaba. Belki bu söylediklerimi okuduktan sonra beni olgunlaşmamış görebilirsiniz çok hassassın diyebilirsiniz. Am bu konuda elimden gelen bir şey yok. Ben memleketimden uzağa evlendim. Daha önce de konu açtım ve baya linçleyen oldu neden ailenden uzağa gittin bilmem ne diye. Lütfen bu sefer linçlemeden çözüm önerileri sunar mısınızbir insan bazı şeyleri yaşamadan inanın ki bilmiyor. Ben evleneli bir yıla yaklaştı. Memleketime en son iki ay önce gittim bir dahaki gidişime 2 ya da 3 ay var. Önümüzdeki ay ailem gelecek inşallah. Ama öyle memleket hasreti var ki içimde. Sanki göreli iki ay değil bir yıl geçmiş gibi. Ailemi ayrı özledim memleketimi ve oradaki evimi ayrı özledim. Bir de ben memleketimde ki evimde çok huzurlu mutluydum. Eğer problemli bir ev olsaydı belki bu derece özlemezdim. Öyle zor geçiyor ki zaman. Sen gidemesen de ailen gelir diyenlere ayrı sinir oluyorum etrafımda. Evet ailemin buraya gelmesi çok güzel özlem gideriyoruz onları görüyorum falan ama memleketime de ayrı bir hasret çekiyorum. Yakında değil ki sık sık gideyim. Çocuk olursa nasıl giderim diye şimdiden dert edindim. Diyorum ya millet sen gitmezsin ailen gelir diyor hepsine ayrı sinir oluyorum beni anlamıyorlar. Arkadaşlar bazı akrabalarımla sorunlarım vardı kendimi kötü hissettim durumlar vardı o yüzden dedim belki uzaklaşmak daha iyi olur diye. Aslında bir açıdan iyi oldu ancak bir açıdan da bu kadar özleyeceğimi inanın bilmiyordum ayrıca şunu da söyleyim şu an yaşadığım şehri seviyorum eşimi de seviyorum bu konuda hiç sıkıntı yok. Ben sadece bu özlem meselesine nasıl alışıcam ailem memleketim burnumda tütüyor rastgele bir sokağı bile aklıma gelince oturup ağlayasım geliyor
bebek olunca annemin evinden çok dönmek istemedim yalan olmasınBenim daha bir yıl bile olmadı belki de zaman her şeyin ilacıpeki bebeğiniz olunca daha da eşinize ve bebeğinize bağlanıp anne babaya özlemi arka plana attınız mı? Herkes bebek olunca durum değişir diyor da sormak istedim
Sizin özlediğiniz şey bekarlık olabilir mi aile evindeki rahatlık falan kendi evinizdeki sorumluklar yoruyor mu acaba
Burada da rahatım ama. Kafama göre takılıyorum. Eşim öyle takıntılı falan da değil bir şeyi yapmak istiyorsam yapıyorum istemiyorsam yapmıyorum. Onunla alakalı bir durum değil yaniSizin özlediğiniz şey bekarlık olabilir mi aile evindeki rahatlık falan kendi evinizdeki sorumluklar yoruyor mu acaba
Benim de kafamın takılı kaldığı durumlar var. Bence o da etkiliyor beni. Ailem orada yalnız ben tek çocuğum onları öyle yalnız düşününce içim acıyor13 yıl ailemden ayrı, uzak şehirlerde yaşadım özlemedim. Evlendim 30 km uzaklarındayız, acayip özlüyorum ben de, ki sizden daha çok görüşüyoruz. Zamanla alışırsınız herhalde, bilemiyorum.
Böyle şeyler bana asla koymaz derdim. Şimdi benim aileme, onların da bana ihtiyacı var. Kafamın onlarda takılı kaldığı bazı durumlar var. Sizin de öyledir belki.
Eşime bu durumu yansıtmıyorum. Eşimle maşallah diyeyim çok iyiyiz. Onunla beraberken hep pozitifim mutluyum iyi anlaşıyoruz. Sadece yalnız kalınca ara ara düşünceler aklıma vuruyor. Evlenmeyin değil de madem dayanamayacaksınız çok uzağa evlenmeyin deseydiniz bari. İki ayda bir memleketime gitsem bir derdim kalmaz. Ancak uzaktayım 6 ayda bir falan ancak gidebilirimAslında sizin gibiler evlenmemeli, anasının kucağından çıkmamalı. İnsanların vaktini de alıyorsunuz.
Yakın akrabamızın bir kızı vardı aynı sizin gibiydi. Hep hüzünlü ağlaktı kocasıyla en sonunda boşandılar.
Sonra, ailesinin yanında da duramadı. Çünkü her şey uzaktayken kıymetliymiş, güzelmiş..Bu sefer eşiyle barışmak istedi evine, o Şehire dönmek istedi eşi ve eşinin ailesi istemedi.
Neden illa memleketimi ailemi özlüyorum deyince eşimle problemlerin vardır ya da sevmiyorsundura geliyor konu? Yav özledim işte annemi babamı memleketimi evimi. Ya ben yıllarımı geçirdim orada büyüdüm. Ben tek çocuğum tüm ilgi banaydı ailemi orada yalnız bıraktım içim acıyor elbet. Herkes aynı şeyleri hissedemez kimi ailesini memleketini o kadar özlemez. Ama ben özlüyorum gayet insanı bir duygu? Ve hayır yani eşimi çok seviyorum. Hatta evlendikten sonra daha çok sevdim. Dünyanın en tatlı insanlarından biridir eşim. Aşığım eşime illa böyle mi söylemek lazımEsini gercekten sevsen, guzel bir ortaminiz olsa boyle hissetmezdin. Yeterince sevmiyosun ve iyi bir (maddi manevi) ortamin da yok sanirim. Uzucu bi durum
Bebek konusu evet devamlı bana önerilen bir şey şu an. Ve herkes dediği için yapmalı mıyız acaba diye düşünüyorum ancak kendimi çok hazır hissetmiyorum da. Aslında burada kayınvalidem var. Bir şeye ihtiyacım olsa hemen koşar gelir. Bebekten de çok iyi anlar zamanında çok araştırıp okumuş kendi küçük çocuğu da büyük değil öyle zaten deneyimli epey yani hem annem gelir hem kayınvalidem görümcem destek çıkar sağ olsunlar. Ancak bebek sorumluluğu ne olursa olsun zor. Siz deneyimlediğiniz için daha iyi bilirsiniz tabiBen bu yorumunuza katılmıyorum bebek yapmak kurtarıcı bir durum değil. Bebek yapmak için hazır hissetmeli. Aksi taktirde daha büyük psikolojik sorunlara yol açabilir. Gurbette bebek buyutmek kolay bir sey değil. Gurbette tek basima bebegimi büyütüyorum. Bunun zorluğunu en iyi ben anlarım.
Sana da tavsiye ediyorum kesinlikle bebek yapma. Bunun için hazır değilsin daha büyük sorunlar yaşarsın. S sunworyy
Zaten zamanla bu duygu daha iyi bir hale geliyor ilk evlendiğim zaman eşimden gizli gizli ağlıyordum devamlı. O da diyordu benim yanımda ağla ben seni teselli edeyim diye. Ama ben o zaman da şimdi de sadece yarısını belli ediyorum ona. Ne kadar anlayışlı olursa olsun bununla üzmek istemiyorum onu. Geziyoruz tozuyoruz kayınvalidemler sağ olsun destek oluyor onlarla da bir şeyler yapıyoruz. Yine de şanslıyım ki etrafımda iyi insanlar var. İşte keşke benimde kardeşlerim olsaydı anneme uğrayacak. Maalesef ben tek çocuğum bu yüzden de ayrı bir sorumluluk hissediyorum değişik bir vicdan azabı. Ama herkes sağlıklı çok şükür tabi. Allah annenize de sağlıklı güzel ömürler versin inşallah:)Emin ol geçer, Benim annem bi ilçede yalnız yaşıyor, 78 yaşında, İhtiyaçlarını görüyor bi şekilde hayat devam ediyor.Arada kardeşlerim gidip geliyor... İllaki çevreniz vardır hepten yalnız degildir. Şükür ki sağlıklılar özleyince gelip gidebilirler, sen gelip gidersin, Herşey zamanın esiridir. Hem evliliğin ilk yıllarını kendine zulm etmeye degmez eşine alış vakit geçir beraber gezmeye gidin yolumlarında okudum evde sevmediğin yerler varmış oraları dönüştürmeye çalış. Sınava hazırlanıyorsun vakit senin için verimli geçmeli sınavına odaklan. Ne kadar meşgul olursan o kadar kafan rahat olur. Unutmaki annelerimiz de annelerini bırakıp evlerini yuvaya dönştürdü. Sende evini yuvaya dönüştüreceksin... Eşinin ailesinin sana yakın olması çok güzel zorlandığın her konuda yardımcı olurlar, destek olurlar, Sınavına odaklan özledikçe ara hasretini gider zamanla alışacaksın. Şuan biraz daha yoğun hissediyorsun.
Çok zor olmuştur sizin için pandemi zamanı falan. Evet maalesef bu hislerim yüzünden eleştiriliyorum. Elbet geçecek evet daha bir yıl olmadı evleneli. Eminim bir yıl sonra çok daha farklı olacak her şey. Ben de isterdim ki yakın şehirlerde olalım. Ne uçak gidiyor memleketime ne hızlı trenBen de doğup büyüdüğüm yerden farklı bir yere geldim evlilik nedeniyle, sırf o ev rahatını bırakmamak için geç evlendim hatta. Yeni hayatıma alışmaya çalışırken pandemi ve şehirdışı yasakları başladı ve ben sanki sonsuza kadar anne babamı göremeyecekmiş gibi hissedip çalışmaktan kalan zamanlarımda hep ağlıyordum. Sizi çok iyi anlıyorum. Gerçekten mutlu bir çocukluk geçirdiyseniz ve ailenizle rahstsanız özlüyorsunuz, bunda eleştirilecek bir taraf göremedim ben. Ben de hala çok sık giderim, ailem gelir. Avantajım yakın şehirler olması sanırım. Zamanla alışacaksınız. Eşiniz de anlayışlı biri sanırım, zamanla her şey rayına oturur.
Bu kadar zorlanacağımı bilemedim ki evlenmeden önce. Cidden basit geldi ama öyle değilmiş. Ama eşimi de çok seviyordum. Bırakamadım ki onu. Şimdide evlendiğime pişman değilim hiç. Tek üzüntüm uzak olmak..Yani…
Bence yanlış yapmışsınız.
Madem ana babaya o kadar düşkündünüz neden o kadar uzağa evlendiniz ki?
Evliliğe gözü kapalı atlamışsınız.
Gerçekten öyle. Ben bir eşyanın değişmesine bile üzülüyorum bazen. Ona takılıp kalıyorum. Belki saçma belki yanlış ama öyle. Yeni bir şeye alışmak kolay olmuyor benim için. Siz söyleyince daha çok idrak ettimDeğişen koşullara uyum sağlama yetinizle ilgilidir belki... Ben de evimden uzakta mutsuz oluyorum ve yeniliklere çabuk alışamıyorum; çok uzun süre geçmesi gerekiyor... Yani zaman lazım size de.
Yanlış anlamayın ama işte bu aileye düşkünlük olmuyor.Bu kadar zorlanacağımı bilemedim ki evlenmeden önce. Cidden basit geldi ama öyle değilmiş. Ama eşimi de çok seviyordum. Bırakamadım ki onu. Şimdide evlendiğime pişman değilim hiç. Tek üzüntüm uzak olmak..
Bana da anormalsin demeye getirmiş bazıları memleketimi, sokaklarını özlediğim içinAynı durumu yurtdışında yaşayan biriyim. Bazı sokaklardan geçmek istiyorum.normalde insanlar taşı toprağı özlemez diye yazılmış ama özlediğim o taş topraktayken hissettiğim duygu. Mesela lisede dershaneye giderken geçtiğim sokaktan geçmek istiyorum. Herhangi bir çözüm fikrim, önerim yok. Kelin ilacı olsa kendi başına :))
Kurslara gitmeyi düşünüyorum. Maalesef çoğunlukla çevrem eşimin akrabaları. Bir tane de benim akrabam var. Ve sadece bir tane arkadaş edinebildim. O da öğretmen tayin isteme durumu var maalesefÇocuk yapın diyenlere katılmıyorum.
Bence size en iyi gelecek şey çalışmak olur.
Çalışmayı da sadece atanmaya bağlamayın.
Orada kendinize ait bir çevreniz oluşmaya başladı mı hiç?
Burada açılan konulardan okuduğum kadarıyla, eş memleketinde yaşayan kadınların yeni bir arkadaş çevresi edinmesi bile ya cok zor oluyor ya da giç olmuyor. İlin içine bir de çocıcık girince kapana kısılmış gibi kalıyorlar.
Çalışmalar sosyalleşme açısından da önemli o yüzden.
Madem eşinizin işinden dolayı ordan ayrılma durumunuz yok, kendinize bir alan açmanız gerekiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?