Ben mi çok alınganım? Yoksa karşımdakiler mi düşüncesiz? Bilemedim



Benim kayınvalidem daha mülayim bir kadın biraz şanslıyım sanırım. Ama ben asıl işi eşimde bitirdim. Eşim ailesine çok düşkün biriydi. Ben ona hep şu fikri aşıladım:" Biz artık çekirdek aile olduk. Senin ailen benim, benimki de sensin. Bu kapının dışındaki herkes artık akraban. Sen bana yeterli saygıyı gösterirsen aynısını benden görürsün. Benim anne babama nasıl davranırsan seninkiler de aynı davranışla karşılaşır. Senin en kötü gününde yanında sadece ben olurum iyi gününde herkes etrafında olur zaten. Ben senin anne babandan saygısızlık kötü muamele görürsem bu aynı zamanda sana da yapılmış olur. "

Yani biraz da eşinin duruma el koyması gerekir tatlım. Biraz empati yapıp seni korumalı... Herşeyle sen başa çıkmaya çalışırsan kötü sen oluyorsun.
 

evet çok şükür ki eşim herşeyin farkında yanımda oluyor her zaman yoksa bende düşünemiyorum çekiceklerimi artık


benim eşimde ailesine çok düşkündü ama ben hiçbirşey demedim evlendiğimiz zamanlarda, ben hamileyken, kızımız doğduğunda ve daha sonrasında yapılanları oda gördü sonuçta kendisi anladı ailesinin ne olduğunu benim ailemde dört dörtlük değil elbette ama ben eşime ailseiyle ilgili çok fazla olumsuz konuşmalar yapmadığım için oda bana aynı şekilde ben ne kadar saygılıysam o benden daha fazla saygılı o konuda sorun yok yani sorun sadece ailesinde
 

Fotoğraf olayında bence hiç sorun edecek bişey yok.
Eşinin açıklaması da gayet mantıklı geldi bana.
Erkekler için ne orada çektirdiği fotonun önemi var, ne takı takma ritüelinin.
Vazife gibi bişey o, ikiniz birden sırada dikileceğinize o halletti geldi işte, iyilik bile yaptı aslında.
Zaten fotocu da orada dikiliyor, çekivermiştir hemen.
"KArım yokken bir foto çekineyim" falan dememiştir yani.
 

Aşılabiliyor aslında, bazen sadece sınırları yoklamak gerekiyor.
Benim de bu konuda ciddi sıkıtnılarım vardı.
K.pederim ve üvey k.validem çok ilgisizdi. Ameliyat olduğum gün kızımı yarım gün emanet etmek istedim de kabul etmediler, düşün gerisini.
Aramazlar, sormazlar. 9 aylık hamileyim, bir defa gördüm, o da tesadüfen.
Ama kendilerinin bişeye ihtiyacı olsun, sen yapma, delirirler..
Yeni ev aldık, taşındık, 2 sene oldu. Gelmediler, gitmediler. Neymiş, biz gidip onları alıp götürecekmişiz evimize. Sonra geri bırakacakmışız.
Her gittiğin yere ben götürüp getiriyorum sanki di mi..
Bu yetmez gibi eşim de (eşinin yaptığı gibi) "bu pazar bizimkilere gidelim" muhabbetine başlardı cuma gününden, hep huzursuzluk olurdu.
Eeeh yeter dedim, patladım.
Hamile halimle bir de bu sıkıntıyla mı uğraşıcam her h.sonu??
Bir de hamileyim, insaf..
Çok net çektim restimi..
"Gitmiyorum ben, teklif de etme, kendimi de karnımdaki bebeğimi de bana değer vermeyen insanlar için geremem" dedim.
Ama şu var, ben netimdir çok. Eşim bilir. Çok zor çıkar ağzımdan kesin, kararlı, büyük laflar. Ama çıktıysa da tamamdır.
O gün bugün sormuyor, gidelim demiyor.
Doğum yaptıktan sonra göreceğiz..
İnsanlık yaparlarsa insanlık bulurlar, hem de fazla fazla. Beni kk'da tanıyan tanır, kin tutmam.
Ama yapmazlarsa aynen devam, vız gelir tırıs giderler..
 

canım çok kolay bir doğum geçirmeni dilerim inşallah sağlıkla meleğini kucağına alırsın
benim eşimde artık gidelim falan demiyor eski konularımdan belki bilirsin eşimle onlar yüzünden birkez çok kötü tartıştık
o gün bu gün eşim oraya gidelim demez
sadece kandil diye işte
büyüklerimiz diye gidelim dedik muameleye bak
ama anladım ki ne ekersen onu biçersin diye bişey yokmuş gerçekten
ben onlara hep sevgi saygı gösterdim gördüğüm muamele bu malesef
insan olmak zor zanaat...
 
canım sen eşinle iyi ol onları görme duyma.. yerinde olsam kendimi eşimle ortak yaşamımıza veririm...

ben eskiden 2 3 ayda bi kitap okurdum.. Şimdi k.valide elti vs saçmalıklarını daha az görmek için kendimi inanırmısın kitaplara verdim 2 günde bi koca

kitabı yer gibi okuyorum Enerjimi kendi gelişimime harcıyorum.. Kitaptır, iştir, müziktir, aktivitelerdir....

Nışanlımda bu yönüme hayran kalıyo... bak ben gayet gelişime açık entelektüelim:98:

k.valide elti vs bana çok uzak imajı çizmeye çalışıyorumki nışanlımın kafasından anne ile birlikte yaşama iyice silinsin
 

"Ne ekersen onu biçersin" lafı tam bir yalan..
Her tarla aynı mı, verimlisi var verimsizi var en basitinden..
Karşındaki insnaın taa çocukluğundan getirdiği kişilik defektlerini, belki evliliğindeki travmaları, belki kadınsı özgüven yoksunluğunu ve daha birçok zaafiyetini yok sayıp da, herkesten aynı sağlıklı insan tepkisini alacağını ummak, rüzgar ekip fırtına biçmek sadece..
 
of ne zor işler bunlar ya, normalde insan ilişkilerinde ne kadar başarılı olursan ol, karşındaki insanlar sıkıntılı olunca, sinirlerin alt üst oluyor ve konuşmak bile gelmiyor insanın içinden demek ki. allah kolaylık versin canım... sabretmekten başka çare yok gibi gözüküyor çünkü belli ki sen ne dersen de anlamayacaklar... allahtan eşin sıkıntı çıkarmıyor, ona da şükür ne diyeyim..
 
bence şükret böyle bi kayınvalide hergün sende olsaydı her dakika görüşmek isteseydi napardın..
evini taşımaya yardım etmemiş, bi etseydi artık aylarca aman ben senin evini taşımaya yardım ettim de sen bana şöyle yaptın böyle dedin diye dinlemek zorunda kalabilirdin. kayınvaliden menapoza falan giriyorsa ya da girmişse onun gerginliği de olabilir üzerinde, sen eşinle iyi geçinmeye bak napalım..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…