Merhaba 2 yıllık evliyim. Kaynanamlarla yaşıyorum çok sorun yaşadım zamanında kaynanamla. Şuan için ayrı eve çıkma durumu yok eşim doğru bi anı kolluyo sorun ayrı ev de değil aslında. Önceki konumu bilirisniz eşim sanırım annesiyle konuştu ve kaynnaam bana şuan iyi davranıyo ya da, kaybetme korkusundan, bilemicem orasını. Ama ben, kaynanamdan resmen nefret ediyorum. Suratını göresim gelmiyo. Odamdayım akşama kadar ve bundan dolayı morali bozuluyo kaynanamın bilmiyorum ya da bana öyle geliyo. Hatta eşim yakın zmanda ayrı ev konusunu açınca sanki dövdük de odasında akşama kadar dedi.( eşimmde dövemezsiniz zaten öyle bişi mi var dedi) Ama benim içimden gelmiyo yanına gitmek her gittiğimde saçma sapan konular açıyo kendisinin ne kadar iyi bir kaynana olduğunu başkalarının da ne kadar kötü olduğunu ima edicek olaylar anlatıp durruyo. Her yanına gittiğimde bana laf sokucak şeyler buluyo kısacası sohbeti beni sarmıyo. Ben kahvaltı hazırlıyorum evimin işini yapıyorum odama geçiyorum taki akşam yemeğine kadar akşam yemeğini de hazırlayıp yiyip odama geçiyorum ve gittiğimde de konuşmuyorum soru sorduğunda da kısa kısa cevaplar veriyorum. Benim kafam böyle daha rahat daha huzurlu. Ben kötü kalpli miyim? Bazen kendimi merhametsiz görüyorum ama elimde değil fikirlerinize ihtiyacım var karışık yazdım biraz sanırım kusura bakmayın. Eşime soruyorum gitsen iyi olur ama sen bilirsin yine de diyo. Kendimi merhametsiz görmem şu yönden kaynanamla gündüzleri sadece ikimiz evdeyiz o içerde ben odamdayım. O yönden acıma duygum kalmadı artık