merhaba kızlar nereden başlayacağımı,kendimi nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum.birine anlatmaya ihtıyacım var ama kendımden başka kimseyle konuşamıorumm...eşimle anlaşamıyoruz.hiçbir kötü alışkanlığı yok,evden işe işten eve bir insan.yemezyedirir içmez içirir...ama incelik kibarlık namına hiçbişey kalmadı adamda.en küçük bişeyde bana sürekli küfür hakaret ediyor.haklı oldugum konularda bile.o ne yaparsa yapsın ben ona eşlik vazifelerimi yerine getirmem geretiğini düşünüyor.bi yere giidiyoruz benım her hareketım batıyor hemen hakaret,küfür ediyor..ailemin bize maddi,manevi desteklemediği bişey kalmadı yınede oraya gidince surat 5 karış küs gibi oturuyor.cumartesi tartıştık,konuştuk kendisini değiştirmesini,diline sahıp çıkmasını istedim o da benden onunla daha çok ilgilenmemi her istediğinde olmasını istedi.kabul ettim ve neredeyse hergün istediğini yaptım.dün gece oğlumun kreşinde annelere program vardı.benı oraya bıraktı.benim dakıkam bittiği için çaldıramıyorum bile (msj hakkım var) teefonları değiştik ben çıkarken senı ararım dedim.onlarda (oğlumla)kayınvalideme gittiler evi daha yakın dıye.herneyse aradım ben çağrı attığımda çık bende çıkarım dedim tmm dedi.oğlumun arkadasının annesıne tlf numaramı verdim o da bana cağrı attı.telefon eşimde ya heralde dk bıttı baskasından çgr attı dıye çıkıp gelmiş.benım tlf sürekli msj atmış bana ama msj hiçbiri gelmedi ben çıkarken aradım ben çıkıyorum diye.ben 1 saattır asağıdayım diye bir başladı nasıl hakaretler nasıl küfürler çocuk babannesinde kalmış onu alıp eve gidecektik.durdum geri döndüm.gece 11 de eve tek başıma gıttım hiç durdurmadı geri çevirmedi.çocugu alıp geldi arkamdan eve tabıı yıne kavga kıyamet.ben boşanmak istediğimi söyledim çünkü bu size anlattıklarım bardağı taşıran son noktaydı.çok doldum.başkalrının yanında müthiş eşi bulunmaz bir eş ama evde veya beraberken bir canavar.sürekli etrafa karsı gülümsemekten mutlu rolü yapmaktan bıktım usandım.bu evlılığide kafamda bitiriyorum galiba çok zor da olsa.ama velakinnn elimi kolumu bağlayan çokk büyük bi sebebim var bu canavarı çekmem lazım 4 yaşında bir oğlum var ve lösemi hastası kemik iliği nakli olması gerekıyor bidahakı ay tüp bebekten kardeş yapıcaktık..bu adamdan 1 çocuk daha yapmak istemıyorum ama sonra da bu benım kaderim deyıp içime atıp oturuyorum.oğlum bu durumda olmasa bu sabah dava acacaktım.bu imtihan çok zor ve çok ağır geliyor..gece ağlaya ağlaya uyudum sabahtan beri çok fane göz agrısı çekiyorum gözlerim kan çanağına döndü.şimdi arkadaşlarım hemcinslerim ben napayım?çocugum için boşanmayayım mı çekeyım mi ama bu adamı nasıl düzelteyım bana bir akıl verin..ben bununla nasıl yaşayayım...beni çocugumla tehdit ediyor.tmm bılıyorum mahkeme bana verir ama bu sefer en yakınımdakı insanlar bıle bana tepkı gösterecek 4x4 lük eşi var çocugu ne durumda düşüncesiz kadın damgası yıyeceğim ama çokkkkk mutuum çokkk.nolur büyüklerim bir akıl verin.