Benim ablam hayatım boyunca başıma gelebilecek en güzel şey olduğu için, kardeş kavgalarını anlayamıyorum.
Tabi ki gıcık olurum, sinirlenirim bu aralar öyleyim ama asla tavrımıza yansımaz.
Bana ailemin yapmadığı kadar ana babalık yapmıştır, ama daha naifti her zaman.
Daha içe kapanık, az konuşan, hakkını pek aramayan biri ve boşandı, ailemle yaşıyor.
O sebeple annem hep ablamın yanındadır.
İkimiz aynı anda hasta olsak bilirim ki onunla ilgilenir, ona kıyamaz.
Ama ben alınmam aksine yer gelir ‘ne kıymetli kızın var beni komşudan aldın herhalde’ derim, güleriz.
Şuan anne olduğum için rahatlıkla söyleyebilirim ki, evlat ayrımı normal bir kadında ancak müşkül durumda olur.
Kimin müşkül olduğuyla alakalı taraf değişir ama sevgi değişmez.