Az önce kavga ettik. Uzun zamandır etmemiştik, çok da kırıcı konuştuk.
10 ay önce doğum yaptım ve sanırım lohusa depresyonum devam ediyor. 3 aylıktan beri çalışıyorum ve bir bakıcı geliyordu ama onu beğenmiyordum güzel davranmıyor bebeğime diye bayramda değiştirdik başkasını bulduk. Eski bakıcı ev işleri de yapıyordu ben arada bebeği oyalarken(ben evden çalışıyorum) ama yeni gelen bakıcıyla ev işi olmayacak diye anlaştık ve eskisine göre 20k daha fazla maaş veriyoruz sigorta vs dahil edince. bu da canımı sıktı evet bilerek kabul ettik ama başladıktan sonra hem çok para veriyoruz hem işler bize kalıyor vs.
Şimdi ev işleri bize kaldı bir yandan çocuk bir yandan kendi çalışma hayatım bana ağır geldi.
Eşim yardım ediyor ama gece bir iki kez mama yapmak için kalkıyor, sabahları mutfağı temizliyor, mümkün olduğunca evi toparlayıp işten gelince çocuğa bakıyor, fırsat olursa yemek yapıyor. Evet düşününce onun da hiç boş vakti olmuyor. Ama ben de çok yoruluyorum sürekli bir şeylerin stresi içindeyim yemek ev işi vs. Yetişemiyorum hiç bir şeye.
Bugün böyle dedi işte. Daha ne istiyorsun benden her şeyi yapıyorum yine de mutlu olmuyorsun, bakıcı değiştirmek istedin değiştirdik yine mutlu değilsin, seni tatmin etmek imkansız filan. Haklı mı bilmiyorum. Çünkü ne istiyorum da kocam yapmıyor cidden bilmiyorum. Ama neden mutsuzum? Yorgunum? Stresliyim. Neyin eksik olduğunu bilmiyorum. Uzamış lohusa depresyonu olabilir mi bu? Yoksa cidden kendime çok mu yükleniyorum?
Mesela bugün bağırdım kaç kez çocuğun kıyafetlerini dolaba yerleştirdin ki ben yapıyorum hep diye. O da tamam ben yaparım 3 parça için laf ediyorsun dedi. Mesela üç parça kıyafet değil aslında çok şey yapıyorum kimse görmüyor gibi. Kocam da aynı şeyi kendi için diyor çok şey yapıyorum mutsuzsun diyor ama ben ona teşekkür ediyorum. O bana edemiyor çünkü hiç bugün şu işleri yaptım diye sıralamıyorum.
10 ay önce doğum yaptım ve sanırım lohusa depresyonum devam ediyor. 3 aylıktan beri çalışıyorum ve bir bakıcı geliyordu ama onu beğenmiyordum güzel davranmıyor bebeğime diye bayramda değiştirdik başkasını bulduk. Eski bakıcı ev işleri de yapıyordu ben arada bebeği oyalarken(ben evden çalışıyorum) ama yeni gelen bakıcıyla ev işi olmayacak diye anlaştık ve eskisine göre 20k daha fazla maaş veriyoruz sigorta vs dahil edince. bu da canımı sıktı evet bilerek kabul ettik ama başladıktan sonra hem çok para veriyoruz hem işler bize kalıyor vs.
Şimdi ev işleri bize kaldı bir yandan çocuk bir yandan kendi çalışma hayatım bana ağır geldi.
Eşim yardım ediyor ama gece bir iki kez mama yapmak için kalkıyor, sabahları mutfağı temizliyor, mümkün olduğunca evi toparlayıp işten gelince çocuğa bakıyor, fırsat olursa yemek yapıyor. Evet düşününce onun da hiç boş vakti olmuyor. Ama ben de çok yoruluyorum sürekli bir şeylerin stresi içindeyim yemek ev işi vs. Yetişemiyorum hiç bir şeye.
Bugün böyle dedi işte. Daha ne istiyorsun benden her şeyi yapıyorum yine de mutlu olmuyorsun, bakıcı değiştirmek istedin değiştirdik yine mutlu değilsin, seni tatmin etmek imkansız filan. Haklı mı bilmiyorum. Çünkü ne istiyorum da kocam yapmıyor cidden bilmiyorum. Ama neden mutsuzum? Yorgunum? Stresliyim. Neyin eksik olduğunu bilmiyorum. Uzamış lohusa depresyonu olabilir mi bu? Yoksa cidden kendime çok mu yükleniyorum?
Mesela bugün bağırdım kaç kez çocuğun kıyafetlerini dolaba yerleştirdin ki ben yapıyorum hep diye. O da tamam ben yaparım 3 parça için laf ediyorsun dedi. Mesela üç parça kıyafet değil aslında çok şey yapıyorum kimse görmüyor gibi. Kocam da aynı şeyi kendi için diyor çok şey yapıyorum mutsuzsun diyor ama ben ona teşekkür ediyorum. O bana edemiyor çünkü hiç bugün şu işleri yaptım diye sıralamıyorum.
Eşim eve geldigi gibi sayıyorum, bulaşığı boşalttım, çamaşırı yıkadım, markete gittim diye. O da yemeğe geçiyor onu yapıyor, akşam kahve servisi, cöp atma falan. O iş yapsa hemen sayıyor 
