beni bu düşüncelerden kurtarın!!!!!

x_girl_y0 · 14 Mart 2015

adeninannesi .!.:
Bacim gel bi kahve icelim. Sen niye bu kadar darlandinki?

Beni de alın aranıza ben de çok darlandım. Ayhh :110:

Loch Ness Canavari · 14 Mart 2015

idrakyollariiltihabi .!.:
Bir bilsem ben de... buhrana meyilli bedenlerin anne olmamasi gerekiyormuş demek ki. Hos benim senelik karantina surecim hamile degilken de açığa cikiyordu. Ancak bu kadar beteriyle ilk kez muhatap oluyorum.

Bu sekilde devam ederseniz dogum sonrasi depresyonla da basa cikamazsiniz. Bence psikolojik destek alin. Hamile psikolojisinden kurtarin kendinizi.
Hayatini yogun depresyonlarla gecirmis biri olarak yaziyorum.
Lutfen etrafinizda abartili gebelik yasayanlari da gormezden gelin. Sonucta milyonlarca insanin yaptigini yapacaksiniz.
Ben esim de dahil kimsenin ozel muamelesini istemedim ki hic kolay bir hamilelik de gecirmedim. Kendimi iyi hissettigim an 8 aylik koca gobegimle voleybol oynardim.

Loch Ness Canavari · 14 Mart 2015

ChocolateMilk .!.:
Beni de alın aranıza ben de çok darlandım. Ayhh

Basim ustune. Kizim suan yavru kopeklerle oynuyo. Ben de oyle takiliyorum buralarda ahahaaa. Izliyorum iste uzaktan. Kayinvalidem olsaydi hepimizi camasir suyuyla yikardi :confused:

obiviyante · 14 Mart 2015

Yumurta dondurma meselesiyle ilgili ne düşünüyorsun?

zeytinagaci · 14 Mart 2015

redvelvetcupcake .!.:
Aynen ben de sizin gibiydim. Anladığım kadarıyla meslektaş ve yaşıtız sizinle bu arada.
Eşim evlenme teklif ettiğinde demiştim bak ben kariyerime odaklanmak istiyorum, zaten çok yoğun çalışıyorum, çocukları da sevmiyorum.
Eşim uzun bir süre çocuk istemediğini, daha sonra olursa istediğini ancak ben istemezsem hiçbir zaman çocuk sahibi olmayabileceğimizi, asıl istediğinin benimle beraber olmak olduğunu söyledi. Bu arada eşim yabancı, evlenip İstanbul' a yerleşti.
Evlendik, lisansı bitirdim, bütünleşik doktora programına başladım, Ar.Gör kadrosu aldım. Neredeyse laboratuvarda yaşadığım bir dönemde zar zor izin alıp doktora yeterlilik sınavı öncesi kafa dağıtmaya tatile gittik eşimle. Sabaha kadar dans ettim, alkol aldım, bungee jumping yaptım. Sonra tatilden döndüm iş kazası yaşadım inanılmaz tehlikeli bir kimyasal ajanla muamele oldum. Sonunda öğrendim ki hamileymişim. Yıkıldım, uzun süre toparlanamadım, eşime dedim ben anne olamam sevemem bu çocuğu, doktora yeterliliğe gireceğim, benim ideallerim var nasıl doğururum.
Sonra düşündüm ki bu kadar şeye rağmen bu bebek tutunmuş, dünyaya gelmek istiyor, doğurmaya karar verdim. Eşim zaten istiyordu, çok destek verdi.
Doğumdan sonra bütün düşüncelerim değişti, şu an kızım 11 aylık ve benim için bütün dünyaya bedel. Zerre annelik duygusu hissetmem diye düşünüyordum, hatta doğana kadar sevemem diye düşündüm, sadece yüzünü görmem yetti. O yüzden korkmayın, hiç istemezseniz tabii ki olmaz ama olası bir hamilelik ve doğumdan sonra ne kadar iyi bir anne olacağınıza siz bile inanamayacaksınız. :) Evet kariyerim ertelendi (hocam uzun bir süre doktora yeterliliğe girmeme izin vermedi, önümüzdeki ay gireceğim), biz de sürekli gezen bir çifttik eskisi kadar aktif olamıyoruz bu konuda ama kafamdaki korku senaryolarının hiçbiri yaşanmadı.

O yüzden kafanızda kurup kendinizi yıpratmamanızı tavsiye ederim, su akıp yolunu buluyor bir şekilde. Dilerim ki hakkınızda en iyisi olsun.

Evet meslektaşız :)
doktora yeterlik öncesi zaten çok çok zor dönemlerden geçiliyor sizin için çok zor olmuş olmalı ama muhtemelen ben de sizin gibi olacağım bir gün hamile kalırsam. Yeterlikte başarılar dilerim :)

idrakyollariiltihabi .!.:
Tam benlik bir konu...
28 yaşındayım 3 aylik hamileyim. Annemin ciddi bir rahatsızlık geçirdiği, benim de aklimin yerinde olmadığı bir dönemde yalnizca bir kez korunmadim ve hamile kaldim. Bittabi çocuğu istemedim. Hala da istedigime emin değilim.

Ne mi oldu? 3 aydir evimde neredeyse hiç yemek pismedi. Şu an askidaki camasirlari ne zaman astigimi bile hatirlamiyorum. İş hayatim berbat durumda. Her gün istifa etmeyi planlayip bir sebepten vazgeciyorum. Esimle aram berbat. Çünkü hakli olarak her gün eve geldiginde ruhu ölmüş bir kadını karsisinda gormekten sıkıldı. Arkadaslarimla ve ailemle gorusmuyorum. Kendi öz anneme dahi tahammulum yok. Şu anda kahvalti masasini toplamadan tavani izliyorum.

Eğer gerçekten istemiyorsan cocuk yapma. Çünkü benim gibi aldirmayi asla dusunmez isen icinden cikamadigin bir bunalima girip esine bile yabancılaşma durumun olabilir. Öyle ki dogumda ölmeyi isteyecek kadar dibe suruklenebilirsin.

Kim ne derse desin. Seni nasil yargilamak istiyorlarsa o şekilde yargilasinlar. istemiyorsan çocuk yapma.

Hatırlıyorum sizi.
o zaman size aldırmanız yönünde bir cevap yazmıştım ama siz doğurma kararı aldığınızı söylemiştiniz. Bu bunalım halinden en kısa zamanda kurtulmanızı dilerim. Teşekkürler yorumunuz için de. Hazır olmadan olmaz haklısınız.

dansmarue .!.:
Daha 25 yaşındasın. Hayatının baharı. Yapmışın bi hata evlenmişin bari çocuk yapma lütfeen. Çık gez dolaş spor yap kafandan at bunları

Evliliğimi hata olarak hiç nitelendirmedim aslında. Eşim sevgilimden öte en iyi arkadaşım olduğu için onunla önemli bir problem yaşamıyorum. Evlendikten sonra kendi ailemle ilgili çok büyük sağlık problemleri yaşandı. Hala da devam ediyor eşimin desteği olmasa ben aklımı ve sağlığımı yitirirdim herhalde. Sağolsun en büyük destekçim hep o oldu. Çocuk meselesinden önce onunla yapacak çok şeyimiz var olduğundan ben de sizin gibi düşünüyorum gezip eğlenmemiz lazım :)

obiviyante .!.:
Yumurta dondurma meselesiyle ilgili ne düşünüyorsun?

Annemde genetik olarak bana geçebilecek bir rahatsızlık var. Zaten hamilelik düşünürsem bu genin bende olup olmadığına dair baktırmam lazım
Eğer o hastalık bende de varsa çaresi yok ve asla bir çocuk sahibi olmayı düşünemem.
Dediğiniz işlemi de araştırıcam neden olmasın

zeytinagaci · 14 Mart 2015

Okuyan cevap yazan herkese çok teşekkür ederim. Gerçekten rahatladım buraya yazıp sizle paylaşınca. Meğer yok yere büyütmüşüm.. Eşimle bu akşam konuşacağım. Bakalım o neler diyecek....

lirik guzel · 14 Mart 2015

Bazilari ozgurlugune cok duskundur,oyleyse cok zorlabirsiniz,ama anneniz bakarsa bi sure sonra kendi hayatiniza donersiniz

ispanakliborek · 14 Mart 2015

zeytinagaci .!.:
Evliliğimi hata olarak hiç nitelendirmedim aslında. Eşim sevgilimden öte en iyi arkadaşım olduğu için onunla önemli bir problem yaşamıyorum. Evlendikten sonra kendi ailemle ilgili çok büyük sağlık problemleri yaşandı. Hala da devam ediyor eşimin desteği olmasa ben aklımı ve sağlığımı yitirirdim herhalde. Sağolsun en büyük destekçim hep o oldu. Çocuk meselesinden önce onunla yapacak çok şeyimiz var olduğundan ben de sizin gibi düşünüyorum gezip eğlenmemiz lazım :)

Yanlış anladın daha doğrusu öyle ifade ettim.

Ben de 23 ümde evlendim. 27 oldum bile :) hala çocuk mevzusu açmıyorum. Evlilik sorumluluk. Eşinle birlikte olman hata değildir elbette. Ama benim kızım olsa 23 ünde evlenmesini istemezdim. Biraz daha geç büyüsn isterdim.

25 cidden erken çocuk için. Hele ki iş okul hayatın devam ediyorsa hayattan soğurmuşum gibi geliyor bana.

zeytinagaci · 14 Mart 2015

lirik guzel .!.:
Bazilari ozgurlugune cok duskundur,oyleyse cok zorlabirsiniz,ama anneniz bakarsa bi sure sonra kendi hayatiniza donersiniz

Kendi annem yatağa bağımlı hasta. Hiç hareket edemiyor konuşamıyor. Yoksa ondan daha büyük desteğim olmazdı çocuk olma durumunda.
Eşimin anneleriyle de sadece bayramda görüşüyoruz.
Ben de özgürlüğüme değilse bile keyfime düşkünüm. Akşam tv karşısındayken eşim çay isteyince bile üşeniveriyorum keyfim bozulacak diye :)

zeytinagaci · 14 Mart 2015

dansmarue .!.:
Yanlış anladın daha doğrusu öyle ifade ettim.

Ben de 23 ümde evlendim. 27 oldum bile :) hala çocuk mevzusu açmıyorum. Evlilik sorumluluk. Eşinle birlikte olman hata değildir elbette. Ama benim kızım olsa 23 ünde evlenmesini istemezdim. Biraz daha geç büyüsn isterdim.

25 cidden erken çocuk için. Hele ki iş okul hayatın devam ediyorsa hayattan soğurmuşum gibi geliyor bana.

Anladım şimdi
Evet bizim için de şartlar evlenmemizi gerektirmeseydi eşimle uzun süre daha sevgili olabilirdik. 25 de bence de çok erken. Daha 5 sene falan okulum var benim :)

fahri konsolos · 14 Mart 2015

Cocuk cok zor.
Hele keyfine duskunsen.
Bence de istemiyorsan hic yapma.
Ben cok rahat bir anneyim, ama yine de zorlaniyorum.
Tatil su bu, yine gidiyoruz geri kalmiyoruz ama atesi cikti, istahi kesildi, ishal oldu, cani sıkıldı derken pek bir keyfi kalmiyor.

zeytinagaci · 14 Mart 2015

NickimDegisti .!.:
Cocuk cok zor.
Hele keyfine duskunsen.
Bence de istemiyorsan hic yapma.
Ben cok rahat bir anneyim, ama yine de zorlaniyorum.
Tatil su bu, yine gidiyoruz geri kalmiyoruz ama atesi cikti, istahi kesildi, ishal oldu, cani sıkıldı derken pek bir keyfi kalmiyor.

Galiba 2. Olacak sizin.
Sağlıkla doğsun inşallah.
Biraz büyüyünce daha rahat edersiniz
Ben de şu an yoldayım ve tam 3 tane bebek var anneleri sıkılan çocukları nasıl oyalayacaklarını şaşırdılar artık. Onlar için de zor ya..

fahri konsolos · 14 Mart 2015

zeytinagaci .!.:
Galiba 2. Olacak sizin.
Sağlıkla doğsun inşallah.
Biraz büyüyünce daha rahat edersiniz
Ben de şu an yoldayım ve tam 3 tane bebek var anneleri sıkılan çocukları nasıl oyalayacaklarını şaşırdılar artık. Onlar için de zor ya..

Evet ikisini bir arada buyutup rahata ermeyi planliyorum. Insallah yaniltmazlar beni

fahmuh · 15 Mart 2015

hiccccccc uzulme Rabbim o kadar sefkatlidirki senin gibi birine evlat veripte o sabiyi ziyaaaaan etmezzz Rabbim istayenlere bolca versinnnn insalllah

MissMoonTwilight · 15 Mart 2015

fahmuh .!.:
hiccccccc uzulme Rabbim o kadar sefkatlidirki senin gibi birine evlat veripte o sabiyi ziyaaaaan etmezzz Rabbim istayenlere bolca versinnnn insalllah

Konuda mesajınızı hakarete vardıracak ne gibi bir durum var acaba ?
Kib...

Mune · 15 Mart 2015

Kadınlar daha çocukluktan itibaren geleceğin anneleri fikriyle yetiştirilirler, söz kesilir nişan ne zaman, nişan olur düğün ne zaman, evlenirsin çocuk ne zaman soruları hiç bitmez.

Oysa herkes anne olmak istemeyebilir.
Istemiyorsanız çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz, kendinizi anneliğe mecbur hissetmeyin ama duyduğunuz endişeleri, hissettiklerinizi eşinizle paylaşın, belki birlikte yeniden bir karar alırsınız.

kendinehas · 15 Mart 2015

zeytinagaci .!.:
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?

Ben de aynıyım seninle :110:

cupcup · 15 Mart 2015

Hayatının kısıtlanacagını hıc bıseyın eskı gıbı olmayacagını kendınden cok fedakarlık yapacagını rahatının kacacagını dusunuyorsun da ondan.. Su an hıc bır seyın yok ıyısın bu kadar cok cocuk ıstemıyorsan sıkı bır korunma yontemı sec olmaz zaten. Bunu takıntı yapma hala yaparsan bı pskatrıden yardım al. Ama bır bebegın anneaı olmak dunyalara deger..

x_girl_y0 · 16 Mart 2015

adeninannesi .!.:
Basim ustune. Kizim suan yavru kopeklerle oynuyo. Ben de oyle takiliyorum buralarda ahahaaa. Izliyorum iste uzaktan. Kayinvalidem olsaydi hepimizi camasir suyuyla yikardi

Teşekkürler :KK68:

ufak bir çocuğun hayvan sevgisi bir çok şeyden ötedir. Keyfinizi sürün ohhh misss :KK50:

goooglee · 16 Mart 2015

zeytinagaci .!.:
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?

Ayni beeeennnnn :KK45:

Konuyu Takipdeyim, :KK45:

Ben de 3,5 yil oldu evleneli, ve hiiiiccccccx istemiyiooooooommmm :KK45:

Ayni duygular icindeyiz :KK19:

beni bu düşüncelerden kurtarın!!!!!

Popüler Üye

Kontaklar kulübü.

Kontaklar kulübü.

Zamansızım...

Popüler Üye

Popüler Üye

bekle beni 35.5 :)

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

Popüler Üye

Ben giderim adım kalır mı acaba :)

Popüler Üye

Ben giderim adım kalır mı acaba :)

Popüler Üye

Guru

Nirvana

Kadrolu Cadı

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular