tsk ederim desteğiniz için sizin gibi bir çok arkadaşımız var evet sizi okuyunca bencillik ettiğimi düşündüm......ama işte ne her ölüm erken sevenler için....Ben de 4 yıl evvel 54 yaşında iken kaybettim babamı.
Atandığımı,evlendiğimi, çocuğumu hiç bir şeyimi göremedi.
Bu konuyla ilgisi yok bizim yaramız kanamaya müsait diye düşünüyorum.
Konu açmakla iyi yapmışsınız. Hiç değilse benim babam evliliğime, çocuklarıma şahit oldu diye şükredersiniz.
Keşke 74 yaşına kadar yaşasaydı torununu kucağına alsaydı o da çok isterdim..
Babamdan daha yaşlı insanların ölümü içimi cız ettirmez oldu bu düşüncelerle maalesef..
Allah uzun ömür versin babanıza. Ölüm korkusu ile bugünlerinizi zehir etmeyin bence.
rabbim sabır versin canım üzgünümbabam 38 yaşındaydı vefat ettiğinde.ben ne diyeyim ya
başın sağolsun bilgecim.........Ben bunlari dusunecek akla ermeden babami daha 49 yasindayken kaybettim. Ne guzel siz babanizla dolu dolu anilar gecirmissiniz. Bir kizin düğününde babasinin olmaması kadar aci bir sey yok. Ve bi de babam beni cok severdi..
Elinizde olanlarin kiymetini bilin. Ölüm haktir...
sanırım bu kadar düşünmemek anı yaşamak lazım...allah hepimize selamet versinAy sz beni yazmissiniz sanki bu bende uzun suredir var olumu sik sik dusunmek
bende gidecem ama bebeğimi emziriyorum bıurakınca artık ....geçmiş olsun canımbu sorunu bende çok derin yaşadım bu korku çevremdeki herkes için geçerliydi ya annem ölürse ya eşime birşey olursa ağlamalar ağlamalar....surekli düşünüyordum senaryo uretiyordum uyuyamaz oldum bu hastalık canm.... Anksşyete...uzun sure ilaç tedavisi oldum ha tamamen geçti mi hayır ama şukur ara ara geliyor
evet çoğuyla konuşma fırsatım oldu sonra kendimi bencil gibi hissettim....Canim benim de ailemle ilgili surekli boyle korkularim var ama henuz 50li yaslardalar. Evli degilim. Ya mutlu oldugum gunleri cocuklarimi goremezlerse diye aklima gelip üzüldügum oluyor. Bence senin endiselerin normal ama en azindan mutlu gunlerini cocuklarino gormus baban sevinmelisin buna sahip olamayalanlar da var. Babasını cok erken yasta kaybedenler var forumda.
canım rabbim sevdiklerimizi bize bağışlasın....bazen boğulacak gibi oluyorum senaryolar felan çok zor yaaaya bu konuyu bugün gördüm
çünkü dün gece rüyamda babamın öldüğünü gördüm
sürekli inlemişim ağlıyor gibi
çok üzüldüm ne yapacağımı bilemedim
evet var, bende böyle düşünüyorum ve çok zoruma gidiyor. ben 21 yaşındayım babam 58 yaşında. geçen gün yemek yerken gülüp eğleniyorduk birden ilerde bu günleri hatırlayacaksın ben ölünce falan diye takıldı. insanın evladı olunca anne babasını unutuyor dedi bak hayatımıza sen ve ablaların girince anamızı babamızı ne kadar hatırlar olduk dedi. çok zoruma gitti ben de evlenip çocuk sahibi olup hayata atılınca koşturmacada annemi babamı yeterince hatırlamamaktan korkuyorum. allah gecinden versin onları kaybettiğimde ne yapacağımı bilmiyorum çok korkuyorumbabam 74 yaşında...şükür şimdilik sağlığı gayet iyi.....ama neredeyse hergece yatarken onun birgün öleceğini düşünüyorum ağlıyorum bazen...eşimle uzun uzun konuşuyoruz ama yine de kurtulamıyorum bu düşüncelerden....mesela babam torunlarına çok düşkündür anlatamam yani....onların büyüdüğünü göremeyecek diye geçiyo aklımdan....kızım büyüdü 9 yaşında ya oğlum babamı hatırlayacak kadar büyümeden ölürse diye geçiyo aklımdan..beni herkes küçükken torunu sanarlardı her yere benimle giderdi....birgün eve bana çikolata almadan geldiğini bilmem.....şimdi bile çarşıda elimi tutar öyle gezeriz...bana geçen şal almış inşallah beğenirsin dedi...beğenmem mi o yaşında düşünmüş beni.....bazen uzatmalara oynuyorum diye şaka yapıyo çok zoruma gidiyo....aranızda ben gibi endişeli olan var mı.ben mi hayatı fazla sorguluyorum...
yaa bi de şöle ki aslında benim kendimden çok sıkıntım çocuklarım....babam çok düşkün onlara yani anlatamam....onlar dedelerinin bu sevgisini bilkmeyecekler onu hatırlamayacaklar diye endişemSorunlardan oluyor guven eksikligi onlar olmazsa yokluklarina dayanamam diye..Ama benim astroloji haritami biri inceledi amator biri sz sik sık olumu dusunursunuz deyince dusundum acikcasi
babam 74 yaşında...şükür şimdilik sağlığı gayet iyi.....ama neredeyse hergece yatarken onun birgün öleceğini düşünüyorum ağlıyorum bazen...eşimle uzun uzun konuşuyoruz ama yine de kurtulamıyorum bu düşüncelerden....mesela babam torunlarına çok düşkündür anlatamam yani....onların büyüdüğünü göremeyecek diye geçiyo aklımdan....kızım büyüdü 9 yaşında ya oğlum babamı hatırlayacak kadar büyümeden ölürse diye geçiyo aklımdan..beni herkes küçükken torunu sanarlardı her yere benimle giderdi....birgün eve bana çikolata almadan geldiğini bilmem.....şimdi bile çarşıda elimi tutar öyle gezeriz...bana geçen şal almış inşallah beğenirsin dedi...beğenmem mi o yaşında düşünmüş beni.....bazen uzatmalara oynuyorum diye şaka yapıyo çok zoruma gidiyo....aranızda ben gibi endişeli olan var mı.ben mi hayatı fazla sorguluyorum...
cevapla yok mu canım ona tıklaBu arada alıntı yapamıyorum bir türlü çoklu alıntı yap diyor ona dokunuyorum mesaja cevap bölümünde birşey çıkmıyor nası yapcam alıntı yaaa
Aa evet oldu ya teşekkürler canım :)cevapla yok mu canım ona tıkla
evet biraz işin mantığına bakmak gerek ..... 20 gün önce 45 yaş teyzemi kanserden kaybettim......ilk yakın ölenimizdi.....13 ve 15 yaşında çocukları var onların tüm hayatı altüst oldu.... şimdi düşündüğümde onların acısı yanında benimki hiç.....benim babam da 72 yaşında.
büyük ihtimalle hiç torun göremeyecek.
içi burkuluyor insanın bi gün bu dünyadan göçüp gideceklerini düşününce.
ama hayat bu, evlenmişler, evlat sahibi olmuşlar, dolu dolu yaşamışlardır umarım bu hayatı.
benim babam da 72 yaşında.
büyük ihtimalle hiç torun göremeyecek.
içi burkuluyor insanın bi gün bu dünyadan göçüp gideceklerini düşününce.
ama hayat bu, evlenmişler, evlat sahibi olmuşlar, dolu dolu yaşamışlardır umarım bu hayatı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?