- 18 Ekim 2013
- 16.262
- 32.582
- 598
- 34
- Konu Sahibi yasasinozgurluk
-
- #21
20 yaşındayken çoğu kişiye yaşayabilirim gibi geliyor sanırım. Safça, masumca bakıyorsunuz. Ne var ki anlaşırız diye düşünüyorsunuz. Uzaktan anlaşmak en güzeli. İnsan büyüdükçe kendine ait, bireysel bir hayat istiyor. Doğru olan da bu. Belli bir yaşa gelmiş ve yuvasını kurmuş bir birey artık kendine eşine ve çocuklarına odaklanmalı. Öncelik çekirdek ailesi olmalı. Zırt, pırt burnunu sağdan soldan uzatabilecek mesafede olan her kişi bu aileye fazlalıktır. O yüzden mesafe iyidir. Bunu beceremeyen erkeklerle de evlenilmemelidir.Yaşamaktan kasıt aynı ev olarak değil birbirimize yakın veya aynı apartman olabilir. Ben yaşarım diye düşünüyorum ama böyle düşündüğüm kesin yaşayacağım anlamına gelmiyor tabiiki de o yüzden böyle düşünüp sonra pişman olanlar kararından vazgeçenler var mı diye merak ettim :)
Kimileri mecbur kalıyorŞu an nişanlıyım kaynanam dünya tatlısı hep biz anne kızız der. Ama nişanlım şakasına birlikte otururuz dediğinde bile yok oğlum ayrı eviniz düzeniniz olsun dedi, ama karşı dairelerini bize kiralamayı düşündüler onu da ben istemedim nişanlımı aldım karşıma konuştum ha aynı ev ha karşı fark etmeyecek ben kendi ayaklarımızın üzerinde durmak istiyorum dedim haklı buldu ve uzaktan tuttuk evimizi. Burda can alıcı nokta 'kendi ayakları üzerinde durmak' evlenmeyi biliyorsanız ev olmayı da bileceksiniz. Geçen bi konuda arkadaşlardan biri evlenmek bi ailenin korumasından çıkıp ötekine girmek değildir demiş çok haklı. Adı üstünde evlenmek yani nasıl kurulu bir düzenin üstüne gitmeyi kabul edebiliyorsunuz
?Hmmm tmm
Ben konu sahibinin yorumunu etiketleyeceğim diye sizin yorumunuzu etiketlemişim
Değilim ama o yaşlara inmek isterdimKuşum sen 12 yaşında mısın neden evde bir anne olsun istiyosun. Bu kadar çocuksan evlenme zaten
Tamamdır :)Ben konu sahibinin yorumunu etiketleyeceğim diye sizin yorumunuzu etiketlemişim
Neden peki bu mecburiyetKimileri mecbur kalıyor
Ben burda ailesinin zorla evlendirdiği hanımları da okudum. Geçinemeyip kaynana eline bakmak zorunda olanı da. Başta bir ay sonra da ev ayrılacak deyip ebedi oturtanı da, başta kaynanası Melek olup evlenince şeytana döneni deNeden peki bu mecburiyet
Ev ev içinde olmaz. Tek kaynana meselesi değil. Buradaki kimse eşiyle anne evinde de yaşamak istemez.Bende bunu merak ediyorum işte bu gelin-kaynana kısımları neden genellikle anlaşamıyorlar
-VAR MI ACABA?
Benim gibi genç yaşında ben kaynanamla anlaşırım kaynanam ile yaşayabilirim diyip evlenince pişman olan var mı? Benim için çok erken daha ama ileriye dönük düşünüyorum hep evlenince kendi annem ile yada kaynanamla yaşardım büyük ihtimal burada çok kaynana sorunları var o yüzden merak ediyorum bu gelinler neden kaynanaları ile yaşayamıyor,neden anlaşamıyorlar bu kadar?aklıma çook takılıyor bu aralar
Evet haklısınız, Allah yardımcıları olsun. Ama bile isteye aynı eve gitmek kesinlikle doğru değilBen burda ailesinin zorla evlendirdiği hanımları da okudum. Geçinemeyip kaynana eline bakmak zorunda olanı da. Başta bir ay sonra da ev ayrılacak deyip ebedi oturtanı da, başta kaynanası Melek olup evlenince şeytana döneni de
Benim eski kayınvalidem melek gibiydi ama sürekli arar ve beni niye aramıyorsun diye darlardı. O yğzden sene içinde 3 kere gördüğüm kadın bana aşırı itici gelmeye başlamıştı. Ben 3 kere görmeye çok diyprım aynı evde asla asla yaşayamamEvet haklısınız, Allah yardımcıları olsun. Ama bile isteye aynı eve gitmek kesinlikle doğru değil
Çünkü ev kv nin gelin gidip kendi düzenine göre yaşamak isteyince düzenleri birbirine uymayınca olmuyor iki mabaad bir koltuğa sığmıyor çatışmalar başlıyor eş arada kalıyor ne sana bişey diyor ne kv ye kavgalar da öyle başlıyor sonra alsana geçimsizlik = boşanmaBende bunu merak ediyorum işte bu gelin-kaynana kısımları neden genellikle anlaşamıyorlar
Valla genel olarak düşününce gerçekten çok haklısın şimdi idrak edebildimEv ev içinde olmaz. Tek kaynana meselesi değil. Buradaki kimse eşiyle anne evinde de yaşamak istemez.
Her insan (eğer başkalarının sırtından geçinmeye seven , asalak karakterde değilse) kendi ayakları üstünde durmayı, kendi kararlarını almayı sever.
Ben bekarım,28 yaş,ailemle yaşıyorum. Ailem neredeyse hiç karışmaz bana. Ama yine de bu evde yaşamak benim için coooook zor . En basitinden ailem alkol kullanmaz ve hoş karşılamaz. Bu yüzden seyehatlerde aldığim ickilerimi mutfağa koyamiyorum. Ya da evimde mini bar yapıp sergileyemiyorum. Kapali dolabımda boynu bükük duruyorlar. Ya da yaz aylarinda soğuk soğuk biralarimi dolaba dizemiyorum, soğuk bira eşliğinde yarışma programı izlemek gibi basit bir zevkten mahrumum mesela.
Ya da misafir ağırlamak... Arkadaşlarim gelip gidiyor , bazen yatıya da kalıyor elbette ama arkadaşıma yemek yapip şık bir sofrada yiyemiyorum mesela. Neden? Çünkü evde başkaları da yaşiyor. Ne diyeceksin, anne siz mutfakta yiyin mi?? Aileyle ve arkadaşla öyle yemek yiyorsun. O hayal ettiğin uzun sofra muhabbeti vs olmuyor.
Ya da cinsiyeti erkek çok yakın arkadaşlarım var. Kafelerde şurada burada değil evime çağırmak isterim bazen,kahvaltıya gelsin mücver yapayım mesela... Ama aile evinde olunca onlarla tanıştırdigim herkesi sevgilim zannetme huyları var:)
Bunun gibi şeyler mesela bekar birinin aileisyle yaşadığı sorunlar.
Sen de annenle kvnle sunla bunla yaşarsan evine misafir Cagirip sofrada keyifli bir sohbetten bile geri kalacaksın,en basiti. Yanında kaynanan varken yap bakalım 'ozel' muhabnetini.
Odaya çekilsen kadın alınacak... Onun dizisi varken TV'yi değiştirmek istersen üzülecek , akşam film izlerken eşine sirnaşamayacaksin. Bir ömür kendi evinde misafir gibi olacaksın.
İstediğin saatte sevisemeyeceksin, çoluk çocuk sahibi insanlar gibi herkesin uyuduğu saati kollayacaksin- sadece yatak odasında /sessiz sedasız bir uğraş içinde olacaksınız...
Çok sıkıcı gerçekten. Ya da peşpeşe banyoya girseniz mesaj açık olacak. Aynı anda banyoya girseniz hoş karsilanmayacak, eşinize romantik sürpriz yapmak isterseniz kadını sepetlemeniz gerekecek,kalbi kırılacak...
Yani dertsiz başa dert. Ne gerek var?
Çocuğunu evlendiren insan ortalama 50 -60 yaslarindadir. O yaşlar da elden ayaktan düşme yaşları değil. Eşi vefat etmişse pekala tek başına işini görebilir. Heee,yaşı artık seksene yaklaşınca,elden ayaktan düşmeye , yardıma ihtiyaç duymaya başlayınca tabii ki aynı evin içine girilebilir. Ama en azından evliliğinizin ilk yıllarının içine edilmemiş olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?