Merhaba arkadaşlar,
Yaklaşık 3 yıldır evliyim. Çok sakin, maalesef çok iyi niyetli ve kendi halinde bir insanım. Eşim atarlı, çabuk sinirlenen sonra hemen özür dileyen bir insan. Saçma sapan şeyler için kalbimi çok kırdı. Toparlanmayı çalışıyorum, ama unutamıyorum ve artık soğudum ondan galiba. Hele en son tavrı: ablam ziyarete gelmişti (evliliğimizden sonra ilk defa) ve gittikten sonra ona kahve verdiğini hizmet ettiğini söyledi, bağırıp çağırdı bir sürü şeyi yere attı, masaya vurdu ulan gibi kelimeler kullandı. Ayağına kapanıp özür dilemem gerekti. İnanabiliyor musunuz..? Ablama içecek verdiği için tüm bunlar. Halen utanıyorum, ama o kadar çaresizdim ki, öfkesini ancak bu şekilde dindirebildim.
Bunun yanında ailesi bana karşı kötü. Bir süredir ne arayıp, ne soruyorlar. Kaynanam maalesef kurnaz ve her istediği olacak. Kayınbabam onsuz bir yere gitmez, onsuz bir karar yapmaz ve o ne derse onu yapar. Bir görümcem maalesef sakat..Diğer görümcem, Her zaman saygılı ve sevgiyle yaklaşmama rağmen, kötü niyetli ve çok kıskanç. Ben ona istediği lüks çantayı alırken, o doğum günümü bile kutlamadı mesela. Kaynanam görümcemle ilgilenmemi istiyor hep (aramızda 2 yaş var sadece) ve aramız yok diye bemi sorumlu tutuyor. Oysa havalı, benimle hiç konuşmayan kızı..her defasında adım atan benim..kaynanam bana en son yine suçlu muamelesi yapınca bende maalesef kızının da bana yakınlık göstermediğini söyledim. Sadece bu. Ondan beri ne kaynanam, ne kayınbabam( oysa onunla hiç bir konuşmam olmadı) ne de görümcelerim beni arayıp soruyorlar.
Mutusuzum. Bu ülkede ne ailem var ne de akrabam. Eşimin ailesi sırt çevirdi, sebepsiz. Suçum olsa anlardım, ama kaldıramıyorum bunu. Diğer yandan eşimin anlam veremediğim tavırları.
Bazen çekip gitmek istiyorum ailemin yanına..eşimi doğru dürüst tanımadan evlendim..hiç sevmediğim bir aile ortamındayım.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?
Yaklaşık 3 yıldır evliyim. Çok sakin, maalesef çok iyi niyetli ve kendi halinde bir insanım. Eşim atarlı, çabuk sinirlenen sonra hemen özür dileyen bir insan. Saçma sapan şeyler için kalbimi çok kırdı. Toparlanmayı çalışıyorum, ama unutamıyorum ve artık soğudum ondan galiba. Hele en son tavrı: ablam ziyarete gelmişti (evliliğimizden sonra ilk defa) ve gittikten sonra ona kahve verdiğini hizmet ettiğini söyledi, bağırıp çağırdı bir sürü şeyi yere attı, masaya vurdu ulan gibi kelimeler kullandı. Ayağına kapanıp özür dilemem gerekti. İnanabiliyor musunuz..? Ablama içecek verdiği için tüm bunlar. Halen utanıyorum, ama o kadar çaresizdim ki, öfkesini ancak bu şekilde dindirebildim.
Bunun yanında ailesi bana karşı kötü. Bir süredir ne arayıp, ne soruyorlar. Kaynanam maalesef kurnaz ve her istediği olacak. Kayınbabam onsuz bir yere gitmez, onsuz bir karar yapmaz ve o ne derse onu yapar. Bir görümcem maalesef sakat..Diğer görümcem, Her zaman saygılı ve sevgiyle yaklaşmama rağmen, kötü niyetli ve çok kıskanç. Ben ona istediği lüks çantayı alırken, o doğum günümü bile kutlamadı mesela. Kaynanam görümcemle ilgilenmemi istiyor hep (aramızda 2 yaş var sadece) ve aramız yok diye bemi sorumlu tutuyor. Oysa havalı, benimle hiç konuşmayan kızı..her defasında adım atan benim..kaynanam bana en son yine suçlu muamelesi yapınca bende maalesef kızının da bana yakınlık göstermediğini söyledim. Sadece bu. Ondan beri ne kaynanam, ne kayınbabam( oysa onunla hiç bir konuşmam olmadı) ne de görümcelerim beni arayıp soruyorlar.
Mutusuzum. Bu ülkede ne ailem var ne de akrabam. Eşimin ailesi sırt çevirdi, sebepsiz. Suçum olsa anlardım, ama kaldıramıyorum bunu. Diğer yandan eşimin anlam veremediğim tavırları.
Bazen çekip gitmek istiyorum ailemin yanına..eşimi doğru dürüst tanımadan evlendim..hiç sevmediğim bir aile ortamındayım.
Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?