- 14 Mart 2013
- 7.836
- 3.887
- 448
Onu tanıyan sensşn aslında biz ne desek yalan olur, sence ne yapman lazım
okuyup yorumladığın için teşekkür ederim.
aslına bakarsan inanılmaz rahat bir insanım. kıskanç değilim, nerdeydin kimleydinim yok,
öyle küçük sorunlarla boğuşmaktan nefret ederim, ahlayıp vahladığım nadirdir vs vs.
ama bu anlattığım konu benim umursama-mamla geçebilecek bir şey değil.
umursamadıkça daha çok yükseldi sesi, bir adım daha ileri gider oldu.
Sizi o kadar iyi anlıyorum ve öyle üzülüyorum ki size ve kızınıza.
benim babam böyledir. inanılmaz sinirli, bomba gibi. neye, ne zaman kızacağı belli olmaz. baba olarak çok sevecen düşünceli, annemi de çok sever ama hep stres, hep bağırtı, hep huzursuzluk. anneme küfür de eder yani o..pu filan değil de eşşoğlu eşşek filan o da annemi çok üzer çünkü ne anası var ne babası.
biz babamı değştiremedik. çok yıprattı bizi, çok yordu. annem tedavi görüyor. ben yüksek seste ağlamaya başlıyorum sinirden, korkudan.
kızınıza yansıtmamaya çalışın ne olur. bizimkiler hep gözümün önünde yaşadılar her şeyi. b.k gibi oldu psikolojim. korkak, içine kapanık oldum. daha yeni yeni toparlanıyorum, evlendikten sonra geldim kendime. babam 60 yaşından sonra biraz duruldu ama hala 2 kere söylediği bir şeye hayır deyin 3.sü kavgadır.
arkadaşların dediği gibi o bağırınca odadan çıkarsanız "sen beni dinlemiyo musun?"diye bir sinir harbi daha yaşayabilirsiniz.
sadece siz de tedavi görün ve kızınızla vakit geçirin, beklentiniz olmasın. böyle bu tipler...
dediğiniz çok doğru hepimiz etten, kemikteniz ama bu adamlara bunu anlatamazsın. insanların yanında babama sadece hayır dediği için annemin hakarete uğrayıp, tartaklandığı olmuştur. yani bazılarına etki etmiyor bu tripler...
Onu tanıyan sensşn aslında biz ne desek yalan olur, sence ne yapman lazım
estağfurullah :)
susmaya devam etmeyi mi planlıyorsun peki?
eşin de bağırıp çağırıyor mu? yoksa tartışıyor musunuz?
benim eşim bu ikisinin ayırımına hiç varamıyor. onun için tartışma mertebesine ulaşamadık biz henüz.
İcim oyle dolu ki! Sorun ben miyim esim mi onu bile bilmiyorum. Esim hep sinirli, agresif bir insandi. Evlenmeden once de evlendikten sonra da(kendini frenlemeye calissa da) sakin bir insan olamadi.
Kizginsa dibine kadar kizginligini yasadi. Karsisindaki kirilir mi, gucenir mi, bugun bunlari sayiyorum ama yarin yuzune bakacagim aman sozlerime dikkat edeyim gibi bir otokontrol edinmedi.
Bana karsi pata kute girismedi ama icimi sozleriyle hakaretleriyle oyle acitti ki. Dusunuyorum tokatini yemek bu kadar agir gelir miydi acaba..
Evlenmeden once hic bu kadar hirgur icinde kalmamistim. Artik yoruldugumu hissediyorum.
Biliyorum o da mutsuz. Kendini degistrmeye calisiyor. Eskiye nazaran bunu yapti da. Bu halinden rahatsiz oldugum icin psikiyatra gitmeyi teklif ettim, kabul etti. Selectra kullaniyor dusuk doz.
Bense dusunuyorum son zamanlarda, bu huylari yeni degil ki.. Sinirlendiginde eline geceni parcalayan, kiran, doken, sayan-soven bir insandi zaten.
Ben onu degistirmeye yogurmaya calisiyormusum gibi sanki..
Kafam cok karisik.. Ondan olamayacagi bir insan olmasini istiyorum sanirim. Bir insan otuzundan sonra sinirlerinden, ofkesinden arinip sakin, huzurlu bi hale gelebilir mi?
Boyle cabalayarak onu da yordugumu hissediyorum. Zaten surekli dilinde "sana bir turlu yaranamiyorum" sozu..
Cok mu sey istiyorum. Sabir, sakinlik, sinir harbi sirainda soylediklerinin nereye varacagini ongorebilmek gibi yetiler sonradan kazanilamaz mi?
Kendimden bildigim icin umut ediyorum aslinda. Cunku ben de asabi ve sivri dilli birisiydim. Karsimdakini kirdigimdan emin olmadan kavgayi bitirmezdim. Agiz burun kavga etmezdim ama bu dediklerimi de yapmaktan geri kalmazdim. Ama esim mi sindirdi, ben mi duruldum yoksa artik yoruldum mu hic bilemiyorum.
Esim karsimda bagirip cagirirken hic cevap vermedigim, ettigi hakaretlere tepki bile vermedigm cok oluyor. Kendime sasiriyorum. Bu ben miyim gercekten. Hakli oldugumu dusundugum anlarda bile birkac kelimeden ote gecmiyor soylemlerim. İcimden susmak geliyor. Anlamayacagini, o an kafasinda ne varsa ona inanacagini adim gibi biliyorum ya ondan galiba..
Onceleri boyle davrandigi zamanlardan sonra "hakli bile olsam boyle bagirip cagirmamaliydim biliyorum" der. Gonlumu almayi bilirdi. Simdilerde, tartisma aninda derdimi anlatamadigim icin icimde kalanlarla basbasa kaldigimdan tepkimi surat asarak koyar oldum. Ve bingo! Bu da suc oldu.
O bagirip ofkesini kustugu ve rahatladigi icin terapiden cikmis edasiyla otururken benim surat asip problem cikarmam simariklik oluyor artik.
Oyle garip bir durumdayiz ki yani bilmem anlatabildim mi.. (hic sanmiyorum ama)
Ne ben onun sevgisini hisseder oldum, ne o benim..
Soyle icten sarildigini hisaetmeyeli ne kadar zaman oldu.. Seni seviyorumlar, sizi seviyoruma dondu(kizimizdan oturu).
İsten gelsin, yemek yensin, kizimizla vakit gecirilsin, tv keyfi ya da yuruyus, hop uyku.
Bir cozum bulmaya cabaladikca daha da sacmaliyor sanki hersey.
Saliverdikce de ipin ucu kaciyor.
Boyle karamsar yaziyi okuyan olduysa once tebrik sonra tesekkur ediyorum gercektrn.
Yok benim eşim bağırıp çağırmaz,. Aksine ufacık yaptığım şeyleri büyütünce ben çığrımdan çıkarım, haklıyken haksız konumuna düşerim. Zaten sorun çıkaran benim, tartışmayı beceremeyip soruna devam eden yine ben olurum. Ama alakası yok. Baksa tartışma neden çıkıyor, milletin öpüp başına koyduğu şeyleri ben sorun yapıyorum da bu kız ondan deliriyor dese, anlasa....
umarım düzelir eşiniz, psikiyatr destekli ilaç kullanmasının yanısıra bence bir psikologdan da yardım almalısınız psikologlar sorunu dinleyerek çözmeye çalıştıkları için ilaç tedavisi ile birlikte daha iyi sonuç alabilirsiniz diye düşünüyorum.
Babamda aynı böyle bir insan şuan yaşı 55 ve gittikçe dahada çığırından çıktı antrapozada girdi sanırım kına gecemde evden kovdu hadi git yeter be bıktım evlilik muhabbettindende sizdende diye en hüzünlü günümde bide onun laflarını yedim şuanda arayıp bişeylere takıp gene bağırır anneme en ufak birşeyde kızar bağırır mesela yemek yermisin lafına bile kızar pavyondanmı geldik yiycem tabi yada yemicem sorup sorup boğma diye kızar sizin evliliğinizi bilmiyorum ama annemde çok hatalı dışardan bakış açısı olarak babamı hiçe sayar her kararı kendi istediği gibi vermek ister babamda evin reisi benim bana sor önce havasına girer daha sessiz pısırık tip olması gerek karşısındaki insanın sanırım allah sabır versin çok zor seni çok iyi anlayabiliyorum inşallah bir umut düzelir umarım
Yazınızı okudum ama ne desem bilemiyorum..Allah sabır versin..İnşallah düzerlir.Sinirli insanla uğraşmak zor..Umarım kızınızın yanında böyle davranmıyordur. :/
böyle örnekler geldikçe, konduramadığım şeyi iyice kavrıyorum.
eşim de aynı işaretlediğim şeyleri söyler.
biraz ön planda olmak istediğini çıtlatır sık sık. yarı şaka yarı ciddi..
sanırım ben de annenle aynı hataları yapıyorum.
daha doğrusu annenle aynı yapıya sahibim.
çıtı pıtı, naif, kırılgan görünümlü olamıyorum
amin. çok teşekkür ederim.
bu konuda haklısın gerçekten.her iki tarafta hatalı bizde diyorum ya sizin yaşantınızdan örnek gibi oldu biraz erkeklerin yapısı biraz daha erkeğim ben daha iyisini bilirim daha güçlüyüm karakterindeler karşısındaki eş aynı güçte olmak isteyince kabul etmiyolar onun içinde fiziksel olmasada başka türlü şiddete başvuruyolar biraz daha düşünerek çok çıtı pıtı olmasanızda en azından önce ona sorar gibi yapıp bir şekilde onunda söz hakkı olmasını sağlayabilirsiniz.
Eşin en azından sorununu kabul etmiş,tedavi görüyormuş.Tedavinin hiç mi faydası olmadı ?
Belki sen de kendin için psikoloğa gitsen iyi olur.Bu şekilde kendi davranışlarındaki hatayı görebilirsin ve kendini daha iyi ifade etmeni sağlayabilir.
Doğuştan gelen bir sakinlik mi bu?
Özendim size. Çok cazgır bir insanım.
Öfke kontrolüm hiç yok ne yapıcam ben :2::2:
çok teşekkür ederim. hiç yanlış anlamadım.
bahsettiğin şeyleri yapamıyorum bunu açık ve net söyleyebilirim.
belki önceleri yapabiliyordum bilmiyorum ama şu son zamanlarda işten geldiğinde sarılmayı bırak.
yatağa bile arkalı önlü gidiyoruz. bazen o önce, bazen ben.
aramızdaki soğukluğun çok büyük sebebi senin gibi bir kadın olamayışım sanırım.
ama ben hiçbir zaman narin, naif bir insan olamadım.
öyle insanlara hep özenmişimdir de.
ne kadar çabalarsam çabalıyım..
yani senin anlattığın gibi davranmanın bende eğreti durduğunu düşünüyorum.
bilemiyorum belki de bana öyle geliyordur.
evet biraz caba lazim bana.Sana öyle geliyordur canım. ben de pek öyle narin bir insan sayılmam. Erkek Fatma lakabı takmıştı annem bana. ablam da cilvesiz diyor hala.
Biz de mesela aynı anda uyumayız. ben çalışmıyorum şu an, sınava hazırlık falan geç yatıyorum. ama her gece eşimi yatağa götürür, öper ışığını kapatırım. inan bazen içimden gelmiyor benim de. kırılmış oluyorum, kızmış oluyorum. ama zorlada olsa bu rutinleri yapıyorum. sırf araya soğukluk girmesin diye. zaten bunu oturtunca yapmazsan diğer taraf yapıyor. zorluyor kendini o da.
biraz çaba lazım sana. sarılma işini bir dene derim. her şeyin daha çabuk, daha kolay çözüldüğünü göreceksin. bi 15 gün tuhaf gelir, sonra alışırsınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?