Kızlar, yine fikrinize ihtiyacım var. Yani şu an o kadar daralmış durumdayım ki her şeyi bırakıp ofisten çıkıp gidesim, telefonu da kapatıp kendi başıma bilmediğim, hiç gitmediğim bir yere gidesim var.
Size bahsetmiştim bu gerizekalının bana görüşelim, bir hafta sonu tatili yapalım dediğini. Ve sonra hafta sonu gelmeden o haftanın başında ben hasta oldum. Ateş ve hapşırmaktan geberiyordum. Ama hem işlerim için toparlanmam hem de bu gerizekalı ile hani sözleştik diye h. sonuna turp gibi olmalıyım diye ilaçlar, mandalinalar, bitki çayları falan diye kendimi hızlıca iyileşmeye verdim. Ve dedim hani olur da düzelemezsem hafta ortası şuna bir yazayım diyeyim bir yerde rezervasyon falan yaptırdıysan veya yaptıracaksan erteleme durumumuz olur mu, gerçekten görüşecek miyiz, bak bende hastayım ona göre planlayayım cumartesi pazarımı şeklinde düşündüm.
Ya hu neden sanki bu kadar sorumluluk sahibiyim ki! Neden! O kadar eminim ki hiç böyle ince düşünmesem ve o hafta sonu geldiğinde "ayy hastayım ben gelemem yaaa" diye bir umursuzca cevap versem daha kıymetli olurdum. Ama ben ağzımdan bir söz çıktıysa onun takibini yapıyorum işte Allah kahretsin! Yapıyorum!
Neyse işte o haftasonu gelmeden çarşamba günü yazdım, önce selam verdim, daha konuya bile girmedim, espiriili bir şekilde "beyefendi müsait olunca bir bakınız lütfen yazdım
" daha sonra konuşalım zehrina, bir yakınımı kaybettim cenazedeyim yazmış. Bende şaşırdım elbet. Başsağlığı dileyip, tamam dedim. O an cenazedeyim dediği içinde aramadım, yazamadım acaba ölen kim, memleketine mi gitti yoksa bu şehirde mi diye de meraktan çatladım tabi.
Sabrettim sabrettim dönmedi günlerce. Hala iyi niyetimi korudum. Ya belki arkadaşı, belki çok kıymetli biriydi. Toparlanmak istedi. Ondan dönmüyor. Hem aramayı unuttu belki. Sen bi dürt nolcak dedim. Hala ne kadar safım değil mi!
Cenazenin üstünden 4 gün geçti tekrar yazdım Whatsapp'dan "yazmayacaktım ama merak ettim, kimdi vefat eden iyi misin bu arada
dedim" o günlerde bu gündemden dolayı internette bir yavaşlama vardı mesajım o an iletilmedi bu yüzden. Ertesi gün akşam ulaştı ve ben o mavi tiki gördüm yani
Daha sonra konuşuruz dedi ses yok
İnsanlık edip yazdım mesaj okundu ses yok
Yani şimdi yüzsüzlük edip aramak da istemiyorum ama bişeylerin sallantıda kalmasından da nefret ediyorum. Belirsizlik sadece aşk hayatımda değil neyle ilgili olursa olsun beni geriyor. Böyle uyuz bir huyum var, sabredemiyorum, bekleyemiyorum.
Bana desin ki "kızım beni arama artık"
bana desin ki "Zehrina hayatımda biri var görüşmemiz uygun olmayacak"
bana desin ki "şimdiye kadar ikimizde dile getirmedik, bana karşı hislerin olduğunun farkındayım, ben de başta öyle hissettim ama yanıldığımı anladım. Sana karşı bir hissim yok. Seni üzmemek adına da artık irtibatı koparalım" desin.
Desin ama bişey desin artık yaa!
Defolsun gitsin.
Bana imalı konuşmasın.
Umut vermesin.
Bıktım, yıldım artık