ya ama insan üzülüyor. ben o kadar üzüldüğüm zaman allahtan yardım istedim.bana hayırlısını ver dedim. bu çıktı hiç beklenmedik halde. hep de şükrettim yanımdayken. ayrıldık yine onu istedim. yine allahtan yardım istedim vermedi..vermeyeceksen bu da hayırlı değilse en azından bana unuttur dedim olmadı
neden yardım edilmiyor bana diye insan düşünmüyor değil.
bir de ne var ilginç olan biliyor musun? ya bununla beraberken içimden geçti hep.hiçbir zaman bu 4 yıl içinde ayrıldığım kişiyi sevdiğim gibi coşkuyla aşkla sevmedim.hep sevmek için zorladım kendimi.çoğu zaman ayrılmak bile geldi içimden hep sıktım devam ettim.çok muhakeme ettim ayrılsam çok mu üzülür çok mu dağılır nasıl üzerim onu ne kadar iyi biri diye.
ayrılmadan 2 3 hafta önce bile ayrılasım gelsi.sevmiyorum galiba dedim.evlilik muhabbetini açtı ben içimden hep bi şekilde kaçıcam ben sevemiyorum dedim.
ama ayrılınca dünyam şaştı..niye böyle oldu anlamadım..belkide benimki hırs benimki hazmedememe bilemiyorum.ama içim yanıyor ona eminim.