yani yalnız kalacak duygusu ile ikinciyi yapıyolar. O da ayrı bir varlık, can olacak. BU sorumluluğu yüklememek lazım bence. Ben de isterdim oğlumun bir kardeşi olsun ama olmadı kısmet. Ve ikinci çocuklar hep daha yaramaz oluyolar. Büyüklerini ezdiklerini çok görürüm. Bnence her ikisi ya da üçünü de ayrı bir birey ayrı bir sevgi ile büyütmeli.Annemin komşusunun üç çocuğu var. İkisi Almanya'da yaşıyor biri de başka bir ülkede. Kocası vefat etti. Kadın ameliyat olunca annem baktı ona. Arada öldü mü kaldı mı diye bakıyor. Bir diğer komşusu da yaşlı bir teyzeydi. İki kızı vardı ikisi de Amerika'da yaşıyordu. Kadın yalnız öldü. Bir gün sonra komşular sesi çıkmayınca anladı öldüğünü. Söyleyeceklerim bu kadar yalnız kalma konusunda.
Benim ise bir oğlum var. Çevremdekiler siz ölünce çocuk yalnız kalmasın bir tane daha doğur diyorlar. Hani yalnızlık senaryosu hiç bitmiyor. İkincisi de erkek olsa erkekler bakmaz kız bakar bir tane de kız doğur diyecekler.
Aslında sosyal olabilirsiniz halk eğitim kurslarına şuraya buraya gide gide çevre edinirsiniz evcil hayvan sahiplenirsiniz yalnızlık diye bir şey kalmıyor heleki köpek olunca
Olabilir. Bir de bu korona döneminde ister istemez hepimiz kaybetme korkusu yaşıyoruz. Kaygılarınizi tetiklemis olabilir
Yani o elalemi ne yapayım bilmiyorum.Belki de, hersey ust uste geldi aslinda bir de cok yakinim yeni hamile kaldi. Baskilar da iyice artti ustumde.
Her telefon açan yakinim bana üzülüyor sanki felaket senaryolari ve yalnizlik. :))) Etkilenmiyordum ama galiba yaşta gittikce beni endişelendirmeyi başariyorlardi galiba. Ama konu açmam guzel oldu, biraz dhaa rahatladim.
Bende böyle düşünüyorum .Kan bağına önem veririm. Akrabalarla pek görüşmem o ayrı
Yalnız yaşadığım, çok aşırı zorlandığım zamanlar oldu.Ailesiyle birlikte olanlara özendiğim zamanlar yaşadım ama zorlanma sebeplerimi onlara da anlatamazdım, duysalar gelirlerdi zaten.
Çocuk yapma fikrim asla aman bana baksınlar, yalnız bırakmasınlar değil. İstedim yaptım, bu kadar.
Ama şu var, bazen burda bir şeyler okuyoruz, hiç mi yok yardım isteyebileceğin bir yakının diyoruz ya, işte o çok önemli bir konu.
Hayat kime ne getirir bilinmez, bazı arkadaşlıklar aileden öte diyorlar, ben kuramıyorum öyle arkadaşlık. Çok severim ama ailem gibi hissedemiyorum.Bugün -Allah korusun- kardeşlerim, annem babam eşim çocuklarım olmasa, biriyle dertleşmek istesem , bir akıl almak istesem, sığınacak birini arasam bunlar amcam, halam ,teyzem olurdu sanırım. Kimse kimsenin derdini sonsuza dek çekmez ama yine de birine ihtiyaç duyulduğunda benim aklıma ailem gelir. Maddi gücüm, yaşım , imkanlarım elverse 2 değil 4 çocuk yapardım, aile güzel şeydir.
Zaten bunu diyenlerin çoğu çocuklu kisilerBirkaç sayfa okudum. Çocuğun olsa da yalnızsın falan biraz abartılı geldi. Evet nihayetinde öyle mutlaka, herkes kendi kaderini yaşar. AMa günlerimiz, günlük hayatımız öyle mi... zorlukları çok fazla ama insanın da hayatına renk geliyor, çocuklar büyüdükçe verdiğin emekler aklına geliyor, elaleme takmak yerine evladına zaman ve çaba harcıyorsun. Onu hayata hazırlamak için formüller arıyorsun. Yalnızlıktan böylelikle kurtulmuş oluyorsun. Allah isteyen herkese nasip etsin...
Yani o elalemi ne yapayım bilmiyorum.Herkes pek bir meraklı birbirinin işine burnunu sokmaya. Çocuk istemek kadar istememekte o kadar normal. O tipler anne olsan bile başka bir şey bulup insanı kaygılandirirlar. İkinci çocuk derler; o olur başkasının çocuğu ile kiyaslarlar. Hiç bitmez dertleri. O yüzden cidden boşver. Sen hazır hissediyorsan ve istiyorsan tamamdır. Yoksa korkularla kaygılarla yapılan hiçbir işten hayır görmedim ben.
Bunun başka versiyonu da yalnız kalmamak için evlenenler yada bosanamayanlar. Bak farkında mısın burada açılan konuların temelinde bile hep yalnızlık ve yalnız kalma korkusu var. Hatta bence gelin kv konularının temellerinden biri de bu. Neyse çenem çok düştü. Kıssadan hisse kendimizi iyi tanıyıp harekete geçmek lazım.
Tamamen hazır olmak yok sevgili cirilla. Ben de hazırım dedim ama hamileyken lohusayken değilmişim de dedim. Evlilik gibi düşün, kavga ettiğinde nerden evlendim, sevgi seliyken iyiki evlendim dersin ya. Aynı iyisi de kötüsü de olur, olacak. Ama aradaki bağ muazzamKesinlikle öyle zaten olaya tamamen duygusal olarak bakdam simdiye kadar dogururdum bir tane. Ama hazir olmadigimin oldukça farkindayim. Eger cocuk olacaksa bu sadece benim korkularimla olmamali haklisiniz, insanlar hep konusur.
Yani anneliği tadan biri objektif bakamaz buna. Yalnız dahi kalacak olsam yine de doğururdum. İnsanın bambaşka bir kısmını açıyor. His olarak daha sevecen, daha empati yapabilen biri oldum. İnsan değerini anladım. Çok zorlukla çok emekle büyüdüğünü anladım. Genel anlamda hümanist birine dönüştüm. Geliştiriyor beni. Yani hareket edemeyen boş boş bakıp yatan bir canlıyken çabalayarak ayağa kalkıp yürümesine şahit oluyorsun. Hepsini geçtim sevgi anlamında da insanı gerçekten koşulsuz sevgiyle tanıştırıyor. İki dakika önce sinirlendiğin bir insan yavrusu anne seni seviyorum dediğinde sarılıp iyi ki diyorsun sadece. Aradaki bağ çok özel. Kardeşim de var, kedilerim kuşlarım da oldu, yeğenim de oldu. Ama hiç biri bu bağı, bu yaşadıklarımı yaşatmadı. Yani yaşamasam eksik olurdum kesinlikle.
Zor mu çok zor. Akıllı insan işi değil. İlk iki sene insanlıktan çıktım, eşimle bile aramızı bozdu ilk sene. Ama şimdi taşlar yerine oturdu, o emeklerimin meyvesini yiyorum.
Zamanı, enerjisi olan insan bence doğurmalı. Kendini yeniden tanıyorsun çünkü.
Tamamen hazır olmak yok sevgili cirilla. Ben de hazırım dedim ama hamileyken lohusayken değilmişim de dedim. Evlilik gibi düşün, kavga ettiğinde nerden evlendim, sevgi seliyken iyiki evlendim dersin ya. Aynı iyisi de kötüsü de olur, olacak. Ama aradaki bağ muazzam
Bence biz şanslıyız. İhtiyacımız olduğunda ailemizden gereken desteği gördüğümüz için daha dışarda kalan kişilerden bir şey isteme ihtiyacı hissetmemişiz. Çok şükür.B
Bende böyle düşünüyorum .
Çevremde arkadaş akraba hepsinin biryere kadar olduğunu düşünüyorum çünkü gerçekten biryere kadarlar
Her işte benim yardımıma koşacak kişiler ailemdir
Bunda 7yil önce operasyon gecirdigimde de ailem vardı 7yil sonra geçirsem yine ailem olacak.
Herhalde bazı insanların arkadaş yada akraba çevresi çok çok iyi oyuzden onlara güveniyorlar bilemiyorum.
Bu çok doğru.Bence biz şanslıyız. İhtiyacımız olduğunda ailemizden gereken desteği gördüğümüz için daha dışarda kalan kişilerden bir şey isteme ihtiyacı hissetmemişiz. Çok şükür.
Ben üniversite öğrencisiyken bazen babam olmadığında amcam götürürdü otogara. Zorla para verirdi, valizlerle dolmuşta uğraşma taksiyle git yurda diye. Babamın işsiz olduğu dönemlerde, bayramlarda eniştem zorla elini öptürürdü bayramlarda çocuklara harçlık verilir diye, oldukça da yüklü paralar verirdi. Üniversite yaşantım büyünde aile büyüklerimin çok çok desteğini gördüm. Şu an bana bir şey olsa arkadaşlarım mı destek verecek çocuklarıma, hiç sanmıyorum.
Ama aile ilişkileri sağlam olmayan insanlar da tam tersini düşünüyor, onlara da hak veriyorum tabiki.
Kararınız ne olur bilemem ki çocuk sahibi olan arkadaşlarımda yazmış bir bebeğe hazır olduğunuzu düşündüğünüz zaman bile gebelikle birlikte yeterince hazır olmadığınızın farkına varıyorsunuz, tüm ebeveynler ve çocuklar için genelleme yapmak doğru olmaz ama benim eşim, çocuğum, ailem, arkadaşım yapmaz da diyemeyiz, bir bebeğe hamile kalıp doğurduğumuzda kendimizi değil bambaşka birini doğuruyoruz, bizim hayallerimiz, fikirlerimiz onun hayal ve fikirleri olmuyor, o yüzden yapmaz gibi kesin şeyler söylemek yanlış olur, tabii çocuklar üzerinde kendi hayallerimizi kurmak da.Buna benzer şeyler çok duydum aslinda, tanık oldugum benzer şeyler de var ve belki ben de örnek vermiş olabilirim. Ama iş kendine gelince benim cocugum oyle yapmaz gibi bir dusunce oluyor tabi ama oyle yapmasa bile ne kadar yaninda olabilir yine bilemedim.
Talebiniz üzerine konunuz yorumlara kapatılmıştır
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?