- 7 Ekim 2015
- 22
- 45
- 3
- 37
- Konu Sahibi Dogununannesi
-
- #1
Uzun zamandir bunu dusunuyorum. 27 yasindayim. 17 yasinda evlatlik olduğumu ogrendim. Annem babam ve annanem dışında ailede kimse beni kabullenmedi. Cok dislandim. Hele baba tarafi beni cok uzdu ama onlara kizamiyorum. Beni sevmek zorunda degiller. Ama ben onlari sevdim.
Annem ve babam harika insanlar. Onlari üzmemek icin bu durumu olgunlukla karşıladım ve hic acmadim onlari uzmedim.
Lakin bende 4.5 ay once anne oldum. Icimdeki meraka engel olamiyorumm. Nereliyim acaba abim ablam var mi? Bir suru ucsuz bucaksiz soru kafamda asili.
Onlarla ilgili tek bir sey bilmiyorum. Kızmıyorumda onlara. Sonucta ne demis Hz. Muhammed s.a.v hakir gordugun sey basina gelmeden olmezsin. O yuzden kalbimde dilimde lal. Rabbim yazmis Ondan gelene boynumuz kildan ince. Ama yinede merak iste.
Kimsesiz cocuklar yurdunda kaydim var ordan evlat alinmisim. Ilk ogrendigim hafta babamla Bu kayitlarin tutuldugu cagaloglundaki buroya gitmistik. Dosyami incelemistim. Hicbir iz yok sadece bir gazete haberi vardi. Gunes gazetesi beni yazmis en sevimli polis diye. Eyupte bir kandil gecesi kaldirima birakilmisim. Gorgu taniklari annesi gibiydi die anlatmislar polise. Haberde opup birakti dondu birdaha optu yaziyordu. Birde uzerimde adi özlemdir yazili bir pusula varmis polisler bulmuslar devriye atarken parkasini giydirmis biri usumeyim diye resmim var ole gazatede tum bildigim bu. Anami ve babami uzmek istemiyorum ama merak icimi kemiriyor. Gidip bir kere daha o buroya sorsam mi numara felan birakmislarmidir diyorum. Bazen dalip gidiyorum. Bana benzeyen yuzler sesime benzeyen sesler var ve ayni gozyuzunun altinda yasiyoruz acaba neredeler. Onlarda izliyormudur simdi yildizlari benim gibi diyorum. Belki kardeslerim vardır diyorum. Sonra vazgeciyorum dusunmekten. Insan evladını kizmasamda birakmamali diyorum. Birakamaz diyorum.
Mesela bir ruyam var 3-4 yıldır ayni ruyayi goruyorum. Hep ayni mahalle evler insanlar sokaklar. Hic değişmiyor sanki orda yasiyorum.halamin babannemin eviymis bep ruyamda goruyoru. Ilginc olan hic mekanlar degismiyor hic. Esim diyor insan bir kere gorur 5 kere gorur senin ruyan dizi gibi yolari hatta duvardaki resimleri bile anlatiyorsun var bisey istanbula gidip soralim diyor.
Hic aramadilarsa ki aramamislardir bu beni yinede uzer. Numara biraksalar nasil ararim bunu nasil kaldiririm. Zormu benmi buyutuyorum bilmiyorum. Ama icimde bir sizi sizim sizim sizliyor engel olamıyorum.
Fikirlerinize ihtiyaclarim var. Cok uzun oldu hakkinizi helal edin.
Bu arada ailem birakildiktan bir hafta sonra beni almis yurttan. 3 aylikmisim Bunu ailemin beni goturdugu doktorlar kemik yapısından tespit etmis. Yani beni sokaga biraktiginda ben 2.5 aylikmisim.
Annem ve babam harika insanlar. Onlari üzmemek icin bu durumu olgunlukla karşıladım ve hic acmadim onlari uzmedim.
Lakin bende 4.5 ay once anne oldum. Icimdeki meraka engel olamiyorumm. Nereliyim acaba abim ablam var mi? Bir suru ucsuz bucaksiz soru kafamda asili.
Onlarla ilgili tek bir sey bilmiyorum. Kızmıyorumda onlara. Sonucta ne demis Hz. Muhammed s.a.v hakir gordugun sey basina gelmeden olmezsin. O yuzden kalbimde dilimde lal. Rabbim yazmis Ondan gelene boynumuz kildan ince. Ama yinede merak iste.
Kimsesiz cocuklar yurdunda kaydim var ordan evlat alinmisim. Ilk ogrendigim hafta babamla Bu kayitlarin tutuldugu cagaloglundaki buroya gitmistik. Dosyami incelemistim. Hicbir iz yok sadece bir gazete haberi vardi. Gunes gazetesi beni yazmis en sevimli polis diye. Eyupte bir kandil gecesi kaldirima birakilmisim. Gorgu taniklari annesi gibiydi die anlatmislar polise. Haberde opup birakti dondu birdaha optu yaziyordu. Birde uzerimde adi özlemdir yazili bir pusula varmis polisler bulmuslar devriye atarken parkasini giydirmis biri usumeyim diye resmim var ole gazatede tum bildigim bu. Anami ve babami uzmek istemiyorum ama merak icimi kemiriyor. Gidip bir kere daha o buroya sorsam mi numara felan birakmislarmidir diyorum. Bazen dalip gidiyorum. Bana benzeyen yuzler sesime benzeyen sesler var ve ayni gozyuzunun altinda yasiyoruz acaba neredeler. Onlarda izliyormudur simdi yildizlari benim gibi diyorum. Belki kardeslerim vardır diyorum. Sonra vazgeciyorum dusunmekten. Insan evladını kizmasamda birakmamali diyorum. Birakamaz diyorum.
Mesela bir ruyam var 3-4 yıldır ayni ruyayi goruyorum. Hep ayni mahalle evler insanlar sokaklar. Hic değişmiyor sanki orda yasiyorum.halamin babannemin eviymis bep ruyamda goruyoru. Ilginc olan hic mekanlar degismiyor hic. Esim diyor insan bir kere gorur 5 kere gorur senin ruyan dizi gibi yolari hatta duvardaki resimleri bile anlatiyorsun var bisey istanbula gidip soralim diyor.
Hic aramadilarsa ki aramamislardir bu beni yinede uzer. Numara biraksalar nasil ararim bunu nasil kaldiririm. Zormu benmi buyutuyorum bilmiyorum. Ama icimde bir sizi sizim sizim sizliyor engel olamıyorum.
Fikirlerinize ihtiyaclarim var. Cok uzun oldu hakkinizi helal edin.
Bu arada ailem birakildiktan bir hafta sonra beni almis yurttan. 3 aylikmisim Bunu ailemin beni goturdugu doktorlar kemik yapısından tespit etmis. Yani beni sokaga biraktiginda ben 2.5 aylikmisim.
Son düzenleme: