Boğazım düğüm düğüm...

tosia .!.:

Boğazım düğüm düğüm. Annemle son mutlu olduğumuz gün, geçen sene bugün. Doğum sancılarım başlamıştı, ben yanımda eşimi bile değil, annemi istemiştim. Hayatımda ilk defa annemi ne kadar çok sevdiğimi derinden hissetmiştim. Annem belime, sırtıma masaj yapıyordu, saçlarımı okşuyordu, elimi tutuyordu. Bana güç veriyordu.

Doğumdan sonra kendimi çok mutsuz hissettim. Hayatım değişmişti tamamen, artık hiçbirşey eskisi gibi olamayacaktı ve ben çok acı çekiyordum.

Annem yanımdaydı ama hastalığı hızla ilerliyordu, biz bilmiyorduk. Dayanılmaz bel boyun ağrıları, dayanılmaz bir halsizlik... Bana yardım ediyordu ama esas onun yardıma ihtiyacı varmış, bilemedim...
Hazırladığı güzel kahvaltı sofralarında uykusuzluk, yorgunluk ve sıkıntıyla, 5 karış suratla oturduğum için öyle pişmanım ki şu an.

Geçen sene bugünden sonra 43 acıyla dolu gün.
İnkar, korku, kabullenememe, itiraz, öfke, sinir bozukluğu dolu 43 gün.

Bugün annemle hatırladığım en son mutlu gün.

Bunları gözyaşlarıyla yazıyorum, boğazımda bir düğümle yazıyorum. Derdimi kimseyle konuşamıyorum, herkes güçlü olmamı bekliyor.

Ben annem öldüğünden beri dökemediğim gözyaşlarımı bugün döküyorum. Bugün bitince sanki annem tamamen gidecek. Geçen sene bugüne kadar hep güzel hatıralarımız vardı. Sanki bugün bitince hepsi gidecek...

Yarın kızımın doğum günü. Ama ben bugünü ve yarını hep anneme hasretle mi hatırlayacağım?

Ben annemi çok özledim. Çok çok özledim. O kadar yalnızım ki. O yokken o kadar çaresizim ki.

Bunları sadece kendime bir not olsun diye yazmak istedim, güzel annemi anmak istedim. Kardeşime acısını hatırlatmamak için söyleyemediklerimi buraya yazmak istedim.

Annemi çok özledim... benim en büyük derdim, acım, yalnızlığım, çaresizliğim, öfkem işte bu.. Anne seni çok özledim.

Genişletmek için tıkla...

tosia .!.:

Boğazım düğüm düğüm. Annemle son mutlu olduğumuz gün, geçen sene bugün. Doğum sancılarım başlamıştı, ben yanımda eşimi bile değil, annemi istemiştim. Hayatımda ilk defa annemi ne kadar çok sevdiğimi derinden hissetmiştim. Annem belime, sırtıma masaj yapıyordu, saçlarımı okşuyordu, elimi tutuyordu. Bana güç veriyordu.

Doğumdan sonra kendimi çok mutsuz hissettim. Hayatım değişmişti tamamen, artık hiçbirşey eskisi gibi olamayacaktı ve ben çok acı çekiyordum.

Annem yanımdaydı ama hastalığı hızla ilerliyordu, biz bilmiyorduk. Dayanılmaz bel boyun ağrıları, dayanılmaz bir halsizlik... Bana yardım ediyordu ama esas onun yardıma ihtiyacı varmış, bilemedim...
Hazırladığı güzel kahvaltı sofralarında uykusuzluk, yorgunluk ve sıkıntıyla, 5 karış suratla oturduğum için öyle pişmanım ki şu an.

Geçen sene bugünden sonra 43 acıyla dolu gün.
İnkar, korku, kabullenememe, itiraz, öfke, sinir bozukluğu dolu 43 gün.

Bugün annemle hatırladığım en son mutlu gün.

Bunları gözyaşlarıyla yazıyorum, boğazımda bir düğümle yazıyorum. Derdimi kimseyle konuşamıyorum, herkes güçlü olmamı bekliyor.

Ben annem öldüğünden beri dökemediğim gözyaşlarımı bugün döküyorum. Bugün bitince sanki annem tamamen gidecek. Geçen sene bugüne kadar hep güzel hatıralarımız vardı. Sanki bugün bitince hepsi gidecek...

Yarın kızımın doğum günü. Ama ben bugünü ve yarını hep anneme hasretle mi hatırlayacağım?

Ben annemi çok özledim. Çok çok özledim. O kadar yalnızım ki. O yokken o kadar çaresizim ki.

Bunları sadece kendime bir not olsun diye yazmak istedim, güzel annemi anmak istedim. Kardeşime acısını hatırlatmamak için söyleyemediklerimi buraya yazmak istedim.

Annemi çok özledim... benim en büyük derdim, acım, yalnızlığım, çaresizliğim, öfkem işte bu.. Anne seni çok özledim.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Bizim annemle benzerliğimiz tek yumurta ikizi gibi, onun tek ayak tırnağındaki şekil bozukluğu bile bende var öyle diyeyim. Geçen kış uzunca bir zamandır görmediğim annemin eski arkadaşlarından birine rastladım, kadın beni uzaktan gördü, bembeyaz kesti böyle gözleri kocaman açık açık, yanıma geldi nasıl besmele çekiyor birde yaşlı kadın dedim x teyze bi sakin ol ben kızıyım, vallahi hayal görüyorum sandım dedi kadın korkmuş bir de bazen bana tuhaf hissettiriyor, teyzeme giderim mesela gözünü üzerimden ayırmadan bana bakar dakikalarca, ablam geldi sanki der tuhaf bir duygu, bir yandan hoşuma gidiyor ona benzemek bir yandan içim burkuluyor

Genişletmek için tıkla...

Sylvia Plath .!.:

Sesinin olduğu bir videom vardı, vefatından sonra hemen CD ye flash belleğe aktardım. Ama üç senedir, dinlemeye cesaret edemedim.

Benim de sorularım var senin gibi. Oğlumla ilgili birçok şeyi ona sormak için neler vermezdim. Ne hamileligimi ne de oğlumu gördü ama diğer mesajındaki gibi hücrelerimiz de yaşamaya devam ediyor annelerimiz, bir de yüreğimizde. Demek ki bu yüzden acısı hep taze.

Genişletmek için tıkla...

astrojurnal .!.:

annem yoğun bakıma girmeden bir gün önce ilk kez kavga etmiştik. yani anlaşamadığımız olurdu ama hiç ses yükseltmemiştim anneme, o güne dek. ve onu suçlamıştım bazı şeyler için. akşamına barışmıştık ama gündüz öyle tuhaftı.

ertesi gün kötüydü durumu. 2 kere telefonda konuşabildim. 2sinde de gözümün önünde 2 küçük çocuk var, senin çocuklarını şimdiden gördüm demişti.

akşam babam haber verdi, hastaneye gidiyoruz diye. ben yetiştiğimde yoğun bakıma almak için uyutmuşlardı. ben gitmeden 10 dakika önce de son sözü anneanneme "ben artık ölüyorum anne" olmuş.

yetişemedim uyutulmadan. ağır sözler ettim 1 gün önce. gün geçtikçe daha çok koyuyor bu. taş oldum artık, gözümden yaş gelmiyor.

acınızı anlıyorum. zamanla geçer diyenlere inanmayın. insan hayatına devam ediyor ama 1 mum sanki yeni yakılmış gibi hep yanıyor.

ilk sene çok ağladım. doğumgününde, bayramlarda, vefat gününde. bu yıl ağlamıyorum. özel günlerde onun yaşarken yaptığı güzellik ve iyilikleri yaşatmaya çalışıyorum.

deneyin, eminim size de böylesi iyi gelecek..

ve şanslısınız. en azından evliliğinizi ve yavrunuz olduğunu gördü. benim annemin son günlerinde sevgilim benden ayrılmıştı ve annem evleneceğimizi çok hayal ediyordu. tanışmasa da çok sevmişti, gözüm arkada kalmayacak diyordu. sanırım hissediyorlar.

biz barıştık ama annem göremedi. çocuk için de yukarıda yazdığım gibi..

Genişletmek için tıkla...

tosia .!.:

Boğazım düğüm düğüm. Annemle son mutlu olduğumuz gün, geçen sene bugün. Doğum sancılarım başlamıştı, ben yanımda eşimi bile değil, annemi istemiştim. Hayatımda ilk defa annemi ne kadar çok sevdiğimi derinden hissetmiştim. Annem belime, sırtıma masaj yapıyordu, saçlarımı okşuyordu, elimi tutuyordu. Bana güç veriyordu.

Doğumdan sonra kendimi çok mutsuz hissettim. Hayatım değişmişti tamamen, artık hiçbirşey eskisi gibi olamayacaktı ve ben çok acı çekiyordum.

Annem yanımdaydı ama hastalığı hızla ilerliyordu, biz bilmiyorduk. Dayanılmaz bel boyun ağrıları, dayanılmaz bir halsizlik... Bana yardım ediyordu ama esas onun yardıma ihtiyacı varmış, bilemedim...
Hazırladığı güzel kahvaltı sofralarında uykusuzluk, yorgunluk ve sıkıntıyla, 5 karış suratla oturduğum için öyle pişmanım ki şu an.

Geçen sene bugünden sonra 43 acıyla dolu gün.
İnkar, korku, kabullenememe, itiraz, öfke, sinir bozukluğu dolu 43 gün.

Bugün annemle hatırladığım en son mutlu gün.

Bunları gözyaşlarıyla yazıyorum, boğazımda bir düğümle yazıyorum. Derdimi kimseyle konuşamıyorum, herkes güçlü olmamı bekliyor.

Ben annem öldüğünden beri dökemediğim gözyaşlarımı bugün döküyorum. Bugün bitince sanki annem tamamen gidecek. Geçen sene bugüne kadar hep güzel hatıralarımız vardı. Sanki bugün bitince hepsi gidecek...

Yarın kızımın doğum günü. Ama ben bugünü ve yarını hep anneme hasretle mi hatırlayacağım?

Ben annemi çok özledim. Çok çok özledim. O kadar yalnızım ki. O yokken o kadar çaresizim ki.

Bunları sadece kendime bir not olsun diye yazmak istedim, güzel annemi anmak istedim. Kardeşime acısını hatırlatmamak için söyleyemediklerimi buraya yazmak istedim.

Annemi çok özledim... benim en büyük derdim, acım, yalnızlığım, çaresizliğim, öfkem işte bu.. Anne seni çok özledim.

Genişletmek için tıkla...

Gizemmm01 .!.:

Gözyaşlarıyla okudum keşke anneler ölümsüz olsa .. Birgün annemin beni bırakıp gideceği gün gelicek Nasıl dayanılır ki buna

Genişletmek için tıkla...

tosia .!.:

siz de bir anda kaybettiniz sanirim annenizi.
İnsanin en cok icini acitan olmesi degil sevdiklerinin bence, yarim kalan seyler

Annemin o kadar cok hayali vardi ki. 50 yasindaydi, neredeyse hic gun yuzu gormedi. Hic mutlu bir hayat suremedi. Sevdigi adamla sirf mezhep farki yuzunden evlenemedi, mutsuz bir evlilik surdu, bosandi. Bize hem annelik hem babalik etti. Yillar sonra o sevdigi adamla karsilasti, evlenmesini istedik. Evlendi. Ama onunla da mutlu bir hayat yasayamadi. Cocuklar bir arada anlasamadi, ikisi de cocuklarina duskun olduklari icin bekleyelim dediler. Cocuklar buyusun, biz sonra yasariz dediler. Tam ben evlendim, cocuklar buyudu bir araya geleceklerdi ki bir anda kaybettik annemi.

Annem 50 yillik omrunde kendisi icin 1 gun bile yasamadi. Benim esas canimi acitan bu iste. Simdi arkasinda beni gectim, 20 yasinda oglunu birakti.

Genişletmek için tıkla...

tosia .!.:

Boğazım düğüm düğüm. Annemle son mutlu olduğumuz gün, geçen sene bugün. Doğum sancılarım başlamıştı, ben yanımda eşimi bile değil, annemi istemiştim. Hayatımda ilk defa annemi ne kadar çok sevdiğimi derinden hissetmiştim. Annem belime, sırtıma masaj yapıyordu, saçlarımı okşuyordu, elimi tutuyordu. Bana güç veriyordu.

Doğumdan sonra kendimi çok mutsuz hissettim. Hayatım değişmişti tamamen, artık hiçbirşey eskisi gibi olamayacaktı ve ben çok acı çekiyordum.

Annem yanımdaydı ama hastalığı hızla ilerliyordu, biz bilmiyorduk. Dayanılmaz bel boyun ağrıları, dayanılmaz bir halsizlik... Bana yardım ediyordu ama esas onun yardıma ihtiyacı varmış, bilemedim...
Hazırladığı güzel kahvaltı sofralarında uykusuzluk, yorgunluk ve sıkıntıyla, 5 karış suratla oturduğum için öyle pişmanım ki şu an.

Geçen sene bugünden sonra 43 acıyla dolu gün.
İnkar, korku, kabullenememe, itiraz, öfke, sinir bozukluğu dolu 43 gün.

Bugün annemle hatırladığım en son mutlu gün.

Bunları gözyaşlarıyla yazıyorum, boğazımda bir düğümle yazıyorum. Derdimi kimseyle konuşamıyorum, herkes güçlü olmamı bekliyor.

Ben annem öldüğünden beri dökemediğim gözyaşlarımı bugün döküyorum. Bugün bitince sanki annem tamamen gidecek. Geçen sene bugüne kadar hep güzel hatıralarımız vardı. Sanki bugün bitince hepsi gidecek...

Yarın kızımın doğum günü. Ama ben bugünü ve yarını hep anneme hasretle mi hatırlayacağım?

Ben annemi çok özledim. Çok çok özledim. O kadar yalnızım ki. O yokken o kadar çaresizim ki.

Bunları sadece kendime bir not olsun diye yazmak istedim, güzel annemi anmak istedim. Kardeşime acısını hatırlatmamak için söyleyemediklerimi buraya yazmak istedim.

Annemi çok özledim... benim en büyük derdim, acım, yalnızlığım, çaresizliğim, öfkem işte bu.. Anne seni çok özledim.

Genişletmek için tıkla...

astrojurnal .!.:

ölümcül bir durum yokken bir anda oluverdi diyelim. aynen benim annem de çok çekti. ben bana güçlü olmayı öğrettiği için müteşekkirim ona. bana bıraktığı en değerli şey o oldu.

Genişletmek için tıkla...

tosia .!.:

benim annemden 10 ay once babam gibi sevdigim dayim öldü akciger kanseri yuzunden.
Dayimin esi yoktu, kizlari vardi ama annem birakmadi kimseye dayimi kendisi bakti. 10 ay boyunca neler neler yapti dayim icin. Doktorlar tedaviyi baslatmadi, kaldiramaz sadece yasam kalitesini arttirin dediler. Annemle otobuse binip gittik dag tepelerinde ot aradik, sirf birileri iyi geliyor dedi diye.
İste o zamanlar meger annem de akciger kanseriymis. Bilmiyorduk. 1 hafta icinde kaybettik annemi biz, biyopsi yapabilip teshis bile koyamadilar.

Annem, dayim ikisi de gitti simdi. İnsallah annelerimiz, tum kayiplarimiz yerlerinde dinleniyorlardir simdi...

Genişletmek için tıkla...

astrojurnal .!.:

mutlaka üzgün olduğumuzu da hissediyorlardır.

ben de şu an babamı kaybedeceğimi biliyorum. 2 senede bir, bir acı.. Allah zor durumdaki herkese sabır ve güç versin.

Genişletmek için tıkla...

tosia .!.:

Boğazım düğüm düğüm. Annemle son mutlu olduğumuz gün, geçen sene bugün. Doğum sancılarım başlamıştı, ben yanımda eşimi bile değil, annemi istemiştim. Hayatımda ilk defa annemi ne kadar çok sevdiğimi derinden hissetmiştim. Annem belime, sırtıma masaj yapıyordu, saçlarımı okşuyordu, elimi tutuyordu. Bana güç veriyordu.

Doğumdan sonra kendimi çok mutsuz hissettim. Hayatım değişmişti tamamen, artık hiçbirşey eskisi gibi olamayacaktı ve ben çok acı çekiyordum.

Annem yanımdaydı ama hastalığı hızla ilerliyordu, biz bilmiyorduk. Dayanılmaz bel boyun ağrıları, dayanılmaz bir halsizlik... Bana yardım ediyordu ama esas onun yardıma ihtiyacı varmış, bilemedim...
Hazırladığı güzel kahvaltı sofralarında uykusuzluk, yorgunluk ve sıkıntıyla, 5 karış suratla oturduğum için öyle pişmanım ki şu an.

Geçen sene bugünden sonra 43 acıyla dolu gün.
İnkar, korku, kabullenememe, itiraz, öfke, sinir bozukluğu dolu 43 gün.

Bugün annemle hatırladığım en son mutlu gün.

Bunları gözyaşlarıyla yazıyorum, boğazımda bir düğümle yazıyorum. Derdimi kimseyle konuşamıyorum, herkes güçlü olmamı bekliyor.

Ben annem öldüğünden beri dökemediğim gözyaşlarımı bugün döküyorum. Bugün bitince sanki annem tamamen gidecek. Geçen sene bugüne kadar hep güzel hatıralarımız vardı. Sanki bugün bitince hepsi gidecek...

Yarın kızımın doğum günü. Ama ben bugünü ve yarını hep anneme hasretle mi hatırlayacağım?

Ben annemi çok özledim. Çok çok özledim. O kadar yalnızım ki. O yokken o kadar çaresizim ki.

Bunları sadece kendime bir not olsun diye yazmak istedim, güzel annemi anmak istedim. Kardeşime acısını hatırlatmamak için söyleyemediklerimi buraya yazmak istedim.

Annemi çok özledim... benim en büyük derdim, acım, yalnızlığım, çaresizliğim, öfkem işte bu.. Anne seni çok özledim.

Genişletmek için tıkla...

trapist .!.:

Allah sabır versin size. Mesajınızı okuyunca şu forumda annesinden, babasından, kayınvalidesinden, kayınpederinden, kardeşlerinden şikayetler dolu atılan mesajlar ne kadar gereksiz olduğunu anlıyor insan. Hayatta olan anne-babanın değerini bilmeyen o kadar çok şikayetçi arkadaş var ki. Şu dünyada herşey geri kazanılır. İşini kaybedersin yenisini bulursun, eşinden ayrılırsın yenisini bulursun, evlenirsin boşanırsın tekrar evlenirsin, vazon kırılır yenisini alırsın. Ama hayatından bir can kopup gittiğinde ne yapsan nafile. Herkesin yakınlarının kıymetini hayattayken bilmesini dilerim.

Canım şuan annen için yapabileceğin tekşey ona dua edip onun yetiştirdiği hayırlı bir evlat olmak. Senin yaptığın her iyi amel onun defterine sevap olarak yazılır unutma. Kendin için yapabileceğin şey is ona yaşatabildiğin güzel mutlu anları hatırlamak. Bu sayede bir olsun ona olan vefa borcunun bir kısmını ödediğini düşünüp içini rahatlatmak. Hayata olsaydı onu mutlu edebilecek şey evlatlarının sağlıklı ve mutlu bir hayat sürmesi olacaktı. Sizde sağlıklı ve mutlu bir hayat sürmek için elinizden geleni yapın.

Genişletmek için tıkla...

tosia .!.:

Allah bana kardesimin ve kizimin acisini gostermesin diyorum artik. Bunlarin disinda en acisini tattim diyorum. Dediginiz gibi artik hersey bos, giden geri gelmiyor. Haklisiniz elimden geleni yapiyorum, ona layik bir evlat olmaya calisiyorum. Emaneti kardesime iyi bakmaya calisiyorum..

Genişletmek için tıkla...