- 22 Aralık 2016
- 2.175
- 2.936
- 133
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #161
Genelde kayınvalidem ile sorun yaşayınca ertesi gün unuturum, uzatmam. Lakin bu sefer öfkem bitmiyor sanki. Mümkünse uzunca bir süre görmek istemiyorum.
Maşallah bu cahiller de işlerine gelince ne güzel laf geçirdiğini zannediyorlar akıllarınca! Aynı benim kv! Tabi bir farkla o manevrayı güzel yapıyor açığa çıktığında..... Ben bile sinir oldum, had bilmek bu kadar zor olmasa gerek...
Bırakın bağırsın, biraz kafanızı dinleyin uzak kalarak. Ben de kv min her laf sokuşunu anlamamazlıktan geldim. Kendimce aynı sizin gibi alttan aldım sorun çıkmasın diye ama bir yerde insan taşıyor! Şimdi görmüyorum duymuyorum ve çok rahatım. Sinirlerim bozulmuyor en azından...Valla son bıraktığımda "utanmazzz nasıl bağırıyor banaaa" diye apartmanı inletiyordu. Akabinde kızını, eltimi aradı. Olayı abartarak anlattı bağırmaya devam etti. Ben de ateşi 39 olan oğlumla ilgilendim. Mecburen oğlum hasta olduğu için konuyu kapattım. Hoş, hasta olmasa da kapatacaktım. Onun yaptığı gibi günlerce mevzunun kritiğini yapacak değilim elbette.
Bende öyleydim yaptıklarını umursamazdım ertesi gün konusurdum ama en son 3 aylık bebeğimin tuvaletini yapamadığı için karın ağrısından ağladığını belirttiğim halde konuyu benim anneliğime getirip “madem bakamayacaktın neden doğurdun “ dedi bende sana güvenerek doğurmadım vb cümlelerle ağzının payını verdim ama uzun süre düşünmeme sebep oldu acaba bakamıyormuyum diye ve eşimde beni haklı buldu ve konuşma inme aşağıya dedi bende öyle yapıyorum çünkü ilk tavizimde yine benzer şeyler olur artık. ( bebeğimi tüp bebek yöntemiyle buldum kendisi bilir )
İşte bu pervasızlık çok can sıkıyor. Yahu bir düşünün konuşmadan önce arkadaş. Annelik zaten bitmek bilmeyen bir vicdan muhakemesi. Acaba yanlış mı yaptım, acaba yeterli miyim, acaba çocuğumun ihtiyaçlarına yeterli yanıtı veriyor muyum diye her daim kendimizi Yiyoruz zaten. Ekstra bir sese, eleştiriye gerek yok ki.
Benim çevremde de annelik konusunda yetersiz görülebilecek onlarca kadın var. Lakin benim müdahale kıstasım çocuğun fiziksel yahut pisikolojik şiddete uğraması, hayati ihtiyaçlarının karşılanmaması, istismara uğraması. Bunların dışında kimseye yorum yapma hakkını görmüyorum kendimde. Neden bu kadar hadsiz bazı insanlar ben anlamıyorum ki.
Esasında uzun süredir bunu yapıyorum. Gidip gelmiyorum mesafeliyim. Ancak bu insanlar bu durumu bile altta kalma olarak yorumluyorlar sanırım ki ısrarla dilleri durmuyor.
Kayınvalidem çok değişik bir insan yahu. Mesela bu ay sürekli doktordaydık. Enfeksiyon diyor doktor ilaç yazıyor. Yok üşütmüş bu çocuk diyor :) yav he deyip geçiyorum. Beni delirtene kadar, bir tepki alana kadar aynı şeyi tekrarlıyor. Üşütmüş bu çocuk, evet evet üşütmüş. Deli midir nedir.
Oğlum ortalama bir kiloda ama boyu çok uzun. Dolayısıyla kilo boy oranı normal seviyede olsa da kilolu görünmüyor. Kayınvalidem de hastalıklı muamelesi yapıyor mütemadiyen.
Yorumlasınlar. Muhabbetini minimuma indirdikten sonra ne düşündüklerinin, ne yorumladıklarının bir önemi var mı? Kocana da şikayet etme yani bu konu hiç yaşanmamış gibi davran, haksız olduğundan değil öteki türlü eşler kendilerini taraf tutma zorunluluğunda hissediyorlar. Yüz yüze gelinince de çok nadiren eşin tarafını tutuyorlar malum "analık" denen bir şey var. Böyle bir durum için eşinle aranı gereksiz yere bozduğuna değmez bana kalırsa.
Ben niye böyle bir insana dönüştüm astoria :) bildiğin balkon teyzesi oldum. Bir çirkef gibi kavga etmediğim kalmıştı o da oldu. Çok değil bir iki sene önce, kimsenin ne dediği ile ilgilenmeyen, olumsuz düşünce ve yorumlara takılmayan bir insandım. Bugün eşim bana "evet bu konuda sen haklısın ve senin arkandayım. Ama sanki çok fazla her şeyi büyütüp annem gibi saçma sapan konulara takılıp konuşan bir insan olmadın mı sence?" dedi. Çok bozuldum bu dediğine. Zira evet öyle bir insan oldum. Kayınvalidemde var olan ve çok kızdığım boş ve Gereksiz mevzulara takılıp günlerce konuşma hali bende de olmaya başladı. En azından eşimle arama girmemeli bu konular. Ya oğlumun gün içinde beni ne kadar yorduğunu konuşuyorum ya ailesinin yaptıklarını. Böyle olmasa keşke.
Aynı apartmanda oturmak zorunda mısın? Neden kendine cehennem ediyorsun hayatı? Çok acayip sabirlisin..Ben olsam önce o evden çıkardım . Hiç tahammülüm yok cahil insana ..herkes haddini bilecek ..
Az bile yapmışsın, ağzına sağlık..
Merak ettim, kayınvalidenin tavrı ne oldu ?
Bu arada bir daha onlarla görüşmemen ruh sağlığın için çok önemli .
Ayy nasıl kahkaha attım, bebeler hoplayacak yatakta :))Başka semtteydim ben kendi isteğimle buraya geldim. Oğlum için. Daha sakin ve düzgün bir muhit. Merkezi yerde bir de. En önemlisi önceki evimde çevrem yoktu ailem de uzaktaydı. Oğlum kalabalık ailede büyüsün sosyal olsun istedim. Küçük de olsa bahçeli bir apartmanda özgürce hareket etsin istedim. Kendimi yaktım sanırım :) sabırlıyım fazlasıyla. İki yıla yakındır buradayım taşıdığıma pişman olmadım bu olanlara rağmen. Çünkü oğluma iyi geldi burası. Halasıyla kuzenleriyle zaman geçiriyor. Benim ve babasının dışında insan görüyor.
Kayınvalidem "utanmaz nasıl bağırıyor cevap veriyor bana" diye kendini parçalıyordu en son. Ben de yav he he utanmazım bir kere de ben utanmaz olayım müsaadeniz olursa diyordum :) o sinirle pek dinlemedim de.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?