- 26 Temmuz 2010
- 1.629
- 986
- 248
- Konu Sahibi beyazkelebek82
-
- #121
evet canim suc sende degil
okurken konuyu sadece bu konuda kendini suclamana kizdim
neden sucun degil bunlari tekrar tekrar yazmak istiyorum
ama sen anliyorsun artik suclu olmadigini..
yasadigin son duruma gelince film bitti bende
kendimi tutamadim senin o guclulugun ve gururlu durusun hakkinda..
gelismeler seni sasirtacak diye dusunuyorum
cunku o insan her ne kadar ikili oynayip buyuk yanlis yapsada
icine oyle bir ates dustuki o adamin
"ben bu hatayi nasil yaptim" diye basini cok vuracak taslara..
sen guclu olmaya devam et
goreceksin mutluluk senden yana olacak
Ekrana öylece mıhlandım kaldım! O kadar doğru ve gerçekten de o kadar asil davranmışsın ki saygı duydum, ben de gururlandım canım. Herşeyin en güzeli senin ve yavrunun olsun inşallah. Duygularım eşinin bebeğini görmeye hiç hakkı olmadığını, ama mantığım, yavrunun ruhsal gelişimi için bunun şart olduğunu söylüyor. Bu pozisyonda zaten duygularla hareket etmek yanlışa düşürürdü ve sen bu olgun duruşunla en yakışanı, en olması gerekeni yapmışsın. Herşeye rağmen onun bir babası var ve sınırlı zamanlarda da olsa paylaşımda bulunmaları gerek...
Yalnız konunun başından beri dikkatimi çeken birşey var. Duygularını pek ifade etmiyor, son derece ketum davranıyorsun. Şu içindekileri döker misin lütfen? Belki uyuştun, belki şoktasın hala ama sakın, sakın içine atma! En kısa zamanda bir uzmanla görüşmelisin, bu şart bence. Ama öncesinde oturup duygularını buraya da yazar mısın? Ruhunda neler oluyor uzun uzun anlatır mısın bitanem?
öğrendiğim ilk gün üzerimden bi yük kalkmış gibi hissetmiştim...aylardır acabalarla yaşamak öyle yormuş ki beni rahatladığımı hissettim....ailem sürekli yanımda onlara ii olduğumu,üzülmemeleri gerektiğini göstermek için direndim...evet galiba uyuşmuştum ama o kadar güçlü durmama rağmen o gittikten sonra tutamadım kendimi...canım çok acıyor herşeye rağmen...
geçecek biliyorum ama sanırım biraz zaman ihtiyacım olan...
Elbette zamanla ve ne yazık ki acıyı yaşaya yaşaya tüketeceksin. Ama emin ol tükenecek. Bir gün gelecek sadece incecik bir sızı olacak bana inan. O küçücük bebeğin var ya, senin en büyük, en güçlü destekçin. Sana bakıp "annecim" diyecek, sarılacak ya, göreceksin o zaman ondan daha üzülmeye değer birşey bulabilecek misin şu hayatta! O adam da öyle pişman olacak ki, al bak buraya yazdım! Yalnız tekrar söylüyorum içinde tutma. Mutlaka yaşadıklarını, hissettiklerini konuşabildiğin, anlatabildiğin insanlar olsun çevrende. Bu duyguların seni zehirlemesine izin verme. Ah keşke yakınlarında olsaydım, keşke...
arkadaşlar hepinize destekleriniz için teşekkür ederim...sayenizde kendimi suçlamaktan vazgeçip,daha net düşünmeye başladım...
evet....boşanıyorum......bu kadar sakin hallolacağını düşünmemiştim,dedim ya sayenizde....
akşamüzeri çıkıp geldi....kapıyı açtığımda karşımdaki adam bana o gece zaten yürümezdi diyen adam değil bi başkasıydı sanki...kıpkırmızı,dolu dolu gözlerle baktı bi süre,kızımızı sordu (annemle yakın oturuyoruz ve bebeğim genelde orda oluyor)
içeriye aldım birşey demeden..bebeğim uyuyordu o sırada ,uyandırabilirsin dedim...içim elvermedi herşeye rağmen onları uzak tutmaya....
ne kafasını kaldırabildi,ne yüzüme bakabildi ne de tek bir söz çıktı ağzından....ben geçip karşılarına oturdum,uzunca bi süre izledim ikisini...
eşyalarını alacaksın değil mi dedim,başını salladı sadece..gittim çantasını getirdim koydum önüne....
duvarın bi köşesinde bisürü resimlerimizin olduğu bi bölüm vardı,boşaltmıştım orayı..oraya dikti gözünü uzun uzun...sigara içeceğini söyleyip mutfağa geçti,arkasından gittim bende...
sırtı bana dönük camdan dışarı bakarken o,hiçbir şey demeden kahve yaptım koydum masaya...
gözgöze geldik,yaşlydı gözleri...banyoya gitti....
sanırım o beni böyle görüceğini ummuyordu...karşısında ezik,mutsuz birini bekliyordu sanırım...
aslında bende onu böyle göreceğimi ummuyordum hiç...her zamanki gibi neşeli,bişi olmamış gibi davranan,rahat...evet öyle bekliyordum onu...şaşırttı beni...ilginç o gece yürümezdi zaten diyen adamdan eser yoktu
annemlerin haberi yok hafta sonu gidip anlatacağım dedi,ben söylemiştir diyordum oysa...boşanmaya bu kadar hevesliyken....
eşyalarının bi kısmını aldı,ben bebeğin mamasını elini verip onu sen besle dedim..biraz daha zaman geçirsin istedim yavrum babasıyla...
baktım konuyu açmıyor dava nasıl olacak dedim,sen nasıl istersen dedi...öyleyse sen açarsın ayrıntıları daha sonra konuşuruz dedim..
giderken kapıyı kapatmak için elimi uzattığımda kolumdan çekip sarıldı uzunca...hiç tepki veremedim,beklemediğim bişiydi sonuçta..
arkasına bakmadan indi sonra da merdivenlerden...
kavga,gürültü olmamıştı zaten daha önce de hayatımızda,böyle bitirebilmiş olmama inanamıyorum yine de.....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?