Çocuk için bir araya gelmek zorundasınız .Onun dışında adam kendine hayat kurmuş yoluna bakıyor sizde öyle yapın .Yipratmayin kendinizi
malesef bu hayatın çok acı bir gerçeği. erkekler hayatlarını çok daha kolay düzene koyabiliyorlar. kadınlar için herşey çok daha zor. üzülmeniz normal.zamanla geçecektir umarım.
Elbette sen daha iyi bilirsin ama karşı taraf aslı olmayan şeyler üstünden bile iftira atabilirken ve tazminattan kaçarken (ileride nafakadan da kaçacak) senin ve evladının geleceğini garantiye alacak her yolu kullanman faydanıza olur. Belki ruh yorgunluğundan belki korkudan belki çabuk bitsin telaşından tereyağından kıl çeker gibi boşanıp sonra pişman oluyoruz. Ben de zamanında nasılsa işim var çocuğum yok yaşım küçük baştan alabilirim yeter ki hızlı neticelensin diye mehir bile almadan boşandım, bazen iyi oldu böylesi ya iki üç sene sürseydi dava diyorum ama çoğunlukla keşke böyle yapmasaydım diye düşünüyorum.Açıkçası bunu mahkemede kullanmayı düşünmüyorum. Bu mevzu olmasa da biz zaten boşanıyorduk. Yani bu olayın evliliğimiz üzerinde bir etkisi yok. Davayı açan ben, boşanmayı isteyen ben, sebepler başka. Eşim ilk cevap dilekçesinde boşanma talebimi kabul etmedi, ikincisinde kabul etti. Yani herkesin ortak isteği var şu durumda. Bu sebepten bu konuyu dile getirmeyeceğim.
Elbette sen daha iyi bilirsin ama karşı taraf aslı olmayan şeyler üstünden bile iftira atabilirken ve tazminattan kaçarken (ileride nafakadan da kaçacak) senin ve evladının geleceğini garantiye alacak her yolu kullanman faydanıza olur. Belki ruh yorgunluğundan belki korkudan belki çabuk bitsin telaşından tereyağından kıl çeker gibi boşanıp sonra pişman oluyoruz. Ben de zamanında nasılsa işim var çocuğum yok yaşım küçük baştan alabilirim yeter ki hızlı neticelensin diye mehir bile almadan boşandım, bazen iyi oldu böylesi ya iki üç sene sürseydi dava diyorum ama çoğunlukla keşke böyle yapmasaydım diye düşünüyorum.
Hepinize teker teker çok teşekkür ederim yorumlarınız için.
Bir önceki yorumumda da yazdım. Aslında pek bir önemi yok, ben zaten boşanıyorum, o da ne yaparsa yapsın diyorum ama bu mantıklı düşününce kendime söylediğim şey. Bir de işin duygusal boyutu var ki;
Ben zannediyorum ki arada bir çocukla, bir yuva dağılırken eşim üzgün, ben üzgünüm. Yuva için filan değil ama severek, hayal kurarak, karşısindakinden bir şeyler bekleyerek. Hayatın yükü biraz hafiflesin diye sevip evlilik yapıyoruz ama ayrılırken hayat benim için daha zor bir hale gelirken, karşı taraf bundan hiç etkilenmiyor.
Galiba beni üzen şey bu oluyor. Ya da bilemiyorum. Sadece üzgünüm.
Ne olsa olsun insanın egosu da çizilir. "ulan öküz benden vazgeçmek bu kadar kokaymiydi" diye düşünürdüm şahsen
Böyle bir şeyi düşünmeyi gururuma yediremiyorum. Taa derinlerde ne var bilmiyorum ama bu tür duygusallıkları düşünmüyorum, aklıma bile getirmemeye çakışıyorum. Sanırım böyle hissetsem de ne kendime , ne burada size de itiraf edemem.
Olsa bile bu çok normal bir duygu değil mi?Duygularımızi olduğu gibi kabul etmeye başladığımız an, durumu da yavas yavas kabul edebiliriz. Aksi takdirde zorlanır insan
İşte durum bu aslında. Aynı evi paylaştınız. Aynı yastığa baş koydunuz, yemeğini yaptınız, çamaşırını yıkadınız, evladınızı dünyaya getirdiğiniz. Şimdi ise bunların hiçbiri olmamış gibi malum şahıs nikah akdinin tamamen ortadan kalkmasını bekleyecek kadar bile değer vermiyor hissi, dünyanın en acı hislerinden biri olsa gerek. Fakat bu sadece duygusal manada size görünen yüz. Aslında çoğu arkadaşın dediği gibi yuvasının boşluğunu doldurma peşinde. Fakat o da bunu kendine itiraf edemiyor.. Geçecek üzülmeyin. Hangi acı baki kaldı ki bu kalsınBöyle bir şeyi düşünmeyi gururuma yediremiyorum. Taa derinlerde ne var bilmiyorum ama bu tür duygusallıkları düşünmüyorum, aklıma bile getirmemeye çakışıyorum. Sanırım böyle hissetsem de ne kendime , ne burada size de itiraf edemem.
Erkek sanki daha hızlı bir şekilde düzen kuruyorlar .Bu kadar zoruma gideceğini asla ama asla tahmin etmezdim.
Evet, artık eşim değil, davamız devam etse de, beş buçuk aydır ayrıyız ve ikimiz de kararlıyız. Yani beni ilgilendirmez biliyorum ama yine de içime bir şey oturdu. Değişik bir acı hissettim. Zaten biliyordum son 2 aydır birisi olduğunu, çocuğu aramayı da bırakmıştı ama sürekli yabancı bir evde görünce ve oğlumla görüntülü görüşürken bir kadın silüeti görünce zoruma gitti sanki.
5 yıl, tabi ki zaman içinde duygular eksiliyor, boşanma aşamasına geldiğimize göre sevgi de bitiyor ama yeni bir ilişkiye başlamak bu kadar kolay mı oluyormuş?
Belki yeni bir ilişki de değil mesele. Ben halen düzen kurmak, yeni bir hayata adapte olmaya çalışırken; haksızlığa uğradığımı düşünüp zaman zaman yaşananlardan dolayı mutsuzluk duyarken onun hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesi ve yeni bir ilişkiye başlaması da bana yeni bir haksızlıkmış gibi geliyor.
Bilemiyorum. Bir hafta sonra oğlum küçük bir ameliyat geçirecek, bir hafta hastanede yatacak ve babası da gelecek. Onunla aynı ortamı paylaşacak olmak da beni geriyordu, şimdi daha çok geriyor.
Böyle üzgün hissetmem normal mi? Kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama bu yaşananlar, normal mi? Yine başa dönüyorum. Yine kendimi suçluyorum. Yanlış bir eşi ve hayatı tercih ettiğim, geçen zamanımı heba ettiğim için. Karşımdaki adamı bu kadar tanıyamadığım için.
Her şey için çok üzgünüm.
İşte durum bu aslında. Aynı evi paylaştınız. Aynı yastığa baş koydunuz, yemeğini yaptınız, çamaşırını yıkadınız, evladınızı dünyaya getirdiğiniz. Şimdi ise bunların hiçbiri olmamış gibi malum şahıs nikah akdinin tamamen ortadan kalkmasını bekleyecek kadar bile değer vermiyor hissi, dünyanın en acı hislerinden biri olsa gerek. Fakat bu sadece duygusal manada size görünen yüz. Aslında çoğu arkadaşın dediği gibi yuvasının boşluğunu doldurma peşinde. Fakat o da bunu kendine itiraf edemiyor.. Geçecek üzülmeyin. Hangi acı baki kaldı ki bu kalsın
Erkek sanki daha hızlı bir şekilde düzen kuruyorlar .
Bazen en doğru yaptığımız şey bizi ters düz edebiliyor yaşanması gerekiyormuş yaşanmış demek daha az üzmez pişmanlıkları keşkeleri bitirmez ama daha kolay atlatmayı sağlayabilir.
Oğluna da çok geçmiş olsun canım
Kusura bakma eski esin tam bir hiyardi zatenBu kadar zoruma gideceğini asla ama asla tahmin etmezdim.
Evet, artık eşim değil, davamız devam etse de, beş buçuk aydır ayrıyız ve ikimiz de kararlıyız. Yani beni ilgilendirmez biliyorum ama yine de içime bir şey oturdu. Değişik bir acı hissettim. Zaten biliyordum son 2 aydır birisi olduğunu, çocuğu aramayı da bırakmıştı ama sürekli yabancı bir evde görünce ve oğlumla görüntülü görüşürken bir kadın silüeti görünce zoruma gitti sanki.
5 yıl, tabi ki zaman içinde duygular eksiliyor, boşanma aşamasına geldiğimize göre sevgi de bitiyor ama yeni bir ilişkiye başlamak bu kadar kolay mı oluyormuş?
Belki yeni bir ilişki de değil mesele. Ben halen düzen kurmak, yeni bir hayata adapte olmaya çalışırken; haksızlığa uğradığımı düşünüp zaman zaman yaşananlardan dolayı mutsuzluk duyarken onun hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmesi ve yeni bir ilişkiye başlaması da bana yeni bir haksızlıkmış gibi geliyor.
Bilemiyorum. Bir hafta sonra oğlum küçük bir ameliyat geçirecek, bir hafta hastanede yatacak ve babası da gelecek. Onunla aynı ortamı paylaşacak olmak da beni geriyordu, şimdi daha çok geriyor.
Böyle üzgün hissetmem normal mi? Kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama bu yaşananlar, normal mi? Yine başa dönüyorum. Yine kendimi suçluyorum. Yanlış bir eşi ve hayatı tercih ettiğim, geçen zamanımı heba ettiğim için. Karşımdaki adamı bu kadar tanıyamadığım için.
Her şey için çok üzgünüm.
Kusura bakma eski esin tam bir hiyardi zaten
Ben hiç şaşırmadım
özür dilerim. Sadece sizi anladığımı ifade etmek istemiştim.üzgünüm
özür dilerim. Sadece sizi anladığımı ifade etmek istemiştim.üzgünümseçmek ve sevmek meselesine gelince o da tamamen nasip. Onların bizden bizim onlardan göreceğimiz varmış :) inşaallah bundan sonra karşınıza hayırlı düzgün bir insan çıkar
Şükürler olsun. İşte o kayıp gibi görünen 4yılın en güzel getirisi :)Estağfurullah ne özrü ? O kadar güzel yazmışsınız ki, yazdığınızı okuyunca duygulandım.
Tabi ki nasip, insan bazı şeyleri göremeyebiliyor ama keşke 4 yıl çabalamasaydım. Kısmet tabi. En azından dünyalara değişmeyeceğim bir oğlum var.
Evet hiyar hic değilse cacık olur salata olurİnanın çok kibarsınız. Hıyarın bile faydası var insana. Ben de şaşırmış olmama şaşırıyorum. Kendime şaşırıyorum inanın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?