Boşanmalı mıyım, yorumlara ihtiyacım var.

İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Değişen onlar mı yoksa siz misiniz? Siz onu sinirlendirecek şeyleri yapmayı bırakmış olmayasınız? Yine aynı şekilde tepkiler verseniz şiddet uygular mı uygulamaz mı?
 
Değişen onlar mı yoksa siz misiniz? Siz onu sinirlendirecek şeyleri yapmayı bırakmış olmayasınız? Yine aynı şekilde tepkiler verseniz şiddet uygular mı uygulamaz mı?
Huylu huyundan vazgeçmez derler o yüzden tedbirliyim.
Belki politik olamadım çat çat söyledim herşeyi o zamanlar ondan kötü oldum. Ama çok da haksızlığa uğradım. İlk yıllarda çok aile sorunları falan da oldu. Benim yerimde eminim birçok kişi daha fazla tepki bile verirdi şiddetten bahsetmiyorum. Sebeplerinden bahsediyorum.
Aynı tepkileri durduk yere veremem ya da küçük bir mesele için. Son olayımızda ben zaten duygusal bir kriz geçiriyordum. Olağanüstü bir durum olması lazım. Günlük hayatımızda ben de çok sakinim zaten. Öyle bir olay olursa bence aynı şeyi yapar.
 
Tartışmayı kavgaya dönüştürmüyorum. Uzatmıyorum bi sorun olduğu zaman. Eşim zaten tartışmayı sevmez. Genelde ben uzatırdım meseleleri. Belki de sinirlerine hakim olamadığı için öyledir o da.

Hanımefendi
Bu konuyu insanları sinir etmek için mi açtınız?
İlk mesajda başladınız eşinizi yağlamaya ballamaya
Hala devam ediyorsunuz.
Objektiflik için yapmıyorsunuz bunu.
Aa eşinizin iyi yönleri ne kadar fazlaymış, bence de boşanmayın siz diyelim diye yazıyorsunuz.
İçten içe bunu istiyorsunuz
Evladını kaybetmiş bir kadını idare bile edemeyen bir herif espirili olsa ne olmasa ne?
Espiriliymiş, güldürürmüş, tartışmayı sevmezmiş. Eee?
Evet tartışmayı sevmez. Direkt ağız burun girişir. Böylece tartışmasına gerek kalmaz.
Eşiniz değişmemiş. Siz değişmişsiniz. Tartışma açmıyorum diyorsunuz. Çünkü değişmişsiniz.
Lütfen bizler için yarın bir tartışma konusu açar mısınız? Bunu yapmaya korkmamanız lazım, ne de olsa eşiniz değişmiş, dövmez sizi.
Bir deneyin bakalım ne yapacak?
 
Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.

3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.

Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.

Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.

Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
boşanmaaaaa ben 6 yıldır bir narsiste sabrediyorum kanser olacam artık huzur yok evde ikinci evliliğim diye sabrettim bu zamana kadar ama artık kopma aşamasında herşey yoluna girmiş bak mutlu olmaya bak eskileri deşme
 
boşanmaaaaa ben 6 yıldır bir narsiste sabrediyorum kanser olacam artık huzur yok evde ikinci evliliğim diye sabrettim bu zamana kadar ama artık kopma aşamasında herşey yoluna girmiş bak mutlu olmaya bak eskileri deşme
Şimdilik beklemedeyim. Eşimden ayrılırsam yalnız bir hayat beni bekliyor. 2 çocuğum var. Büyüğü kız. Tekrar evlenemem, erkeklere güvenim yok.Siz kaç yaşındasınız çocuk var mı? Çalışıyor musunuz?
 
Şimdilik beklemedeyim. Eşimden ayrılırsam yalnız bir hayat beni bekliyor. 2 çocuğum var. Büyüğü kız. Tekrar evlenemem, erkeklere güvenim yok.Siz kaç yaşındasınız çocuk var mı? Çalışıyor musunuz?
39 yaşına geldim ben elin iyisi olmuyor bence evliliğiniz düzeldiyse mutlu olmaya bakın tabiki yaşanan acılar hep iz bırakır ama tekrar evlenmeyi düşünüyosanız boşanmayın benim ikinci evlilik ama birinciyi arattı bi kızım var iki yaşında
 
Bende 10 aydır evliyim çok kavgalarımız oldu ağladım, küstüm, tepkimi gösterdim ailemi bırakıp gurbete geldim tek kaldım burda o yüzden tabi ki de adapte olmaya çalışırken zorlanan ben olacağım ilk zamanlar ailesiyle sürekli gel gitler oldu 2-3 ay sabrettim ama en son patladım dedim yeni evliyiz artık bişeyleri tek yapalım aile binası anahtarlar kapının üstündeydi hep patlamamdan sonra kavgalar başladı ama hiç alttan almadım alttan alsaydım, evime giren çıkan belli olmazdı ne de eşim kendini geri çekerdi, o yüzden taviz verilmeyecek konularda asla alttan almıyorum hamileyim riskli bir gebelik ağladığım çok oldu hormonlar değişiyor bu normal evlenince de hormonlar değişiyor hayatımda ağlamadığım kadar bu yıl ağladım eşim küçükken bişey mi yaşadın çok değişken duyguların diyor o da sinirleniyor, bağırıyor beni suçlayacak bişeyler arıyor, kendini aklamayı çok iyi biliyor ama bende öğrendim artık bişeyleri izin vermiyorum, böyle olunca dedim yapacak bişey yok dengemi alt üst eden evlilik ve hormonlar oldu o yüzden alışacaksın dedim düzene girene kadar 😄😄 bu zamanda fedakarlık yapmak alttan almak erkeklerde işe yaramıyor onu gördüm, eşime kızdığımda genelde belli ediyorum çünkü bişey yokmuş gibi davranınca benim hayat düzenim denen bişey kalmıyor sadece onun isteklerine göre yaşıyoruz, evlilik tek taraflı fedakarlık değil o yüzden eşinize kızdığınızda, darıldığınızda konuşun boşanmak kolay ama çocuklar varken çözülecek bir durumsa ilk başta konuşmayı deneyin.. 😊
 
Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.

3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.

Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.

Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.

Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Geçmişte vermediğin tepkileri şimdi versen yersiz olur ama sen herseyi alttan alıp huyuna gitmeyi öğrenmişsin böyle mutluysan sorun yok :KK66:
 
Poni Bon Poni Bon , SemaZeynepfeyza SemaZeynepfeyza teşekkür ederim yorumlarınıza. Şu anda evet ben dikkatliyim sorun olduğunda konuşuyorum kavga veya tartışmaya çevirmiyorum ama eşim de çok mutlu ve çok iyi davranıyor. Anlaşıyoruz böyle.Anneler günü hediyesini bile şimdiden bakıyor. Ben napayım bu adama şimdi
 
Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.

3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.

Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.

Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.

Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Şuan iyiyse geçmişi unut bence , cahillik dönemleri oluyor insanların, olgunlaşmak zaman alıyor hep..
 
Şuan iyiyse geçmişi unut bence , cahillik dönemleri oluyor insanların, olgunlaşmak zaman alıyor hep..
Evet öyle oldu bence de geç olgunlaştı. Herşey düzeldi gibi görünüyor 3 yıl oldu son olayımızdan beri. Bir daha olursa affedemem. Ama şu anda devam etmemizde de bi sıkıntı yok diye düşünüyorum. Aksi bir durum olursa ben çocuklarımla hayatıma aynen devam ederim. Olan kendisine olur. Yaparsa kendine yapar.
 
Erkekler geç olgunlaşıyor. Biz aynı yaştayız ve eşim hiç zorluk yaşamamış, hiç sorumluluk almamış biri.
 
Evet öyle oldu bence de geç olgunlaştı. Herşey düzeldi gibi görünüyor 3 yıl oldu son olayımızdan beri. Bir daha olursa affedemem. Ama şu anda devam etmemizde de bi sıkıntı yok diye düşünüyorum. Aksi bir durum olursa ben çocuklarımla hayatıma aynen devam ederim. Olan kendisine olur. Yaparsa kendine yapar.
Aynen bir daha yapacak olursa çekmeyin derim , ama eski konuları açmak gereksiz, huzurunuzu bozmayın
 
Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.

3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.

Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.

Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.

Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Psikolojik danışman olarak şunu özetleyim bir bireyin eli eşine bir kere kalktıysa,o el kalkmaya alışır.Hele ki başkasının yanında yaptıysa...
 
Poni Bon Poni Bon , SemaZeynepfeyza SemaZeynepfeyza teşekkür ederim yorumlarınıza. Şu anda evet ben dikkatliyim sorun olduğunda konuşuyorum kavga veya tartışmaya çevirmiyorum ama eşim de çok mutlu ve çok iyi davranıyor. Anlaşıyoruz böyle.Anneler günü hediyesini bile şimdiden bakıyor. Ben napayım bu adama şimdi
Yani sende o da acemiymişsiniz geçmiş gitmiş, evlilik oturana kadar belli bir zaman geçer derler o sizi tanıyacak siz onu tanıycaksınız böyle böyle ortası bulunacak, evlilikte bir imtihan sonuçta cefasını çekmişsiniz şimdi de sefasını sürün boşverin geçmişi 😊
 
Evet özür diledi. Ama ben de o patlama noktasına getiremem ki onu artık. Onu idare etmeyi öğrendim belki de.
Eh o zaman yine yapabilir ama siz iyice sildiğiniz için yapacak yer yok. Siz ömür boyu herhangi bir şeye tepki verip, hakkınızı savunabilicek misiniz?
 
Ben bırakması için yalvardım. Çok korktum. Yatakta ağlıyordum başka bir sebepten düşük yapmıştım. Benim psikolojim de iyi değildi. Onu idare edecek durumda değildim.Tartıştık. Kalçama bacaklarıma falan yumruklar attı yatakta.
Böyle vicdan yoksunu bir canavar değişmez. Siz çok sinmişsiniz o yüzden sinirlenmiyor. Affedilmez bir adam.
 
Sürekli alttan alma durumu değil. Dedim ya eşim günlük hayatta sinirli biri değil. Tartışmamız olmaz zaten. Çok önemli bir şey olması lazım. Mesela son şiddet olayında ben düşük yapmıştım ve bi süre mutsuzdum ve sürekli ağlıyordum. Buna tahammül edemedi.
Gördüğüm en leş adamlardan biri bu. Ben olsam büyüdüklerinde bunları çocuklarıma anlatırdım.
 
X