- 12 Ocak 2012
- 2.946
- 5.311
Sinirlerine hakim olmadığı için değil. Erkek olduğu için. Erkek olduğu için bunu kendine hak görüyor. siz de sinirlerinize hakim olamayın kafasını kırın?
Sinirlerine hakim olmadığı için değil. Erkek olduğu için. Erkek olduğu için bunu kendine hak görüyor. siz de sinirlerinize hakim olamayın kafasını kırın?Tartışmayı kavgaya dönüştürmüyorum. Uzatmıyorum bi sorun olduğu zaman. Eşim zaten tartışmayı sevmez. Genelde ben uzatırdım meseleleri. Belki de sinirlerine hakim olamadığı için öyledir o da.
Yukarida ilk satirlarsa yazdigin adamla( yani tepsiyi firlatan, annesinin evinde esini doven, 3 yil once elinden zor kurtuldugun adamla) asagida yazdigin adamin (sakaci, iyi biri, tartismayi sevmeyen adam) ayni kisi oldugundan emin misin?Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Bir patlama yaşanmayacak çünkü siz çok pasifsiniz artık. Yaşansa bile yine kendinizi suçlarsınız. Anlatın bunu kocanız bakalım ne diyecek. Bence sinirlenecek. Bu korkuyla yaşanmaz ya. Ya kaçarsın ya da sinersin. Siz sinmişsiniz. Bence boşanırsanız daha sağlıklı ve huzurlu bir kadın olacaksınız.Teşekkür ederim. Aynen böyle yapmayı düşünüyorum.
Zamanında sorunlarınız olmuş .Ama şimdi ıyı dıosun.Genclıgıne ver demeyı hiç sevmem .Ama bır daha yaparsa bence dusun boşanmayı .Baba çok onemlı cocuklu aılede .Çocuklar ıcın çok çok onemlı .Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Yalnızken oldu ailesinin evindeydik ama.Psikolojik danışman olarak şunu özetleyim bir bireyin eli eşine bir kere kalktıysa,o el kalkmaya alışır.Hele ki başkasının yanında yaptıysa...
Tabıkı genclık asla gelmez.Ben terapı alnanız taraftarıyımbezaaa sonanda F flamefire ben o yaşananları yok sayıp devam ettim zamanında ama şimdi ben de büyüdüm ve olanlar aklıma geldiğinde boşanmalıyım bunları haketmedim diye düşünüyorum.
En çok ailesiyle ilgili meselelerden geriliyor. Bize de yansıyor tabi.Şu an onlardan yana da bi sorun çıkmıyor.
Maalesef gençlik gelmiyor. Yaşananlar unutulmuyor. Ben kendime değer vermeyi unuttuğumu geç hatırladım.
Zaman aşımı diye birşey var mı. Tekrarı olur mu. Şiddetin dozu giderek artmıştı 6 yıl içinde 3 olay. Üçüncüsü en büyüğü. Kendisi de çok etkilendi son olayda çok pişman oldu. Ben de bi süre affetmedim ve son şansı verdim o zaman.
Ondan beri bir daha tekrarı olmadı.
Teşekkür ederim. Şu anda hiçbir sorun yok, ama işte halının altına süpürülen olaylar zihnimi yoruyor unutulmuyor. Hem ona hem kendime hem çocuklarıma aile olabilmek adına elimden geleni yaptım derim en azından vicdanım rahat.Yaşadıklarınız geçmişte kalmış.Sizden özür dilemiş ve sizde son şansın demişsiniz.Yani illa boşanmayla bitmeliydi,boşanmadın cahilsin diyemeyizki... Demekki bir kez daha denemeye değer görmüşsünüz ve değmiş yazıkladırınıza bakılırsa.Bu son yıllar içinde sizi inciticek birşey yapmamış ve bu gerçekten sadece sizin alttan almanızla alakalı değilse artık geçmişi unutun derim.
Buraya kadar okudum gerisini okumasamda olur.Bunu bize soruyorsunda sana verilecek cevabi zaten biliyorsun.Bugun tokat atanin yarin seni öldürmeyecegi ne malum ? Her an korkuyla yasanmaz.Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
Gerçekten bende anlayamadım. Sinirlendiğinde bambaşka birine dönüşen bir adam. Ben de inanamıyorum bana bunları yapan adamla, bana hala sevgili gibi davranan adam aynı adam mı? Bizi inanın konuşurken karşıdan görenler şaşırıyor. Esilanın yanındaki kim diye öyle aşkla bakar ki 12 yıllık kocam olduğuna inanmazlar.Burada çok zalim koca konuları okudum.Karısını aldatan,elini kolunu kıran.Ama sizin kocanızın caniliği ,zalimliği kadar beni etkileyen olmadı.En vahşi hayvanlar bile kendi türünden bir mahlukata bunu yapmaz.İnsanlarla hayvanları kıyaslayarak hayvanlara haksızlık yapmak istemiyorum.Özür diledi,pişman oldu demişsiniz.Sonra da yıllar içinde ben onu idare etmeyi öğrendim demişsiniz.Hangisi doğru?Böyle bir olayı insan unutamaz.Kocanız değişmedi anlattığınız kadarıyla.Siz onu idare etmeyi öğrendiniz.Alttan almayın bakalım ne olacak demek isterdim ama sonuçları siizn için tehlikeli olabilir.Düşük yapan karısını yumruklayan adam her haltı yapar
Bu olay 10 yıl önceydi. Keşke ilk tokatta ayrılsam yoluma baksaydım.Buraya kadar okudum gerisini okumasamda olur.Bunu bize soruyorsunda sana verilecek cevabi zaten biliyorsun.Bugun tokat atanin yarin seni öldürmeyecegi ne malum ? Her an korkuyla yasanmaz.
düzeldi ise devam uyum ve huzur şart benceKızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.