- 10 Haziran 2010
- 84.676
- 355.219
- 898
Değişen onlar mı yoksa siz misiniz? Siz onu sinirlendirecek şeyleri yapmayı bırakmış olmayasınız? Yine aynı şekilde tepkiler verseniz şiddet uygular mı uygulamaz mı?
Değişen onlar mı yoksa siz misiniz? Siz onu sinirlendirecek şeyleri yapmayı bırakmış olmayasınız? Yine aynı şekilde tepkiler verseniz şiddet uygular mı uygulamaz mı?İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Huylu huyundan vazgeçmez derler o yüzden tedbirliyim.Değişen onlar mı yoksa siz misiniz? Siz onu sinirlendirecek şeyleri yapmayı bırakmış olmayasınız? Yine aynı şekilde tepkiler verseniz şiddet uygular mı uygulamaz mı?
Tartışmayı kavgaya dönüştürmüyorum. Uzatmıyorum bi sorun olduğu zaman. Eşim zaten tartışmayı sevmez. Genelde ben uzatırdım meseleleri. Belki de sinirlerine hakim olamadığı için öyledir o da.
boşanmaaaaa ben 6 yıldır bir narsiste sabrediyorum kanser olacam artık huzur yok evde ikinci evliliğim diye sabrettim bu zamana kadar ama artık kopma aşamasında herşey yoluna girmiş bak mutlu olmaya bak eskileri deşmeKızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Şimdilik beklemedeyim. Eşimden ayrılırsam yalnız bir hayat beni bekliyor. 2 çocuğum var. Büyüğü kız. Tekrar evlenemem, erkeklere güvenim yok.Siz kaç yaşındasınız çocuk var mı? Çalışıyor musunuz?boşanmaaaaa ben 6 yıldır bir narsiste sabrediyorum kanser olacam artık huzur yok evde ikinci evliliğim diye sabrettim bu zamana kadar ama artık kopma aşamasında herşey yoluna girmiş bak mutlu olmaya bak eskileri deşme
39 yaşına geldim ben elin iyisi olmuyor bence evliliğiniz düzeldiyse mutlu olmaya bakın tabiki yaşanan acılar hep iz bırakır ama tekrar evlenmeyi düşünüyosanız boşanmayın benim ikinci evlilik ama birinciyi arattı bi kızım var iki yaşındaŞimdilik beklemedeyim. Eşimden ayrılırsam yalnız bir hayat beni bekliyor. 2 çocuğum var. Büyüğü kız. Tekrar evlenemem, erkeklere güvenim yok.Siz kaç yaşındasınız çocuk var mı? Çalışıyor musunuz?
Geçmişte vermediğin tepkileri şimdi versen yersiz olur ama sen herseyi alttan alıp huyuna gitmeyi öğrenmişsin böyle mutluysan sorun yokKızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Şuan iyiyse geçmişi unut bence , cahillik dönemleri oluyor insanların, olgunlaşmak zaman alıyor hep..Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Evet öyle oldu bence de geç olgunlaştı. Herşey düzeldi gibi görünüyor 3 yıl oldu son olayımızdan beri. Bir daha olursa affedemem. Ama şu anda devam etmemizde de bi sıkıntı yok diye düşünüyorum. Aksi bir durum olursa ben çocuklarımla hayatıma aynen devam ederim. Olan kendisine olur. Yaparsa kendine yapar.Şuan iyiyse geçmişi unut bence , cahillik dönemleri oluyor insanların, olgunlaşmak zaman alıyor hep..
O diyardan gitmemissin deveyi gütmeyi öğrenmişsin. 3 sene olmuş geçmişe bi sünger çek bence boşanma için şu an sebep yok gibiErkekler geç olgunlaşıyor. Biz aynı yaştayız ve eşim hiç zorluk yaşamamış, hiç sorumluluk almamış biri.
Aynen bir daha yapacak olursa çekmeyin derim , ama eski konuları açmak gereksiz, huzurunuzu bozmayınEvet öyle oldu bence de geç olgunlaştı. Herşey düzeldi gibi görünüyor 3 yıl oldu son olayımızdan beri. Bir daha olursa affedemem. Ama şu anda devam etmemizde de bi sıkıntı yok diye düşünüyorum. Aksi bir durum olursa ben çocuklarımla hayatıma aynen devam ederim. Olan kendisine olur. Yaparsa kendine yapar.
Psikolojik danışman olarak şunu özetleyim bir bireyin eli eşine bir kere kalktıysa,o el kalkmaya alışır.Hele ki başkasının yanında yaptıysa...Kızlar. Ben eşimle 12 yıldır birlikteyim ve 9 yıldır da evliyiz. Eşim herkes tarafından sevilen, gözü dışarda olmayan, kazandığını evine harcayan kendine özel bir masrafı olmayan, temiz, yakışıklı düzgün bir insan. İkimiz de 35 yaşındayız. 2 çocuğumuz var. Ben de çalışıyorum.
Benim meselem şu. Bazı şeyleri unutamamak ve affedememek. Okumuş bir cahilmişim ben.
Eşim daha sevgiliyken bir tartışmamızda tepsiyi duvara fırlatmıştı sinirlenip. Ben çok sinirlendirdim diye kendimi suçlayıp kalkıp temizlemiştim.
Evlendikten bi 5 ay sonra falan hamile kaldım. Eşim çok tembeldi hep kafasına göre uyumak kalkmak istiyordu. Ben çok yalnız kalıyordum. Bi gün kahvaltıya gelmesi için ısrar edince kalkıp beni tokatladı.
3. Şiddet olayı ailesinin evinde yaşandı. Annesi o zamanlar diğer gelini ne derse onu yapıyordu. Biz uzakta o yanında olmasına rağmen biz evlerine gittiğimizde hep bana bi tavırlar bi ilgisizlik vs. Neyse çok uzatmayım orda ailesinin halini görmeyip bana sinirlendi ve yine vurdu bana.
Ve en kötüsü bundan 3 yıl önce yaşandı. Ve yine aile meselesinden çok da küçük bir meseleydi. Öyle büyüttü ki delirdi resmen karşımda. Ve bu sefer zor bıraktı. Çok korktum. Ailemi çağırdım. Anlattım. Ama eskileri anlatmadım. Babam boşanın dedi ama boşanmadım seviyorum çocuklarım var diye.
Şimdi 35 yaşında kendime geldim ben bi aydınlanma yaşadım. Nasıl affettim bunları diye kendimi affedemiyorum pişmanlık içindeyim. İşin garip yanı eşim ve ailesi çok değişti. 3 yıl oldu her şey mükemmel. Ben sabrettim herkes çok değişti. Eşimden de ailesinden de çok değer görüyorum. Eşim de nihayet olgunlaştı belki de emin değilim öyle görünüyor şimdilik.
Eşim günlük hayatımızda çok sakindir. Evimizde hiç tartışma olmaz. Şakacıdır espriler yapar hepimizi güldürür. Tartışmayı evde sorun çıkmasını sevmez istemez. İşte böyle içinden çıkamadığım bi sorun. Adam kötü desem kötü değil. Ama öfke kontrolsüzlüğü var. Ve benim affedemediğim olaylar var. Siz olsanız ne yaparsınız benim yerimde.
Yani sende o da acemiymişsiniz geçmiş gitmiş, evlilik oturana kadar belli bir zaman geçer derler o sizi tanıyacak siz onu tanıycaksınız böyle böyle ortası bulunacak, evlilikte bir imtihan sonuçta cefasını çekmişsiniz şimdi de sefasını sürün boşverin geçmişiPoni Bon , SemaZeynepfeyza teşekkür ederim yorumlarınıza. Şu anda evet ben dikkatliyim sorun olduğunda konuşuyorum kavga veya tartışmaya çevirmiyorum ama eşim de çok mutlu ve çok iyi davranıyor. Anlaşıyoruz böyle.Anneler günü hediyesini bile şimdiden bakıyor. Ben napayım bu adama şimdi
Eh o zaman yine yapabilir ama siz iyice sildiğiniz için yapacak yer yok. Siz ömür boyu herhangi bir şeye tepki verip, hakkınızı savunabilicek misiniz?Evet özür diledi. Ama ben de o patlama noktasına getiremem ki onu artık. Onu idare etmeyi öğrendim belki de.
Böyle vicdan yoksunu bir canavar değişmez. Siz çok sinmişsiniz o yüzden sinirlenmiyor. Affedilmez bir adam.Ben bırakması için yalvardım. Çok korktum. Yatakta ağlıyordum başka bir sebepten düşük yapmıştım. Benim psikolojim de iyi değildi. Onu idare edecek durumda değildim.Tartıştık. Kalçama bacaklarıma falan yumruklar attı yatakta.
Gördüğüm en leş adamlardan biri bu. Ben olsam büyüdüklerinde bunları çocuklarıma anlatırdım.Sürekli alttan alma durumu değil. Dedim ya eşim günlük hayatta sinirli biri değil. Tartışmamız olmaz zaten. Çok önemli bir şey olması lazım. Mesela son şiddet olayında ben düşük yapmıştım ve bi süre mutsuzdum ve sürekli ağlıyordum. Buna tahammül edemedi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?